Ολυμπιακός: Περί στρατηγικής Μαρτίνς, Αγκιμπού, Μασούρα, Σισέ, Εμβιλά και Μαντί…

• Είναι λογικό να υπάρχει μία γκρίνια για τον Πέδρο Μαρτίνς αυτή την εποχή, λόγω του τρόπου με τον οποίο αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός από την Αταλάντα, αλλά κι επειδή φέτος παίζει γενικά ποδόσφαιρο πιο χαμηλού επιπέδου σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Λογικό δεν είναι να ξεφεύγει η κατάσταση κι από την γκρίνια να πηγαίνει στην απαξίωση…

• Δεν μπορεί κανείς να κρύψει ότι έχουν γίνει λάθος επιλογές (και μεταγραφικές, από τον προπονητή και τον Μοντέστο) και λάθος εκτιμήσεις. Και η στρατηγική «πάω για το μισό μηδέν» με την Αταλάντα, ακόμη και μαθηματικά είχε ελάχιστες πιθανότητες να δικαιωθεί, αν δούμε τα δεδομένα, που πρέπει πάντα να τα έχουμε υπόψιν μας πριν λάβουμε τις αποφάσεις μας. Διότι…

ΠΡΩΤΟΝ, ο Ολυμπιακός στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ, μετά δηλαδή τη φάση των ομίλων, δεν είχε κρατήσει ποτέ το μηδέν επί Μαρτίνς. Βλέπε 2-2 με Ντινάμο Κιέβου, 0-1 από Άρσεναλ, 1-1 με Γουλβς, 4-2 με PSV, 1-3 από Άρσεναλ.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, Η Αταλάντα εκτός έδρας στην Ευρώπη σκοράρει κατά βούληση: στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ είχε φέτος εφτά γκολ ενεργητικό σε τρεις εξόδους της κόντρα σε Γιουνάιτεντ, Βιγιαρεάλ, Γιανγκ Μπόις και πέρυσι οκτώ γκολ ενεργητικό σε τέσσερις εξόδους της κόντρα σε Ρεάλ, Λίβερπουλ, Άγιαξ, Μίντιλαντ.

Όταν λοιπόν εσύ ως Ολυμπιακός δέχεσαι κατά μέσο όρο στο γήπεδο σου στα νοκ άουτ δύο γκολ ανά ματς κι ο αντίπαλος σου βάζει κατά μέσο όρο εκτός έδρας δύο γκολ, οι πιθανότητες είναι να φας δύο γκολ (τελικά έφαγες τρία) κι όχι να κρατήσεις το μηδέν. Οπότε, καλύτερη στρατηγική θα ήταν ένα πιο επιθετικό παιχνίδι, ακόμη και για να γίνει ροντέο η ρεβάνς, με το σκεπτικό ότι όταν παίζεις εντός έδρας συνήθως το ροντέο σε βολεύει (βλέπε 4-2 με PSV, 3-1 με Μίλαν, 3-1 με Μπέρνλι)…

• Ειδικά η τόσο συντηρητική εκδοχή του παιχνιδιού του Ολυμπιακού στο α΄ ημίχρονο, νομίζω ότι δεν ωφέλησε σε τίποτα. Ο Ολυμπιακός, καλώς η, κακώς, πρέπει να δεχθούμε ότι είναι μία ομάδα που ειδικά στην Ευρώπη, ιστορικά έκανε νίκες φτάνοντας σε τόσο υψηλό επίπεδο, δηλαδή στα νοκ άουτ των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, μόνο όταν ξεκίνησε καλά τα παιχνίδια του και πήγε στο ημίχρονο προηγούμενος στο σκορ: και στο 2-0 με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και στο 1-0 με τη Ρούμπιν και στο 1-0 με τη Σοσό παλιότερα και στο 1-0 με την Άντερλεχτ (1-2 στην παράταση) και φυσικά στο 4-2 με την PSV. Πέντε νίκες έχει στα νοκ άουτ, όλες τις έχει από το α΄ ημίχρονο. Η ιστορία έτσι γράφει, τι να κάνουμε. Και με τη Γιουβέντους που έφτασε πιο κοντά από ποτέ σε κάτι πολύ καλό, ο Ολυμπιακός κέρδιζε από το ημίχρονο και την πάτησε στα τελευταία λεπτά.



• Τώρα, αν θέλετε να προσεγγίσουμε κομμάτια καθαρά πιο αγωνιστικά, η επιλογή του Αγκιμπού να παίξει βασικός και προχθές προφανώς και δεν δικαίωσε τον Μαρτίνς. Και αν ήταν κάτι μεμονωμένο, θα το αντιμετωπίζαμε αλλιώς, αλλά είναι σαφές ότι σταδιακά βγάζει μία κόπωση ο νεαρός άσος, κάτι που ίσως έχει να κάνει και με το ότι ουσιαστικά για πρώτη φορά στην καριέρα του παίζει τόσα παιχνίδια σε μία σεζόν και δη σε τέτοιο επίπεδο.

• Θα μπορούσε να ξεκινήσει και στο δεύτερο παιχνίδι ο Μασούρας και να είναι πιο επιθετικός ο Ολυμπιακός, όσο κι αν ρεαλιστικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι κι αυτό δεν θα σήμαινε ότι ντε και καλά θα έκανε τη διαφορά μία τέτοια κίνηση. Λες όμως ότι ο Έλληνας κυνηγός βρίσκει πιο εύκολα τη φάση και μπορεί να κάνει πιο εύκολα μία καλή σέντρα. Ο δε Αγκιμπού μερικές φορές σου δίνει την αίσθηση ότι ακόμη δεν έχει αίσθηση του χώρου που κινούνται οι συμπαίκτες του. Είναι κάποιες λάθος μπαλιές που κάνει, όπως προχθές μία στον Τικίνιο, που σε κάνουν να απορείς. Εκτός κι αν έχει τόσο μεγάλη έλλειψη χημείας σε ορισμένες περιπτώσεις και δίνει την μπάλα αλλού από εκεί που την περιμένουν. Θα πρέπει, πάντως, να το δει αυτό το πράγμα.

• Βεβαίως, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, κάποιες αποδόσεις παικτών δεν μπορεί ένας προπονητής να τις προβλέψει έτσι εύκολα. Για παράδειγμα ο Σισέ ήταν σε χαμηλό επίπεδο στο α΄ ημίχρονο στο οποίο έπαιξε. Και καλώς έγινε αλλαγή αυτός κι όχι ο Μανωλάς η, ο Σωκράτης, όταν αποφάσισε ο Μαρτίνς να το γυρίσει από 3-4-3 σε 4-3-3. Δεν νομίζω ότι το έκανε μόνο επειδή ο Σισέ είχε πάρει κάρτα-που για άλλη μία φορά χωρίς ιδιαίτερη αφορμή έκανε φάουλ σε καλή θέση για τον αντίπαλο κοντά στην περιοχή του Βατσλίκ…Τον έβγαλε ο Πέδρο επειδή έβλεπε ότι δεν ήταν σε καλή ημέρα. Με όχι καλές πάσες και με λιγοστές επεμβάσεις. Ο Μαλινόφσκι μία φορά τον πέρασε αρκετά εύκολα και το μόνο που μας έμεινε από την παρουσία του πανύψηλου στόπερ είναι μία προώθηση του από την οποία κέρδισε κόρνερ.



• Μεγάλο πλήγμα για τον Ολυμπιακό και η κάτω του επιπέδου του εμφάνιση του Εμβιλά, παρότι ο Μαρτίνς τον είχε βάλει μόλις 20 λεπτά στο Βόλο την Κυριακή. Δεν ξέρω κατά πόσο επηρεάστηκε από κάποιους πόνους που είχε στο στομάχι του παραμονές του αγώνα, όμως αυτή τη φορά δεν την βοήθησε την ομάδα όσο έπρεπε. Κατ΄ αρχάς άργησε υπερβολικά να μπει στο παιχνίδι-για 25 λεπτά ήταν σαν να μην έπαιζε! Λιγοστές οι καλές πάσες που πέρασε μπροστά, δύο φορές τον απέφυγαν με μεγάλη ευκολία οι αντίπαλοι του και επιθετικά φάνηκε μόνο μία φορά, στο γυριστό σουτ από στημένη φάση.

• Ο Μαντί ήταν σε σαφώς καλύτερη βραδιά, ίσως ο μοναδικός πίσω από τον σέντερ φορ με καλή δραστηριότητα. Σούταρε, σέντραρε, πάσαρε αρκετά καλά και πρόσφερε και στο ανασταλτικό κομμάτι. Δεν ήταν σούπερ, αλλά νομίζω ότι σωστά τον εγκωμίασε με τη βαθμολογία της η Gazzetta dello Sport. Θεωρώ ότι είναι καλύτερο να εκτελεί αυτός τα φάουλ από τον Μασούρα (απόντος του Βαλμπουενά), όπως κι ότι θα πρέπει ο Μαντί να κοιτάζει πρώτα να περνάει τις πάσες που μπορεί και μετά να ψάχνει για το πολύ δύσκολο.