Ο Ολυμπιακός έχει το μεγαλύτερο αήττητο στο φετινό πρωτάθλημα!

· Ήταν ένα παιχνίδι το χθεσινό στη Φιλαδέλφεια, που πραγματικά μπορούσε να είχε κάθε έκβαση.

· Εάν η ΑΕΚ άνοιγε το σκορ στο α΄ ημίχρονο στις ευκαιρίες που είχε, ιδίως σε εκείνη του Αραούχο στο φινάλε, ίσως βλέπαμε άλλο παιχνίδι στο β΄ ημίχρονο, καθώς έχει αποδειχθεί ότι όταν η ομάδα του Αλμέιδα προηγείται στο σκορ είναι πάρα πολύ δύσκολο να της το γυρίσεις-στη Φιλαδέλφεια δεν το είχε καταφέρει κανείς.

· Εάν δεν έβγαινε ο Μπιέλ με δεύτερη κίτρινη στο 70’, με το σκορ στο 3-0 και την ΑΕΚ φανερά εκτός ρυθμού και στα 25 λεπτά του β΄ ημιχρόνου, ίσως βλέπαμε κι άλλα γκολ από πλευράς Ολυμπιακού, που κάποτε είχε κερδίσει 5-1 μέσα στη Φιλαδέλφεια. Παίζοντας μάλιστα και τότε, το 1972, με 10 παίκτες από το 70’ (!), λόγω αποβολής του Συνετόπουλου από τον Θεσσαλονικιό διαιτητή Ζλατάνο. Μόνο που σε εκείνο το ματς το σκορ την ώρα της αποβολής ήταν ήδη 5-1, με γκολ των Υβ, Αργυρούδη, Γιούτσου, Δεληκάρη και του ίδιου του Συνετόπουλου.

· Κατά τα άλλα, θα μπορούσε να είχε λήξει και ισόπαλο το χθεσινό ματς. Έστω στο 85’ να σκόραρε ο Μουκουντί με εκείνη την κεφαλιά στο 85’, θα υπήρχαν ακόμη 10 λεπτά για να γίνονταν ένα μυθικό 3-3 από 3-0! Κι από εκεί που τώρα ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει έναν πραγματικό θρίαμβο, θα ζούσε ένα ακόμη, το μεγαλύτερο, δράμα του για τη φετινή σεζόν.

· Αν θέλετε την γνώμη μου, κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να συμβεί. Κι ακόμη ακόμη, και πίσω στο σκορ να πήγαινε ο Ολυμπιακός στο ημίχρονο, θα έκανε την αντεπίθεση του στο β΄ ημίχρονο. Γιατί η ομάδα, ανεξάρτητα απόδοσης, έβγαζε ένα πνεύμα μαχητή. Εδώ με 0-0 ημίχρονο και είδαμε όλοι ότι μπήκε άλλη ομάδα στην επανάληψη. Και μόλις στο πεντάλεπτο (στο 50΄) άνοιξε το σκορ, με ένα γκολ που σημειωτέον ξεκίνησε από τον γκολκίπερ του, για να αποδειχθεί για άλλη μία φορά πόσο πολύ μπορεί να μετέχει πλέον ένας τερματοφύλακας και σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.



· Ο Πασχαλάκης λοιπόν με «ελεύθερο» βρήκε ωραία τον Ρέαμπτσιουκ, αυτός το ίδιο καλά τον Κανός, εκείνος μπερδεύτηκε κι έχασε τις κόντρες, όμως όλα πάλι άλλαξαν για την επίθεση του Ολυμπιακού όταν η μπάλα έφτασε στον Μπακαμπού, που με υποδειγματικό τρόπο τη γύρισε στον Μπιέλ κι αυτός επιχείρησε αυτό που συνήθως προσπαθεί να κάνει από θέση μέσα αριστερά, δηλαδή να συγκλίνει και να σουτάρει με εσωτερικό φάλτσο, κάτι που του έχει πιάσει δύο φορές, μία στο Αγρίνιο και την άλλη τις προάλλες με τον Λεβαδειακό.

· Αναμφίβολα ήταν ένα τυχερό γκολ. Το σουτ δεν φάνηκε επικίνδυνο, γιατί δεν έδειξε να είναι πολύ δυνατό. Με την παρέμβαση, όμως, του μοιραίου παίκτη για την ΑΕΚ, του Μουκουντί (και με την άστοχη κεφαλιά, ολομόναχος φάτσα με τον Πασχαλάκη), ήρθε το γκολ, παρεμπιπτόντως στην ίδια εστία (!) που είχε κάνει το αυτογκόλ κι ο Σαμασέκου, που εκείνου ήταν…βαρβάτο αυτογκόλ κι όχι απλά ένα κοντράρισμα της μπάλας, η οποία αλλάζει πορεία.

· Τύχη δεν ήταν, όμως, που ο Ολυμπιακός πρώτον πίεζε με τον Μπακαμπού τα στόπερ της ΑΕΚ κι έτσι βρέθηκε ο σέντερ φορ του απέναντι από τον γκολκίπερ Αθανασιάδη κλέβοντας από τον Βίντα και δεύτερον έβγαινε σε κάθε ευκαιρία στην αντεπίθεση με τον Φορτούνη να ψάχνει τον Μπακαμπού. Ούτε ήταν τύχη που ο Ολυμπιακός αμέσως μετά το 1-0 κτύπησε άμεσα, σε λιγότερο από τρία λεπτά (49.24 το πρώτο γκολ, 52.10 το δεύτερο) με το 2-0, ξέροντας ότι έτσι είχε κάνει κι ο Παναθηναϊκός, βάζοντας στη Λεωφόρο δύο γκολ στην ΑΕΚ μέσα σε πέντε λεπτά τότε…



· Τυχαίο δεν είναι κι ότι ο Ολυμπιακός έχει το μεγαλύτερο αήττητο (18 αγωνιστικές) από κάθε άλλη ομάδα στο φετινό πρωτάθλημα, καθώς έχει να χάσει πάνω από πέντε μήνες (από τις 7 Οκτώβρη, το 1-2 από τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη). Ο Παναθηναϊκός ήταν αήττητος 17 αγωνιστικές, ώσπου έχασε στη Φιλαδέλφεια στις 8 Γενάρη, ενώ ο ΠΑΟΚ είναι αήττητος 16 αγωνιστικές, αφού έχει να χάσει από τις 30 Οκτωβρίου στη Φιλαδέλφεια κι αυτός. Εκεί, δηλαδή, όπου ο Παναθηναϊκός κι ο ΠΑΟΚ έχασαν, χωρίς καν να σκοράρουν, ο Ολυμπιακός πήγε και κέρδισε με τριάρα.

· Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πρέπει ο Μίτσελ να κάτσει να δει γιατί η ΑΕΚ είχε κατοχή μπάλας 72% στο α΄ ημίχρονο, αλλά και γιατί η ομάδα του έφαγε τόσες τελικές…

· Τώρα, κάτι για τον Αλμέιδα. Συγνώμη, αλλά ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πώς έπαιζε ο Αραούχο μακριά από την περιοχή του Ολυμπιακού, αντί να είναι μέσα στο «κουτί», όταν η ΑΕΚ με παίκτη παραπάνω πολιορκούσε την εστία του Πασχαλάκη. Πραγματικά, τι θα μπορούσε να προσφέρει εκεί, μακριά από την περιοχή, ο Αραούχο; Να κάνει σέντρες και…πλαγιοκοπήσεις; Μπήκε ο Λιβάι προερχόμενος από θλάση και δεν ακούμπησε την μπάλα, αντί να είναι εκεί και να παλεύει στις σέντρες ο Αραούχο, που μπορεί να ήταν άστοχος στις φάσεις που είχε στο α΄ ημίχρονο, αλλά ήταν εκεί, απειλούσε. Ήταν δε όπως και να το δει κανείς ένα δώρο για τον Ολυμπιακό που ο προπονητής της ΑΕΚ άφησε για 65 λεπτά στον πάγκο τον Τσούμπερ, τον κυνηγό του που μόλις πριν λίγο καιρό ήταν καθοριστικός στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός 2-0, με τεράστια συμμετοχή και στα δύο πρώτα γκολ. Και που χθες στο πεντάλεπτο αφότου μπήκε σκόραρε.



· Εγώ το αντιλαμβάνομαι ότι στην ΑΕΚ και γύρω από την ΑΕΚ θέλουν να προστατεύσουν τον Αλμέιδα, αφού τους έφτιαξε ομάδα, αλλά τα προφανή στο ποδόσφαιρο τα βλέπουν όλοι. Όπως π.χ. ότι ο Σιντιμπέ έχει άλλο ειδικό βάρος από τον Ρότα. Ότι ο Ελίασον είναι πολύ πιο δημιουργικός από τον Άμραμπατ. Ότι ο Αλμέιδα μπλοκάρει όταν η ομάδα του βρίσκεται πίσω στο σκορ η, ακόμη κι όταν ανοίγει το σκορ αλλά ισοφαρίζεται άμεσα και χάνει το πλεονέκτημα (αν θυμηθούμε το 1-1 στην Τρίπολη με τον Αστέρα να ισοφαρίζει στο πεντάλεπτο η, το 1-2 στη Λεωφόρο με τον ΠΑΟ να ισοφαρίζει στο εφτάλεπτο).

· Τέλος πάντων, να τελειώσω με τη διαπίστωση ότι η ΑΕΚ μπορεί με την όλη ιστορία με τα…δοκάρια του Ατρόμητου να έπαιξε τελικά στο Περιστέρι με την ομάδα του Σπανού βαθμολογικά αδιάφορη, αλλά έτσι πρώτον υποχρεώθηκε να παίξει τρία παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα (Κυριακή στην Κρήτη, Τετάρτη στο Περιστέρι, Κυριακή με Ολυμπιακό) και δεύτερον έκανε τον Ατρόμητο χθες παιχνιδάκι για τον Παναθηναϊκό, καθώς οι «πράσινοι» ήταν ξεκούραστοι μεσοβδόμαδα, ενώ ο Ατρόμητος είχε τον αγώνα με την ΑΕΚ.

· Αυτό το διπλό δηλαδή που τόσο ήθελε η ΑΕΚ στο Περιστέρι είχε και το τίμημα της…