Τα πολλά κλικ στον Ολυμπιακό κι αυτό που πρέπει να δει ο Μαρτίνς

· Ακόμη κι ο πιο κακόπιστος δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι αυτή η πολύ καλή ομάδα του Ολυμπιακού είναι δημιούργημα του Πέδρο Μαρτίνς.

· Και θα μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω ότι όταν εκεί γύρω στο φθινόπωρο ο Πορτογάλος προπονητής είχε περάσει (ανεξήγητα κατά την γνώμη μου) κάποιες δύσκολες στιγμές, αμφισβήτησης, εγώ είχα βγει στο ραδιόφωνο και είχα εκφράσει άποψη: κατηγορηματική-ότι θα ήταν τεράστιο λάθος να άλλαζε προπονητή τότε ο Ολυμπιακός. Και χαίρομαι βέβαια γιατί η συνέχεια με δικαίωσε…Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς πήρε ένα από τα πιο παλικαρίσια πρωταθλήματα στην σύγχρονη ιστορία του, έφτασε μία ανάσα από το Φάϊναλ 8 του Γιουρόπα Λιγκ κι έχει προκριθεί και στον τελικό του Κυπέλλου, παίζοντας το μακράν πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

· Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και καλύτερα. Το «καλύτερα» που ο Ολυμπιακός πρέπει να κυνηγήσει. Πόσο δε μάλλον όταν βλέπουμε ότι αυτή η ομάδα που έχει φτιάξει ο Πέδρο με την αμέριστη συμπαράσταση της διοίκησης του κλαμπ έχει δυνατότητες για πιο μεγάλα πράγματα και για ένα κλικ δεν κάνει κάποια βήματα ακόμη πιο ψηλά.

· Για ένα κλικ φέτος αποκλείστηκε από τη Γουλβς (δεχόμενος ένα γκολ από πέναλτι κι κι ένα από καραμπόλα στο πόδι του Μπουχαλάκη), αλλά ουσιαστικά για ένα κλικ αποκλείστηκε κι από την Τότεναμ, στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Λονδίνο. Για ένα κλικ αποκλείστηκε και πέρσι από την Ντινάμο Κιέβου στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ (ισοφαριζόμενος 2-2 στο 90’ στο Καραϊσκάκη και χάνοντας 0-1 στο Κίεβο). Για ένα κλικ έχασε πέρσι το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ (στο μεταξύ τους ματς, το 0-1 με το διπλό αυτογκόλ στο Καραϊσκάκη). Για ένα κλικ αποκλείστηκε και στο Κύπελλο από τη Λαμία (με το χαμένο πέναλτι στο 85’)!!!

· Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ένα κλικ. Μόνο που όπως βλέπουμε μαζεύονται αρκετά κλικ. Κι εδώ έρχεται η ώρα του προπονητή. Να κάτσει να τα βάλει κάτω και να δει τι χρειάζεται για να ξεφύγει ο Ολυμπιακός από αυτό το «του λείπει ένα κλικ». Το ένα που χρειάζεται είναι παίκτες με καλύτερη ποιότητα-αυτό το βλέπουμε όλοι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Χρειάζεται νομίζω να κάνει κι ο προπονητής την αυτοκριτική του, να ζητήσει τη μεγαλύτερη βελτίωση της ομάδας, μέσα κι από τη δική του μεγαλύτερη πρόοδο.

· Ας πάρουμε για παράδειγμα το κρίσιμο παιχνίδι με τη Γουλβς. Κατ΄ αρχάς πρέπει να πιστώσουμε στον προπονητή την πολύ καλή εμφάνιση της ομάδας για 75 λεπτά, τις ευκαιρίες που έφτιαξε και τη γενναία μάχη που έδωσε έως το 96’. Κι ότι με τα όποια, σοβαρά, λάθη της, άξιζε τουλάχιστον να πάει το ματς στην παράταση, αν και νομίζω ότι και στο 90λεπτο θα μπορούσε να περάσει, γυρνώντας το ματς σε 1-2 από 1-0.

· Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες σε επίπεδο επιλογών και κόουτσινγκ, που δεν μπορούμε να τις διαγράψουμε, πολύ απλά γιατί θα ήταν λάθος μας.

· Πρώτον, η απουσία από την 11άδα του Φορτούνη. Το είχα γράψει πριν το ματς ότι ο διεθνής άσος αδικείται με αυτή την απόφαση, το είδαμε όμως και μέσα στο παιχνίδι-κι αυτό έχει σημασία. Ο Μαρτίνς αντιλήφθηκε γρήγορα την κακή του απόφαση, τον σήκωσε από το 25’ και τελικά τον έβαλε στο ημίχρονο, με τον Φόρτου να κάνει ένα καλό παιχνίδι, να φτιάχνει τρεις φάσεις για γκολ και να περνάει πολύ καλές πάσες για την προώθηση του παιχνιδιού. Η αντικατάσταση του Μπουχαλάκη ήταν σωστή, καθώς πέρα από μία-δύο καλές μεταβιβάσεις κι ένα καλό κόψιμο δεν ήταν καλός και δύο φορές είχε πουλήσει και την μπάλα.

· Δεύτερον, η αλλαγή του Μασούρα στο ημίχρονο ήταν μία πολύ βιαστική απόφαση. Ο διεθνής άσος δεν ήταν σούπερ στα πρώτα 45 λεπτά, όμως και μπήκε σε πολλές φάσεις (όπως στην ευκαιρία του Τσιμίκα και σε εκείνη του Καμαρά, ενώ τέλειωσε δύο κι ο ίδιος, με κεφαλιά και σουτ), άρα ήταν επικίνδυνος μπροστά, αλλά και ήταν πάρα πολύ καλός ανασταλτικά γυρνώντας πολλές φορές πίσω και μαρκάροντας με επιτυχία. Η πλήρη εξουδετέρωση του Τραορέ δεν ήταν μόνο δουλειά του Τσιμίκα, αλλά 100% και δική του. Η αλήθεια είναι ότι στα τελευταία λεπτά του α΄ ημιχρόνου έκανε κάποια λάθη ο Μασούρας, όμως η γενικότερη εικόνα του κι οι αρκετά καλές ενέργειες του, δεν παρέπεμπαν σε τίποτα στην αντικατάσταση του, που αποδείχθηκε άλλωστε πόσο λανθασμένη ήταν κι από την εικόνα του Ραντζέλοβιτς, που στα 45 λεπτά της επανάληψης είχε απλά τρεις-τέσσερις καλές ενέργειες χωρίς καμία ουσία, σε αντίθεση με την γεμάτη παρουσία του Έλληνα άσου στο α΄ μέρος.

· Τρίτον, η αλλαγή του συστήματος σε 4-4-2 στο 65’, με την είσοδο του Χασάν, βοήθησε την ομάδα. Ο Μαρτίνς διείδε ότι εκεί γύρω στο 60’ η Γουλβς άρχισε πάλι να παίρνει τα ηνία του αγώνα κι ενήργησε αμέσως, παίζοντας με δύο φορ, κάτι που έφερε πέντε ευκαιρίες, εκ των οποίων οι τέσσερις από τον Αραμπί (δύο) και τον Χασάν (άλλες δύο). Όμως, κατά την κρίση μου κακώς βγήκε ο Καμαρά. Όχι ότι ήταν σπουδαίος, αλλά μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα άρχισε να λειτουργεί, σούταρε, έκλεψε, έκανε τάκλιν, έβγαλε σέντρα, μπούκαρε (κι ας κόπηκε) και βεβαίως έβαλε ένα γκολ! Κι ο Μαντί είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας μετά την πανδημία, άρα έχει ρέντα. Γιατί να βγει ένας παίκτης που σου είχε βάλει πέντε γκολ και σκόραρε και στο συγκεκριμένο παιχνίδι…

· Τέταρτον, καταλαβαίνω ότι ο Γκιγιέρμε θα ήταν κουρασμένος για να τον βγάλει ο κόουτς, αλλά ακόμη κι έτσι χίλιες φορές να έμεινε και στα 15 τελευταία λεπτά του αγώνα, παρά που μπήκε ο Καφού! Ο Βραζιλιάνος ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας από το 25’ και έπειτα. Μετά από ένα πραγματικά εκνευριστικό ξεκίνημα, που έδωσε δύο πάσες πάνω σε αντίπαλο και δημιουργήθηκαν έτσι δύο ευκαιρίες της Γουλβς, ο Γκιγιέρμε ήταν αυτός που ξέρουμε και θαυμάζουμε, ο καταλύτης του παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Με πολλά κοψίματα, ορισμένα εκ των οποίων εκπληκτικά, με πολλές καλές πάσες μπροστά, με κλεψίματα κι ακόμη και με ένα σουτ φαρμάκι στο 79’, ελάχιστα άουτ! Και δύο λεπτά μετά έγινε αλλαγή. Για να μπει ο Καφού, που όσο έπαιξε δεν είχε όχι μία, αλλά μισή καλή ενέργεια, δεν μπορούσε να κουνηθεί έτσι βαρύς που ήταν και πραγματικά ήταν σαν να έπαιζε η ομάδα με δέκα παίκτες από το 81’ έως το 96’.

· Πέμπτον, θεωρώ ότι κακώς έπαιξε και στα 96 λεπτά ο Βαλμπουενά. Εντάξει, δεν είναι παράλογο το σκεπτικό, «Βαλμπουενά είναι, τον αφήνεις έως το τελευταίο λεπτό, ελπίζοντας στη μία καλή ενέργεια». Μόνο που ο Ματιέ ήταν φανερό ότι δεν ήταν σε ημέρα έστω για τη μία καλή ενέργεια. Σε ολόκληρο το παιχνίδι ο έμπειρος Γάλλος το μόνο που έκανε καλά ήταν να αλλάζει το παιχνίδι από τα αριστερά στα δεξιά και άντε δύο-τρεις καλές ενέργειες. Αλλά από τον Βαλμπουενά περιμένεις να σου κάνει τη διαφορά, κάτι που δεν έκανε ποτέ, σε ολόκληρο το ματς. Ακόμη και στις στημένες φάσεις, σε εφτά εκτελέσεις κόρνερ και φάουλ, καλές ήταν οι δύο (κεφαλιές του Ελ Αραμπί). Κι ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί να μονοπωλεί όλα τα «στημένα», ακόμη κι όταν φανερά δεν του βγαίνουν, υπάρχοντος του Φορτούνη. Δηλαδή, δεν μπορούσε ο Φορτούνης να εκτελέσει ένα φάουλ κι ένα κόρνερ κι έπρεπε όλα ο Βαλμπουενά; Όσο θυμάμαι ότι η τελευταία ελπίδα του Ολυμπιακού ήταν ένα φάουλ στο 95’, με τον Ματιέ να στέλνει την μπάλα στο γάμο του Καραγκιόζη…

· Εν κατακλείδι: νομίζω ότι ο Πέδρο προετοίμασε πολύ καλά την ομάδα, το δούλεψε το παιχνίδι πολύ στη διάρκεια του, αλλά αρκετές επιλογές του θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερες. Και πιο χρήσιμες για την ομάδα.

Άσχετο: Δεν υπάρχει προσφορά στον Ολυμπιακό αυτή την στιγμή για τον Μαντί Καμαρά. Για τον Τσιμίκα υπάρχει. Όχι σε επίπεδα που θα ήθελε ο σύλλογος. Σήμερα. Για αύριο δεν μπορώ να ξέρω…

Κατά τα άλλα, «αποθέωση» Μαρτσίνιακ από τους Ολυμπιακούς: Szymon Marciniak