Τα 60 δεύτερα που κοιτούσαν οι «ερυθρόλευκοι» και τα άλλα «μικρά» που έκαναν τη διαφορά

• Λένε πολλές φορές ότι η κατοχή της μπάλας σε μεγάλο ποσοστό δεν σημαίνει και τίποτα. Λάθος. Με καλή διαχείριση η κατοχή μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά. Όπως έγινε π.χ. χθες στο Μπέτις-Ολυμπιακός.

• Η στατιστική υπηρεσία της UEFA έδωσε στο τέλος του αγώνα κατοχή μπάλας 62-38 για την Μπέτις. Το ποσοστό είναι μεγάλο. Όσο ακριβώς είχε ο Ολυμπιακός τις προάλλες με τον Παναθηναϊκό…Κάποια στιγμή στο α΄ ημίχρονο, το ποσοστό είχε φτάσει το 75-25.

• Πώς αξιοποίησαν οι Ισπανοί αυτή τη μεγάλη ικανότητα τους, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα της σωστής πάσας (88% ευστοχίας, με 529 στις 600, έναντι 81% του Ολυμπιακού, με 326 στις 402); Μα πολύ απλά έτσι πέτυχαν το μοναδικό γκολ!

• Η μπάλα φτάνει στα δίκτυα του Ολυμπιακού στο 39 λεπτό και πέντε δευτερόλεπτα. Όλα όμως ξεκίνησαν στο 38 λεπτό και πέντε δευτερόλεπτα! Από ένα κακό βολέ του Σα η μπάλα έφυγε αράουτ. Κι από εκείνη την στιγμή, από την εκτέλεση του, η μπάλα επί ακριβώς 60 δευτερόλεπτα άλλαζε συνεχώς πόδια Ισπανών! Έγιναν μεταξύ των παικτών της Μπέτις 18 πάσες, πριν πάει η μπάλα στον σκόρερ Κανάλες! Ένα ολόκληρο λεπτό στο ποδόσφαιρο να μην ακουμπήσει την μπάλα ένας παίκτης σου είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι too much.

• Οι παίκτες του Ολυμπιακού παρακολουθούσαν τους αντιπάλους τους να αλλάζουν την μπάλα, χωρίς να αντιδρούν. Κι όσο το έκαναν αυτό εκεί γύρω στην περιοχή της σέντρας, πρόβλημα δεν υπήρχε. Όμως, έκαναν το ίδιο κι όταν οι παίκτες της Μπέτις αποφάσισαν να πλησιάσουν την αντίπαλη περιοχή, παίζοντας κάθετα. Εκεί, οι «ερυθρόλευκοι», σαν να είχαν κοιμηθεί από το επί 60 δευτερόλεπτα πάσινγκ γκέϊμ των Ισπανών, έβγαλαν μία πολύ κακή αντίδραση.

• Ο Ναουέλ, ο Βούκοβιτς, ο Τσιμίκας κι ο Γκιγιέρμε τουλάχιστον έσπευσαν να μαρκάρουν, έστω χωρίς επιτυχία τους αντιπάλους τους. Μισή δουλειά έκαναν κι αυτοί, αλλά τέλος πάντων προσπάθησαν. Αυτός που δεν έκανε απολύτως τίποτα κι απλά κοιτούσε, και δη τον σκόρερ Κανάλες, ήταν ο Μπουχαλάκης. Όταν αφήνεις τον καλό σουτέρ του αντίπαλου να σουτάρει από τα 22 μέτρα χωρίς καν να τον εμποδίσεις (κι έχεις κι ένα γκολκίπερ που τα μακρινά σουτ δεν είναι κι η…σπεσιαλιτέ του), το πιο πιθανό είναι να τιμωρηθείς…



• Ο Μπουχαλάκης θα μπορούσε να ήταν ο ήρωας του Ολυμπιακού σε αυτό το κρίσιμο παιχνίδι. Ο Πέδρο Μαρτίνς του έδωσε το ρόλο του εσωτερικού χαφ και του ζήτησε να βγαίνει και σαν κρυφός κυνηγός. Το έκανε καλά σε δύο περιπτώσεις και τέλειωσε και τις φάσεις. Τόσο στα πρώτα λεπτά με σουτ στην πάσα του Φορτούνη, όσο και στη συνέχεια με κεφαλιά στη σέντρα του Τσιμίκα. Αστόχησε και τις δύο φορές. Το σουτ δεν ήταν κακό, η κεφαλιά ήταν καλή. Αλλά πολύ απλά, στο Γιουρόπα Λιγκ, παίζοντας μέσα στην Ισπανία δεν είναι αρκετά, ούτε το σουτ να μην είναι κακό, ούτε η κεφαλιά να είναι καλή. Αρκετό είναι μόνο το γκολ. Κι εδώ, δεν βρήκε καν εστία ο μέσος του Ολυμπιακού.

• Για να πάρεις αποτέλεσμα σε τέτοια παιχνίδια πρέπει να δώσεις το κάτι παραπάνω. Το ερώτημα είναι αν οι παίκτες του Ολυμπιακού, οι περισσότεροι, το έδωσαν… Πήραμε για παράδειγμα τον Μπουχαλάκη. Όντως βοήθησε, πέρασε και ένα-δύο καλές πάσες, έτρεξε, άντεξε για 60 λεπτά κι έγινε αλλαγή. Φτάνουν αυτά; Όχι. Όταν έπρεπε να δώσει την σωστή πάσα στον Φορτούνη, την έδωσε καθυστερημένα και τον έβγαλε οφσάϊντ. Όταν έπρεπε ο ίδιος σε μία τρίτη περίπτωση να περάσει απειλητικά μπροστά, άργησε και βγήκε αυτός οφσάϊντ. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο έκανε το φάουλ από το οποίο προέκυψε το πέναλτι του Σισέ. Και για μία ακόμη φορά έπαιξε από νωρίς χρεωμένος με κίτρινη κάρτα (24’), όταν έκανε δύο φάουλ στην ίδια φάση…

• Σε αυτό το επίπεδο, τα πάντα είναι οι μικρές λεπτομέρειες. Και δεν αρκεί να είσαι καλός. Πρέπει να είσαι πολύ καλός.

• Στο 60’ ο Φορτούνης βγάζει μία έξοχη αντεπίθεση. Δίνει την μπάλα δεξιά στον Ποντένσε. Αυτός βλέπει τον Γκερέρο αμαρκάριστο αριστερά. Χρειάζεται απλά μία καλή πάσα για να τον βγάλει σε θέση βολής. Ο Πορτογάλος πασάρει πάνω στον αντίπαλο αμυντικό…



• Στο 13’ ο Φορτούνης φεύγει υπέροχα σε αντεπίθεση από γρήγορο παίξιμο του Σα και πάσα του Καμαρά, αλλά ενώ έχει αριστερά του τόσο τον Ναουέλ, όσο και τον Μπουχαλάκη αμαρκάριστους, προτιμάει να την δώσει δεξιά του στον Ποντένσε, που ήταν κλεισμένος…

• Αλλά όταν ο μακράν καλύτερος σου παίκτης, ο Φορτούνης, δεν κάνει αυτό που πρέπει στη μεγαλύτερη ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, δύσκολα μπορείς να έχεις τύχη. Στο 43’ ο Φορτούνης, παίκτης πραγματικά υψηλού επιπέδου, όπως είναι υψηλό το επίπεδο του Γιουρόπα Λιγκ, έχει δύο επιλογές ευρισκόμενος τόσο κοντά κι απλά λίγο πλάγια στα αντίπαλα γκολπόστ: είτε να σουτάρει με ψυχραιμία με το αριστερό και να σκοράρει, όπως π.χ. έκανε ο Καμαρά από την ίδια θέση στο Περιστέρι, είτε να κάνει το ακόμη πιο εύκολο, μία πάσα δεξιά του στον Ναουέλ, ο οποίος ήταν μόνος φάτσα με τα δίχτυα.



• Ο αρχηγός του Ολυμπιακού κάνει κάτι…τρίτο. Προσπαθεί είτε να σκοράρει, είτε να πασάρει (άγνωστο τι ακριβώς ήθελε) με ένα άγγιγμα της μπάλας με το δεξί. Αποτέλεσμα, ο αμυντικός της Μπέτις να έχει εύκολο έργο διώχνοντας την μπάλα.

• Κι είναι πραγματικά κρίμα για τον Ολυμπιακό και τους παίκτες του να μην παίρνουν αυτά που πρέπει να πάρουν για κάποιες λεπτομέρειες…