Πρώτα κοιτάς την ασφάλεια πίσω…

•Η Σταντάρ Λιέγης τις τέσσερις τελευταίες φορές που στα κύπελλα Ευρώπης είχε φέρει ισοπαλία στο σπίτι της στο πρώτο από τα δύο νοκ άουτ παιχνίδια, στη ρεβάνς είχε χάσει κι είχε αποκλειστεί.

•Το 2012 από το Ανόβερο (2-2, 0-4), το 2011 από τη Ζυρίχη (1-1, 0-1), το 2008 από τη Λίβερπουλ (0-0, 0-1) και το 2006 από την Στεάουα (2-2, 1-2). Και στη Γερμανία και στην Ελβετία και στην Αγγλία και στη Ρουμανία είχε ηττηθεί στη ρεβάνς. Τώρα, ήρθε στη Λεωφόρο και κέρδισε 2-1 τον Παναθηναϊκό και πέρασε αυτή στα πλέϊ οφς του Τσάμπιονς Λιγκ…

•Πριν μία εβδομάδα, μετά το 0-0 της Λιέγης, είχα βάλει τίτλο στο κομμάτι μου, «για θρίλερ στη Λεωφόρο…». Δεν χρειαζόταν μαντικές ικανότητες για να καταλάβεις αυτό που σημείωνα από την πρώτη γραμμή του κομματιού μου: «…οι ευκαιρίες που έχασε ο Παναθηναϊκός απόψε στο Βέλγιο μπορεί να του κοστίσουν».

•Προέβλεπα, ευκολάκι κι αυτό, ότι και μαθηματικά θα ήταν πολύ δύσκολο να πάει και το δεύτερο ματς στο 0-0 κι άρα η Σταντάρ θα έρχονταν στη Λεωφόρο για δύο αποτελέσματα, ενώ ο ΠΑΟ θα έψαχνε μόνο τη νίκη, κάτι που από μόνο του είναι αγχωτικό.

•Κι απόντος του Αμπέϊντ, ξέρουμε πως αν δεν σκοράρει ο Μπεργκ, ο ΠΑΟ σχεδόν πάντα έχει πρόβλημα. Με τους δύο Κροάτες (Πέτριτς και Πράνιτς) σε μέτρια κατάσταση, τον Ατζαγκούν όχι εύκολο στο γκολ, τον Καρέλλη να τα βρίσκει σκούρα στην Ευρώπη και τον Κλωναρίδη να γίνεται αλλαγή στην αλλαγή, η παραγωγή ήταν ένα αυτογκόλ σε δύο ματς με ένα αντίπαλο που σαφέστατα και δεν έδειξε υψηλού επιπέδου.

•Έχω την αίσθηση, όχι τη βεβαιότητα, ότι ο Αναστασίου βιάστηκε να ξεκινήσει με τον Πράνιτς αντί του Λαγού. Όταν ξέρεις ότι ένα γκολ να φας, μετά πρέπει να βάλεις δύο για να προκριθείς, πρέπει να κοιτάξεις να είσαι όσο το δυνατόν πιο ασφαλής πίσω. Κι ο Λαγός, που ήταν στον πάγκο κι άρα μπορούσε να παίξει, βοηθάει πιο πολύ αμυντικά απ΄ότι ο Πράνιτς. Είδαμε δε, πως όταν οι Βέλγοι επιτέθηκαν καλά για ένα δεκάλεπτο, στο τέλος του α΄ημιχρόνου, βρήκαν διόδους από τον άξονα-από εκεί ξεκίνησαν και τα δύο γκολ, ενώ νωρίτερα στο τσακ είχε προλάβει την ισοφάριση ο Σίντεφελντ.

•Με την φυσική κατάσταση της Σταντάρ δεδομένη από το πρώτο ματς, ίσως ήταν πιο σοφό να κοιτάξει ο ΠΑΟ να μην φάει φάσεις πίσω κι από εκεί και πέρα να ρίσκαρε περισσότερο στο τελευταίο ημίωρο, με βάση το…δεδικασμένο του πρώτου αγώνα με το κλακάζ των Βέλγων στο τέλος. Και πράγματι και με την είσοδο των Ντίνα και Καρέλλη, ο ΠΑΟ έγινε πιο πιεστικός μετά το 60-65 και με λίγη τύχη θα μπορούσε να κάνει κι ένα και δύο γκολ, αφού για τουλάχιστον 30 λεπτά κυριάρχησε πλήρως-εξ ου στο φινάλε και το χειροκρότημα.

•Όμως, κι αυτά θεωρητικά είναι. Ποτέ δεν ξέρεις στο ποδόσφαιρο σε θέματα στρατηγικής τι πραγματικά θα ήταν το καλύτερο. Εάν ένα δοκάρι γίνονταν γκολ κι ο Ιάπωνας γκολκίπερ δεν έβγαζε το σουτ του Ατζαγκούν, τώρα θα μιλάγαμε για μεγάλη ανατροπή και υπερπροσπάθεια κλπ, κλπ.. Όμως, η ουσία είναι ο αποκλεισμός, που απ΄όποια πλευρά κι αν το δεις, ήταν πολύ πικρός για τον ΠΑΟ. Και λόγω του Χ στο πρώτο ματς και λόγω της εξέλιξης του χθεσινού αγώνα.

•Είναι από τις ευκαιρίες που δεν πρέπει να χάνονται από τις ομάδες μας, αν θέλουν η Ελλάδα, άρα κι αυτές, να εξακολουθεί να πλασάρεται καλά στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ.