Σε αυτό τον Ολυμπιακό αξίζει πίστωση χρόνου, αλλά να μαθαίνει από τα λάθη του…

· Είναι ολοφάνερο ότι παρά τα εσχάτως αρνητικά αποτελέσματα κάτι καλό γίνεται φέτος στον Ολυμπιακό. Κι αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία.

· Από εκεί και πέρα, όμως, όσο η ομάδα παίζει καλά, είναι ευκαιρία να παίρνει και καλά αποτελέσματα, φτιάχνοντας παράλληλα τις αδυναμίες της και βελτιώνοντας την εικόνα της. Και το χθεσινό παιχνίδι στο Μιλάνο ήταν μία τέτοια ευκαιρία.

· Την έδωσε τόσο ο Καστιγέχο που μόλις στο 5’ ακύρωσε το γκολ-κεφαλιά του Μποναβεντούρα βγάζοντας το οφσάϊντ, ενώ ήταν κανονικότατο, όσο κι ο Γκερέρο με την δική του κεφαλιά στο 14’. Από εκεί που το ματς έπρεπε να ξεκινήσει με 1-0, ξεκίνησε με 0-1! Τι πιο ιδανικό και δη για μία ομάδα που σκόραρε με την πρώτη της τελική, ενώ στις 50 προηγούμενες (με Μπέτις, Πανιώνιο και ΠΑΟΚ) είχε μόλις μία εύστοχη!!!

· Ο Ολυμπιακός εύλογα πήρε ψυχολογία από αυτή την εξέλιξη και γενικά από το 10ο έως το 70ο λεπτό, δηλαδή στα δύο τρίτα του αγώνα, είχε μία παρουσία την οποία λες από καλή, έως πολύ καλή. Έλεγξε το παιχνίδι, με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και μπορεί να δέχθηκε περισσότερες επιθέσεις, αλλά απειλήθηκε πολύ ουσιαστικά μία φορά (από τον Ιγκουαίν που νικήθηκε από τον Σα σε φάση που ίσως οριακά να ήταν κι οφσάϊντ), ενώ ο ίδιος θα μπορούσε να κάνει και δεύτερο γκολ και με τον Ναουέλ και με τον Νάτχο.

· Ψεγάδι του σε αυτό το διάστημα, αλλά και σε ολόκληρο το παιχνίδι, στο επιθετικό κομμάτι; Δεν έκανε ούτε ένα σουτ μέσα από την περιοχή! Όλα ήταν εκτός. Αρκετά καλά, από Γκιγέρμε, Νάτχο, Φετφατζίδη, Κούτρη, Ναουέλ (δύο), όμως και τα πέντε εκτός περιοχής. Μόνο από τις κεφαλιές του Γκερέρο στις σέντρες του Κούτρη τέλειωσε φάση ο Ολυμπιακός μέσα στην περιοχή της Μίλαν, κάτι που δείχνει αν μη τι άλλο σοβαρή σχετική αδυναμία κυρίως των κυνηγών να πατήσουν το κουτί…

· Γενικά, όμως, ήταν ένα παιχνίδι που του είχε έρθει του Ολυμπιακού στα μέτρα του. Και ξαφνικά τον είδαμε να τρώει τρία γκολ μέσα σε δέκα λεπτά, από το 70’ ως το 79’! Σε τρεις τελικές, η Μίλαν έκανε τρία γκολ. Οι φάσεις έχουν ήδη αναλυθεί-απλά για εμένα το δεύτερο γκολ ήταν μαγκιά των Ιταλών και τα άλλα δύο μεγάλα λάθη των «ερυθρόλευκων».

· Αλλού, όμως, θέλω να καταλήξω: Το ζητούμενο σε μία ομάδα που τώρα χτίζεται όπως ο Ολυμπιακός είναι να μαθαίνει από τα λάθη του. Να του γίνονται μαθήματα τα παθήματα. Να βελτιώνεται τόσο σε ομαδικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο.

· Για παράδειγμα, αυτό το πολύ προβληματικό «τρία γκολ σε δέκα λεπτά», δεν ήρθε χθες στο Μιλάνο από το πουθενά για τον Ολυμπιακό.

· Το καλοκαίρι στο φιλικό με την Άϊντχοβεν η ομάδα έπαιζε μια χαρά μέσα στην Ολλανδία και το αποτέλεσμα ήταν 0-0 μέχρι το 67’. Με το που έφαγε, όμως, το πρώτο γκολ, ήρθαν άλλα τρία σε διάστημα 13 λεπτών για το τελικό 4-0 από το 67’ ως το 79’…Και με δοκάρι των Ολλανδών στο 84’, όπως είχε χθες δοκάρι κι η Μίλαν στο 93’…

· Λίγες ημέρες νωρίτερα, σε φιλικό στο Βέλγιο, ο Ολυμπιακός προηγούνταν 1-0 της Έουπεν έως το 60’. Τρώει γκολ στο 60’ και μετά δέχεται άλλα δύο μέσα σε οκτώ λεπτά, από το 77’ ως το 84’ για το τελικό 3-2. Οι Βέλγοι είχαν και δοκάρι στο 95’…Ενδιάμεσα των δύο αυτών αγώνων, σε ένα άλλο φιλικό, με την Γκενκ, ο Ολυμπιακός τρώει μαζεμένα δύο γκολ σε τέσσερα λεπτά (30-33’) και άλλα δύο γκολ σε 12 λεπτά (65’-76’) για το τελικό 4-0…

· Όλα αυτά μας λένε ότι από αυτά που έπαθε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι, δεν έμαθε το φθινόπωρο κι αυτό δεν είναι ευχάριστο. Πρέπει να προβληματίσει τον προπονητή και τους παίκτες, γιατί αν κάθε φορά που τρώει γκολ μακριά από το Καραϊσκάκη παρουσιάζει τέτοια εικόνα, τότε θα έχει μεγάλα θέματα.

· Το να ψάχνεις το τέλειο σε εντελώς καινούργια ομάδα δουλεμένη τρεις μήνες δεν έχει νόημα. Το να ψάχνεις όμως τη βελτίωση είναι απαραίτητο. Κι άμα βλέπεις πρόοδο, έστω μέσα κι από αρνητικά αποτελέσματα, κερδίζεις με το σπαθί σου και πίστωση χρόνου, την οποία αξίζει ο φετινός Ολυμπιακός. Σίγουρα, ωστόσο, του λείπουν πράγματα. Κάπως έτσι, άλλωστε, δεν πήρε τίποτα από δύο συνεχόμενα μεγάλα και κρίσιμα παιχνίδια, από τα οποία έπρεπε να πάρει μία ισοπαλία (στο Μιλάνο) και μία νίκη η, έστω μίνιμουμ άλλη μία ισοπαλία (με τον ΠΑΟΚ).

· Το κλειδί είναι να μην επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Κι αυτό που εγώ είδα είναι ότι στο πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα μόνο καλά δεν μπήκε. Οι πάσες πήγαιναν μόνο σε αντίπαλο, οι μονομαχίες χάνονταν και η Μίλαν κυριαρχούσε, φτάνοντας με ευκολία στην περιοχή του Σα. Εγώ νιώθω ότι πρέπει να το γράψω: αν ο Ολυμπιακός μπει έτσι και την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, έτσι δυνατά όπως συνήθως μπαίνει η ΑΕΚ στα δικά της εντός έδρας παιχνίδια, θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα.

· Και στο 90% των ντέρμπι, όποιος ανοίγει το σκορ κερδίζει. Η, τουλάχιστον δεν χάνει.