Ψάχνοντας κίνητρο ο Ολυμπιακός, ρέντα ο Αραμπί (και τον παίκτη του ο Λαλά…)

• Σχεδόν κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Αστέρα Τρίπολης στο Καραϊσκάκη είναι ένα μικρό η, μεγάλο θρίλερ, εδώ και χρόνια!

• Δύο νίκες του Ολυμπιακού, κι οι δύο με το ίδιο σκορ, 2-1, έχουν έρθει με γκολ μετά το 90ο λεπτό, μία με σκόρερ τον Μάριν (2017) κι άλλη με σκόρερ τον Νάτχο (2018)! Σε μία άλλη περίπτωση, ο Ολυμπιακός έχει ισοφαρίσει (1-1) επίσης μετά το 90ο λεπτό, με τον Τζούρτζεβιτς. Μία άλλη νίκη, με το μικρότερο δυνατό σκορ 1-0, πρόπερσι. Άλλη νίκη 3-1, το 2016, με τα δύο γκολ μετά το 80ο λεπτό! Και δυο παιχνίδια πέρυσι, 1-0 (πάλι) για τα πλέι οφς και 3-0 στην κανονική διάρκεια της σεζόν, με το αποτέλεσμα 0-0 έως το 60ο λεπτό.

• Κατά ένα περίεργο τρόπο, εδώ και κάποια χρόνια ο Ολυμπιακός κερδίζει πιο εύκολα τον Αστέρα μέσα στην Τρίπολη (2-0 φέτος, 4-0 πέρυσι, 5-0 πρόπερσι, 2-0 ένα χρόνο πιο πριν), παρά μέσα στο Καραϊσκάκη! Μία διαπίστωση που κάνει πιο ενδιαφέρον το αποψινό παιχνίδι, καθώς θα θέλαμε να δούμε τους «ερυθρόλευκους» να παίζουν ξανά καλό ποδόσφαιρο όπως την Κυριακή με τον ΟΦΗ κι όχι να επιστρέφουν στις χαμηλές στροφές. Διότι πρωτίστως θέμα στροφών είναι-όταν η ομάδα τρέχει και πιέζει όλα γίνονται καλύτερα. Όταν είναι στατική…

• Ο Αστέρας, με τον σοβαρό προπονητή Ράσταβατς, ξέρουμε ότι είναι πάντοτε ένας δυνατός αντίπαλος. Κι αν τώρα βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός πλέι οφς είναι γιατί την πάτησε σε ένα και μόνο παιχνίδι-όχι το τελευταίο με τον Άρη, που ήταν ένας τελικός με όλα τα αποτελέσματα ανοικτά. Για τον Αστέρα ήταν όλα τα λεφτά ήταν η άλλη εντός έδρας ήττα τις προάλλες, το 2-3 από τον Ιωνικό, τον οποίο κέρδιζε 1-0. Αλλά η αποβολή του Καπίγια και το πέναλτι που συνάμα έκανε στο 62’, άλλαξε όλο το ματς και το 1-0 έγινε 1-1 και στη συνέχεια 2-3. Αν κρατούσε εκείνο το τρίποντο, τώρα θα ήταν και μαθηματικά στην εξάδα.

• Τον Αστέρα τον ξέρουμε. Μεγάλο του πλεονέκτημα είναι όταν καταφέρνει και ανοίγει το σκορ. Σε μία τέτοια περίπτωση, για να του γυρίσεις παιχνίδι, πρέπει να συμβούν θεαματικά πράγματα-όπως η αποβολή και το πέναλτι στην ίδια φάση του Ιωνικού. Η, εκείνο το άλλο 2-3 που του είχε συμβεί στην Τούμπα, όπου κέρδιζε 1-0 τον ΠΑΟΚ, βρέθηκε πίσω στο σκορ με 1-2 από πέναλτι, ισοφάρισε σε 2-2 κι έχασε 2-3 και με δεύτερο πέναλτι…Στο φετινό πρωτάθλημα κέρδισε δύο φορές τον Παναθηναϊκό, υποχρέωσε σε ισοπαλία την ΑΕΚ στην Τρίπολη και πάλεψε τα παιχνίδια του μέσα έξω με τον ΠΑΟΚ (0-1 και 2-3).



• Ο Ολυμπιακός πρέπει να βρει κίνητρο σε αυτό το ματς, εδώ είναι το πιο σημαντικό. Κίνητρο μπορεί να είναι και οι αλλαγές προσώπων στην ενδεκάδα, αλλά ο Μαρτίνς ξέρουμε ότι δεν είναι αυτής της άποψης. Εγώ θα περίμενα να δω απόψε π.χ. τον Κούντε η, τον Κανέ η, τον Σουρλή, κι αυτοί είναι εκτός 23άδας…Δεν λέω, να έχω στον πάγκο και τον Βαλμπουενά και τον Εμβιλά, αν έρθουν τα δύσκολα, αλλά να δω και φρέσκα πρόσωπα. Με μέτρο. Όπως με τον ΟΦΗ έπαιξαν οι Καρβάλιο, Κίτσος, Ροντρίγκες μαζί με βασικούς κι όχι με πολλές ρεζέρβες, κάτι που τους βοήθησε να ενσωματωθούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα στην ενδεκάδα.

• Κίνητρα, όμως, πάντοτε πρέπει να βρίσκει μία μεγάλη ομάδα, ειδάλλως πολύ απλά θα μένει πίσω από τη νοοτροπία της. Για εμένα κίνητρο είναι κι αυτό που είπε ο Λουτσέσκου, ότι στον β΄ γύρο ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τους περισσότερους βαθμούς. Μισή αλήθεια είναι, βέβαια, γιατί τους ίδιους βαθμούς έχει συγκεντρώσει κι ο Ολυμπιακός στο β΄ γύρο…Εγώ αν ήμουν προπονητής στον Ολυμπιακό δεν θα ήθελα να έχει άλλη ομάδα πιο πολλούς βαθμούς από τη δική μου. Κι αυτό ακόμη είναι ένα κίνητρο για το Ολυμπιακός-Αστέρας, κι ενώ την ίδια ώρα θα παίζουν ΑΕΚ-ΠΑΟΚ…

• Τέλος πάντων, με ενδιαφέρον πρόσεξα την εμφάνιση και του Λαλά την περασμένη Τετάρτη. Μου έκανε εντύπωση ότι αρκετές φορές άλλαζε θέσεις μέσα στο γήπεδο. Κάμποσες φορές βρέθηκε σε θέση μέσα δεξιά, όχι έξω δεξιά, αλλά προς τον άξονα! Και στο 83’ βρέθηκε σε θέση αριστερού εξτρέμ να κλέβει μία μπάλα! Επιθετικά δεν βοήθησε όσο έπρεπε, καθώς δεν είχε επιτυχία στις σέντρες και σε ένα βαθμό και στις πάσες του, αλλά και μόνο που έφευγε μπροστά και συνδυαζόταν με τον Ροντρίγκες, βοηθούσε στην επιθετικότητα που έβγαζε η ομάδα. Και τον είδαμε να πραγματοποιεί μετά από αρκετό καιρό κι ένα πραγματικά καλό σουτ.



• Το κακό με τον Λαλά είναι ότι έχει ένα μειονέκτημα που δεν το κόβει με τίποτα, όπως φαίνεται. Στις σέντρες που γίνονται από την αντίθετη πλευρά, την αριστερή του Ολυμπιακού, πάει δεύτερος πάνω στην μπάλα τις περισσότερες φορές κι έτσι ο αντίπαλος του (στο λεγόμενο δεύτερο δοκάρι) είναι αυτός που παίρνει την κεφαλιά η, κάνει το σουτ, όπως συνέβη και με τον Ντουρμισάι σε μία στιγμή στο β΄ημίχρονο.

• Είναι λεπτομέρειες αυτές που…χάνονται επειδή δεν μπαίνει η μπάλα μέσα η, δεν βρίσκει το δοκάρι η, δεν σώζει ο γκολκίπερ, αλλά οι λεπτομέρειες έχουν τη μεγάλη σημασία στο ποδόσφαιρο. Ο Λαλά κάνει πολλά πράγματα σωστά στο παιχνίδι. Το ίδιο και τώρα με τον ΟΦΗ, έκοψε, κάλυψε, έκλεψε, είχε μάλιστα μία σημαντική επέμβαση στα πρώτα λεπτά. Παραμένει, ωστόσο, επίφοβος ότι θα σου κάνει το λάθος η, για να το θέσω αλλιώς, δεν θα είναι εκεί που πρέπει σε μία στιγμή αποφασιστική. Κι αυτό μετράει στον μπακ, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Τουλάχιστον είχαμε τον Λαλά να καλύπτει μέτρα με την γρηγοράδα του και να σώζει έτσι επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά με την Αταλάντα όταν το έκανε τόσο ωραία, αμέσως μετά σταμάτησε το μυαλό του κι άφησε τον αντίπαλο του να σκοράρει, υπογράφοντας τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού.

• Και θα ήθελα να γράψω και κάτι για τον Μπουχαλάκη, που μετά από καιρό την Τετάρτη ήταν κανονικός Μπουχαλάκης. Λέμε ότι είναι αργός, αλλά με την ομάδα να τρέχει όλη, έτρεξε κι αυτός πολύ κι απέδειξε με την εικόνα του ότι στα καλά του είναι πάντα υπερπολύτιμος. Από πάσες του προέκυψαν τρεις σημαντικές φάσεις, είχε συμμετοχές και σε άλλες καλές επιθέσεις, χώθηκε σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις για το γκολ έστω χωρίς να κάνει τελική, πρέσαρε, έκλεψε, έκοψε, έπαιξε πολύ σωστά κι έξυπνα με τη μία και γενικά «ήταν εκεί» σε πάρα πολλά τετραγωνικά του αγωνιστικού χώρου.



• Όπως μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι είχε κι ο Ελ Αραμπί, παρά την αστοχία του. Οι συμπαίκτες του καταλαβαίνοντας πώς είναι να έχει να σκοράρει ο γκολτζής τους επί δέκα παιχνίδια προσπάθησαν να τον βοηθήσουν να επιστρέψει στο γκολ, αλλά η γκίνια είναι άτιμο πράγμα στο ποδόσφαιρο. Και κάπου αυτό το κακό φεγγάρι έχει επηρεάσει και τον Μαροκινό. Το έβλεπες από κάποιες αντιδράσεις του, τόσο στις δύο πιο σημαντικές ευκαιρίες που έχασε (και στις οποίες αστόχησε), αλλά κυρίως σε αρκετές άλλες στιγμές! Σε δύο κεφαλιές που δεν τις έπιασε όπως θα ήθελε από πολύ καλές θέσεις, σε δύο άλλες κεφαλιές που χωρίς να κατανοήσουμε αν πήγαινε για γκολ η, πάσα εξελίχθηκαν σε πάσες για άλλες χαμένες ευκαιρίες (ιδίως μία του Εμβιλά από πολύ κοντά)…Σε κάποια κοντρόλ του που δεν ήταν τα καλύτερα, όπως μετά την απόκρουση του γκολκίπερ Επασί στο τετ α τετ με τον Μασούρα…Σε μία στιγμή, εκεί γύρω στο 85’, κι ενώ ο Μαρτίνς τον άφησε όπως και στο Βόλο σε ολόκληρο το 90λεπτο, ο Αραμπί έδειξε τόσο απεγνωσμένος για να σκοράρει, που πήρε την μπάλα και σούταρε έξω από την περιοχή, αλλά η μπάλα βρήκε ένα αμυνόμενο…

• Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι θα σπάει η γκίνια του Αραμπί, όσο είναι σε κατάσταση αγωνιστικής ετοιμότητας όπως στο ματς με τον ΟΦΗ. Όταν βλέπεις τα τελειώματα που έκανε στα δύο γκολ που του ακυρώθηκαν μέσα από τη διαδικασία του var, σου δημιουργείται η βεβαιότητα ότι θα έρθουν πάλι τα γκολ για τον σκόρερ του Ολυμπιακού. Να το εκβιάσει δεν πρέπει το γκολ. Και 100% να κοιτάξει επιτέλους τι θα κάνει με τις αντεπιθέσεις που και πάλι έδωσε στον αντίπαλο της ομάδας επανειλημμένως, χάνοντας την μπάλα στο κέντρο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κουσούρι του Αραμπί και όσο πάει το χειροτερεύει…Είναι καλό που βγαίνει από την περιοχή και ζητάει μπάλα και μετέχει στο παιχνίδι, αλλά ο φορ δεν πρέπει να χάνει τόσο εύκολα την μπάλα η, να πηγαίνει δεύτερος στη φάση, γιατί δίνει κόντρα επιθέσεις που μαθηματικά είναι ότι θα κοστίσουν.

Άσχετο: Ξεχωριστή σημασία για το παιχνίδι κι ο ορισμός του Παπαπέτρου. Βλέπετε, τελευταίο παιχνίδι που είχε παίξει Ολυμπιακό ο διεθνής ρέφερι ήταν πέρυσι όταν ήταν VAR με τον Ατρόμητο κι ο Κλάτενμπεργκ τον είχε «αποκεφαλίσει» για λίγα υπέρ του Ολυμπιακού. Να δούμε αν ο Παπαπέτρου είναι ακόμη επηρεασμένος από εκείνη την απίστευτα υπερβολική και σκληρή τιμωρία του από τον Άγγλο αρχιδιαιτητή μας.