• Θα ήθελα να σταθώ σήμερα σε τρεις ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, με αφορμή την παρουσία τους στο Χαριλάου.
• Και πρώτα στον Ραφίνια, του οποίου η πολυτιμότητα για την ομάδα έχει μάλλον υποτιμηθεί. Κι εγώ δεν λέω ότι ο έμπειρος Βραζιλιάνος…οργιάζει σε ρόλο δεξιού μπακ. Αλλά σε γενικές γραμμές κρατάει τη θέση του και επιθετικά σαφώς βοηθάει περισσότερο απ΄ ότι πέρσι ο Ομάρ, που είχε τελειώσει τη σεζόν (σε πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρώπη) με ένα γκολ και δύο ασίστ στο ενεργητικό του. Ας καταγράψουμε την σφραγίδα που έχει βάλει ο Ραφίνια ήδη σε πέντε κρίσιμα γκολ του Ολυμπιακού!
ΜΕ τον Αστέρα Τρίπολης (3-0) από δική του πάσα σε προώθηση δίκην μέσα δεξιά άνοιξε το σκορ ο Φορτούνης.
ΜΕ τον ΠΑΣ (1-1) από δικό του γύρισμα σε προώθηση δίκην εξτρέμ, ο Φορτούνης έβγαλε την ασίστ στον Ελ Αραμπί για την ισοφάριση.
ΜΕ τη Μαρσέϊγ (1-0) από δικό του στοπ, πιέζοντας ψηλά σε αντεπίθεση που πήγε να ξεκινήσει ο αντίπαλος αριστερός μπακ, πήρε την μπάλα ο Βαλμπουενά κι έβγαλε την ασίστ ο Βαλμπουενά στον σκόρερ Χασάν.
ΜΕ τον ΠΑΟ (1-0) από δική του προώθηση δίκην έξω αριστερά βγήκε η ασίστ στον Μασούρα, που νικήθηκε από τον Διούδη, για να έρθει ο Φορτούνης να κάνει το γκολ.
ΜΕ τον Άρη (2-1) από δική του προώθηση δίκην έξω δεξιά και κερδισμένο φάουλ, που εκτέλεσε άψογα ο Φορτούνης, άνοιξε το σκορ ο Μπουχαλάκης.
Ο Βραζιλιάνος μπορεί να μην κάνει πάρα πολλά πράγματα μέσα στο παιχνίδι, αλλά αυτά που κάνει έχουν ουσία. Βλέπετε τη συμβολή του σε πέντε γκολ, το ένα πιο σημαντικό από το άλλο…
Η γνώμη μου είναι ότι σε σχέση με τον κατά έξι χρόνια μικρότερο του Ομάρ είναι λίγο πιο κάτω ανασταλτικά, λόγω της διαφοράς ταχύτητας και δύναμης. Έχει θέμα με τις πάσες που βγαίνουν στην πλάτη του, κάτι που είδαμε και στο γκολ του Άρη. Αλλά και πάλι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να δεχθούμε ότι τον Ραφίνια θα τον κρίνουμε όταν αποκτήσει την χημεία που είχε κι ο Ομάρ στην ομάδα.
• Για τον Μπουχαλάκη γράφτηκαν πολλά, εύλογα, λόγω των δύο γκολ που έβαλε. Σίγουρα πολύ ευεργετικά για την ομάδα, καθότι μέχρι τώρα ουδείς κεντρικός χαφ του Ολυμπιακού (ούτε ο Εμβιλά, ούτε ο Καμαρά, ούτε ο Πέπε, ούτε ο ίδιος ο Μπουχαλάκης) είχε σκοράρει κατά τη φετινή σεζόν (!), με εξαίρεση, που απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα, τον… Καφού, ο οποίος πριν φύγει για τη Νότιγχαμ είχε βάλει ένα γκολ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με τον Παναιτωλικό.
Εδώ να παρατηρήσουμε κάτι: στο παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης έφαγε για πρώτη φορά πάγκο σε ευρωπαϊκό αγώνα ο Μπουχαλάκης! Μετά από 22 συνεχόμενα παιχνίδια σε Γιουρόπα λιγκ και Τσάμπιονς Λιγκ που τον είχε βασικό ο Μαρτίνς, από το 0-1 στο Κίεβο από την Ντινάμο, το Φλεβάρη του 2019, έως το 0-3 από τη Σίτι στο Μάντσεστερ τις προάλλες, ο προπονητής τον άφησε στον πάγκο στη ρεβάνς με τη Σίτι, χρησιμοποιώντας τον τελικά ως αλλαγή στα τελευταία 23 λεπτά. Ήταν μόλις το τρίτο παιχνίδι του Μαρτίνς στην Ευρώπη, από τα συνολικά 32 του στον πάγκο του Ολυμπιακού, που ο Μπούχα δεν ήταν στην αρχική ενδεκάδα. Αυτό το 0-1 από τη Σίτι, το 3-1 επί της Μίλαν που επίσης είχε μπει αλλαγή στα τελευταία λεπτά και το 1-3 από τη Μίλαν, το μοναδικό στο οποίο δεν είχε παίξει καθόλου.
Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι ωραίο άθλημα και είδατε πόσο ωραία αντάμειψε τον Μπούχα μόλις λίγες ημέρες μετά, στο παιχνίδι με τον Άρη! Και επειδή σε αυτό το άθλημα η ψυχολογία πολλές φορές είναι το άλφα και το ωμέγα, είδαμε όλοι ότι με το που άνοιξε το σκορ ο Μπούχα στο Χαριλάου, έγινε άλλος παίκτης, από εκείνο το σημείο έως το τελευταίο λεπτό! Γιατί μπορεί να λέει ότι δεν τον απασχολεί τι λένε και τι κριτική του είχε γίνει μετά το καταδικαστικό λάθος στην ήττα από την Πόρτο, αλλά η πραγματικότητα είναι μία: από εκείνο το παιχνίδι και μετά, ο αριστεροπόδαρος άσος λειτούργησε σε άλλες, πολύ πιο χαμηλές, από τις γνώριμες στροφές του.
Αντίθετα, με το που πήρε τα πάνω του από το γκολ του για το 1-0 επί του Άρη, ο Μπούχα έγινε πάλι καλός, κανονικός Μπούχα! Με πολύ καλές πάσες, σε Χολέμπας, Ελ Αραμπί και ειδικά στον Φορτούνη, με τον οποίο συνεργάζονται με κλειστά μάτια…Με βοήθειες στην άμυνα, σαν τρίτος στόπερ, με επεμβάσεις, μπλοκάρισμα σουτ αντίπαλου και βάζοντας τα πόδια στη φωτιά…Και με ένα δεύτερο γκολ, γκολάρα αυτό, με τον τρόπο που θα έπρεπε αυτός ο παίκτης να σκοράρει πολύ πιο συχνά, με το καλό του αριστερό πόδι. Πραγματικά δε, είναι άξιον απορίας πως με τέτοιο πόδι, ο Μπουχαλάκης τελευταία φορά είχε σκοράρει από τα 25 μέτρα στον Ολυμπιακό πριν πέντε ολόκληρα χρόνια, σε ένα 3-0 επί του Πανιώνιου και δη τότε με ένα καλό σουτ, που κόντραρε σε αντίπαλο, άλλαξε πορεία και κατέληξε στα δίχτυα.
Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι ο Μπούχα, αν το παρατηρήσει κανείς, κάνει καλές κινήσεις στην αντίπαλη περιοχή, χώνεται ωραία από πίσω σαν κρυφός κυνηγός, αλλά σπάνια παίρνει μπάλες από τους συμπαίκτες του, καθώς το 90% στις σέντρες πάνε στον Ελ Αραμπί η, στον Χασάν (και το 10% στον Μασούρα). Είναι πολλές φορές που ο Κρητικός άσος έχει πλασαριστεί σωστά σε αντίπαλη περιοχή, περιμένοντας μία πάσα που ποτέ δεν του έχει έρθει. Κάπως έτσι, με τέτοιο τρόπο είχε σκοράρει μόνο πρόπερσι, στο 2-1 επί του Ατρόμητου στο Καραϊσκάκη.
Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι ο Μπουχαλάκης πρέπει να το κυνηγάει το γκολ, όχι να το εκβιάζει, αλλά να το κυνηγάει, περισσότερο. Τόσο στις στατικές φάσεις, καθότι 1μ85, όπως το έβαλε προχθές κι όπως είχε βάλει κι ένα ακόμη πιο ωραίο, με κεφαλιά, στο 3-1 με την Μπέρνλι. Όσο και σε ρόλο κρυφού κυνηγού, αλλά και με σουτ από τα 22-25 μέτρα. Δεν νοείται να μην βάζει έστω πέντε γκολ τη σεζόν, με τέτοια πόδια και τέτοιο κορμί.
• Τέλος, πέντε πράγματα για τον Λοβέρα. Στον αγώνα με τον Άρη παρακολουθήσαμε περίπου την ίδια ιστορία: όπως και στα περισσότερα άλλα από τα παιχνίδια που ο Μαρτίνς ξεκίνησε βασικό τον νεαρό Αργεντίνο, τον έκανε αλλαγή, χωρίς να πάρει από αυτόν σπουδαία πράγματα.
Γράφω «περίπου» την ίδια ιστορία, γιατί το Σάββατο το βράδυ είχαμε μία διαφορά από τον Λοβέρα-αυτή τη φορά ήταν πιο σοβαρός ίσως από κάθε άλλο παιχνίδι του, το πάλεψε να είναι πειθαρχημένος τακτικά, να παίξει τη θέση του όπως του ζητάει ο προπονητής. Ήταν μαχητικός, έκοψε, έκλεψε, έκανε και φάουλ όταν έπρεπε, συνέκλινε καλά στον άξονα και μοίρασε πάσες, έστω κοντινές, δεν είχε το μυαλό του μόνο στο πώς θα ντριμπλάρει και θα ξαναντριμπλάρει. Και μία φορά που απέφυγε ένα αντίπαλο του, έκανε την πάσα του.
Προσέξτε, καλός ο Λοβέρα δεν ήταν. Για μία ακόμη φορά είδαμε ότι είναι ανέτοιμος για την ενδεκάδα του Ολυμπιακού κι είναι προφανές ότι παρότι ο Μαρτίνς του δίνει και του ξαναδίνει ευκαιρίες, δεν δείχνει να μπορεί, τουλάχιστον αυτή την στιγμή, να ανταποκριθεί. Άλλωστε, παίζοντας έξω αριστερά, περιμένεις από αυτόν, τι; Να βάλει γκολ, να φτιάξει γκολ, έστω να αναστατώσει την αντίπαλη άμυνα. Έκανε κάτι από αυτά; Όχι. Ίσα ίσα, τρεις φορές που επιχείρησε να περάσει από αντίπαλο, κόπηκε και τις τρεις, ενώ την τέταρτη που τον πέρασε, βγήκε μόνος του με την μπάλα άουτ. Ούτε ανασταλτικά ήταν ιδιαίτερα καλός, αφού ναι μεν το προσπαθούσε, αλλά αποτελεσματικό δεν τον λες.
Ο κυνηγός είναι για να κάνει τη διαφορά. Τον Λοβέρα σε αυτό το ματς μπορούμε να τον θυμόμαστε μόνο για μία καλή πάσα προς τον Φορτούνη, στο ξεκίνημα της επίθεσης που έφερε την σπουδαία ευκαιρία που έχασε εν τέλει ο ίδιος ο Φόροτυ στην εξέλιξη της φάσης. Και σε ένα ωραίο ξεπέταγμα του, από το οποίο κέρδισε ένα φάουλ. Είναι αρκετά αυτά για έναν πλάγιο κυνηγό του Ολυμπιακού; Ασφαλώς κι όχι. Τουλάχιστον, όμως, είδαμε για πρώτη φορά τον Λοβέρα να προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο κι όχι μπάλα…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
