Ο πιο ώριμος Μασούρας στον Ολυμπιακό και ο Μπιανκόν που δικαίωσε τον Συλαϊδόπουλο

· Όταν πριν 15 ημέρες είχαν κάνει το ντεμπούτο τους στον Ολυμπιακό ο Όρτα και ο Τσικίνιο στον αγώνα με τον ΠΑΣ, ο πρώτος ως βασικός για 63 λεπτά και ο δεύτερος ως αλλαγή του πρώτου για 30 λεπτά, όλοι είχαν σχολιάσει θετικά την εμφάνιση του Όρτα και δεν είχαν ασχοληθεί με τον Τσικίνιο. Εγώ, με το που τελείωσε το παιχνίδι, στο σχόλιό μου στο ραδιόφωνο είχα εκφράσει την άποψη ότι μου άρεσε περισσότερο ο Τσικίνιο. Και το είχα εξηγήσει εδώ την επομένη ημέρα.

· Χθες το βράδυ όλοι λένε για τον Τσικίνιο, επειδή έπαιξε όντως πολύ καλά με τον ΟΦΗ… Το παιδί είχε παίξει καλά και στο προηγούμενο παιχνίδι, που ήταν δέκα φορές πιο δύσκολο, με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, απλά άντεξε η καλή του απόδοση για ένα ημίχρονο, αφού δεν είχε ρυθμό, καθώς στην Μπενφίκα έπαιζε τους τελευταίους μήνες μόνο ως αλλαγή. Τέλος πάντων, ο Πορτογάλος έχει ένα σημαντικό προσόν: Παίζει καλά και στις δύο φάσεις του παιχνιδιού, τόσο ανασταλτικά-αμυντικά, όσο και δημιουργικά-επιθετικά. Από τη μία τον βλέπεις στην περιοχή του Πασχαλάκη να καθαρίζει φάσεις σε ρόλο τρίτου στόπερ, από την άλλη τον βλέπεις στην αντίπαλη περιοχή να απειλεί να σκοράρει (δεν ήθελε πολύ χθες να κάνει γκολ).

· Εγώ, όμως, σήμερα θα ασχοληθώ με έναν άλλο παίκτη, από την πίσω σειρά του ενδιαφέροντος.

· Αναφέρομαι στον Μπιανκόν, τον οποίο ο Καρβαλιάλ ξαφνικά είχε εξαφανίσει στα τελευταία παιχνίδια, αφήνοντας τον εκτός 20άδας, ενώ το τελευταίο παιχνίδι του Γάλλου στην ενδεκάδα, ήταν η ρεβάνς Κυπέλλου, το 0-0 με τον Παναθηναϊκό. Δεν λέω ότι είχε πάει σούπερ τότε, είχε θέματα στα μαρκαρίσματα σε κάποιες στιγμές του ΠΑΟ, αλλά αν μη τι άλλο το είχε παλέψει πολύ, είχε πολλές καλές επεμβάσεις και αν μη τι άλλο δεν άξιζε να βγει από την 20άδα για να μπει σε αυτήν ο 20χρονος Άγγλος Άμπι κάνοντας δύο προπονήσεις στο Ρέντη.



· Ο Συλαϊδόπουλος επανέφερε τη λογική (και) στην αντιμετώπιση του Μπιανκόν, τον οποίο, μάλιστα, προτίμησε αντί του Βέζο, παρότι κάποιος θα περίμενε να παίξει ο Πορτογάλος για να έχει καλύτερη χημεία με τον συμπατριώτη του Κάρμο -μόνο που ο Βέζο είναι μόλις μία εβδομάδα στην Ελλάδα, ε;

· Ο Μπιανκόν δικαίωσε τον Έλληνα προπονητή, κάνοντας μία πραγματικά πολύ καλή εμφάνιση, με τις κριτικές να τον αδικούν, που δεν τον είχαν στους διακριθέντες. Ο Γάλλος όχι μόνο βοήθησε πίσω στις όποιες καταστάσεις πήγαν να δημιουργηθούν από τον ΟΦΗ, αλλά και έπαιξε σωστά και μοντέρνα τον ρόλο του. Έβγαινε ψηλά και μάρκαρε, συνήθως πρώτος στην μπάλα, αλλά και έπαιρνε μέτρα με την μπάλα στα πόδια, βοηθώντας στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, έχοντας και πολλές καλές πάσες μπροστά, ακόμη και μία με το αριστερό πόδι.

· Μπορώ δε να παρατηρήσω ότι ουκ ολίγες φορές, κόβοντας είτε χαμηλά, είτε ακόμη και ψηλά, δεν έδιωχνε απλά την μπάλα, αλλά έκανε και πάσα για να ξεκινήσει επίθεση ο Ολυμπιακός. Είναι κάτι που έκανε επανειλημμένως και ο Κάρμο, παίρνοντας κεφαλιές να πασάρει σε συμπαίκτη. Και μην το υποτιμάτε καθόλου. Έτσι, άρχισε το πρώτο γκολ, από διώξιμο του Κάρμο με κεφαλιά-πάσα. Πήρε την μπάλα ο Ποντένσε και την πέρασε έξοχα μπροστά στον Μασούρα και άνοιξε το σκορ…

· Παρεμπιπτόντως, δεν διαφωνώ ως προς το ότι το γκολ ήταν τυχερό, από την στιγμή που ο γκολκίπερ έκανε ναι μεν έγκαιρη έξοδο προ του Μασούρα, όμως λάθος διώξιμο στέλνοντας την μπάλα να κτυπήσει στο κορμί του κλπ. Ας δώσουμε, όμως, ένα πόντο στον Μασούρα, που έκανε έξοχη κίνηση στην πλάτη της άμυνας…



· Στο δε δεύτερο γκολ, εκεί και αν πρέπει να μιλήσουμε για τύχη, από την στιγμή που στην ολοκλήρωση της επίθεσης κέρδισαν αρχικά κόντρες τόσο ο Φορτούνης, όσο και ο Μασούρας και στη συνέχεια η μπάλα από το γύρισμα του Φορτούνη έφτασε από δύο καραμπόλες στον Ελ Κααμπί για το γκολ. Πόσο δε μάλλον αν δούμε ότι το γύρισμα του Φορτούνη δεν ήταν καλό… Από την άλλη, πάντως, για να έχουμε τη συγκεκριμένη κατάληξη, ο Ολυμπιακός είχε μία καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας για 42 δευτερόλεπτα, από το 8.19 έως το 9.01, με τον Μασούρα να το ξεκινάει κλέβοντας μία μπάλα που είχε χάσει ο ίδιος.

· Ένα από τα τουλάχιστον τέσσερα κλεψίματα της μπάλας που είχε (και) χθες ο Μασούρας, ο οποίος εμφανίζει ένα πολύ ώριμο πρόσωπο εδώ και κάμποσο καιρό, ίσως το πιο ώριμο στην καριέρα του, στα 30 του. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο και το κάτι παραπάνω που μπορεί να δίνει λόγω της λήξης του συμβολαίου του, ωστόσο δεν νομίζω ότι αυτό είναι το κυρίαρχο. Αυτό που εγώ βλέπω στον Μασού είναι ότι για κάποιον καλό λόγο έχει ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του. Δεν έχει μόνο δυνάμεις, αλλά έχει και εμπιστοσύνη στον εαυτό του και αυτό το βγάζει μέσα στο γήπεδο.