Τι πρέπει να κρατήσει ο Ολυμπιακός φέτος από τα Κύπελλα Ευρώπης!

•Βλέποντας τις φετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις να εξελίσσονται, το πρώτο πράγμα που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει εύκολα είναι ότι αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα στα λεγόμενα νοκ άουτ παιχνίδια!

•Αυτή η αλλαγή στον κανονισμό, με το να μην ισχύει το εκτός έδρας γκολ και να πηγαίνουν στην παράταση οι αντίπαλοι με σκορ π.χ. 1-0 κι 1-2 (κι όχι να υπερτερεί αυτός που νίκησε στο γήπεδο του 1-0 κι έχασε εκτός έδρας 1-2), έχει φέρει και μία αλλαγή εξίσου σημαντική: για να περάσεις, θα πρέπει να πάρεις αποτέλεσμα, τουλάχιστον να μη χάσεις, στο πρώτο παιχνίδι!

•Ρίχνοντας μία ματιά στα νοκ άουτ των τριών Κυπέλλων Ευρώπης, μπορούμε να καταγράψουμε ότι μέχρι στιγμής σε ένα σύνολο 39 ζευγαριών αγώνων νοκ άουτ, οι ομάδες που προκρίθηκαν και είχαν χάσει στα πρώτα ματς ήταν πολύ λίγες: στο Τσάμπιονς Λιγκ η Ρεάλ Μαδρίτης (είχε χάσει από την Παρί Σεν Ζερμέν 0-1)…στο Γιουρόπα Λιγκ η Μπράγκα (απέκλεισε στα πέναλτι τη Σέριφ, από την οποία είχε χάσει 0-2) και η Γουέστ Χαμ (είχε χάσει 0-1 από τη Σεβίλλη)…και στο Κόνφερενς Λιγκ ο ΠΑΟΚ (απέκλεισε στα πέναλτι τη Μίντιλαντ, από την οποία είχε χάσει 0-1) κι η Φιτέσε (είχε χάσει 1-2 από τη Ραπίντ Βιέννης)…

•Επαναλαμβάνω από τις 39 περιπτώσεις νοκ άουτ αγώνων, μόνο πέντε ομάδες που είχαν χάσει στα πρώτα παιχνίδια μπόρεσαν και προκρίθηκαν!!! Κι από τις πέντε, οι δύο στα πέναλτι-με τον ΠΑΟΚ παρεμπιπτόντως να δείχνει στην σχετική διαδικασία πολύ καλύτερα προετοιμασμένος απ΄ ότι είχε δείξει ο Ολυμπιακός τον Αύγουστο στη Βουλγαρία στη ρεβάνς με τη Λούντογκορετς…

•Πρόκειται για συμπέρασμα πάρα πολύ σημαντικό, που πρέπει να το δουν και να το αξιολογήσουν στον Ολυμπιακό. Ώστε να γίνει επιτέλους αντιληπτό σε όλους στο σύλλογο, ότι δεν είναι η μισή πρόκριση στο πρώτο ματς, αλλά πολύ περισσότερο! Αν δεν υπήρχε το 4-2 επί της PSV στο Καραϊσκάκη πέρυσι, πιστεύετε ότι θα έρχονταν η πρόκριση;

•Ο Ολυμπιακός παραδοσιακά κάνει προκρίσεις στα νοκ άουτ, είτε του καλοκαιριού, είτε μετά τη φάση των ομίλων, όταν έχει καλό αποτέλεσμα στο πρώτο ματς-το διπλό στην Άρσεναλ κι η πρόκριση στο Λονδίνο μετά την ήττα στο Καραϊσκάκη είναι ένα αποτέλεσμα που έγραψε ιστορία, αλλά αποτελεί εξαίρεση κι όχι κανόνα. Η, το 3-0 στην Τουρκία με την Οσμάνλισπορ, μετά το 0-0 στον Πειραιά. Εδώ και τόσα χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των προκρίσεων του Ολυμπιακού είναι με καλό αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι. Φανταστείτε λοιπόν πόσο ακόμη μεγαλύτερη σημασία αποκτάει πλέον το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, τώρα που δεν υπάρχει η παράμετρος του «εκτός έδρας γκολ».
Κώδικας embed στο άρθρο:

•Ακόμη και ισοπαλία να φέρεις στο πρώτο ματς στο γήπεδο σου πλέον δεν είναι κακό αποτέλεσμα, όπως αποδείχθηκε στα φετινά νοκ άουτ, αφού από τις οκτώ ομάδες στα 39 ζευγάρια που έφεραν ισοπαλία εντός έδρας στα πρώτα ματς πέρασαν οι εφτά κι αποκλείστηκε μόνο η Ζάλτσμπουργκ, αλλά παίζοντας με την Μπάγερν. Προφανώς, με ισοπαλία στο πρώτο ματς και με την ανάγκη να κερδίσει κι ο γηπεδούχος για να περάσει (αφού με 0-0 πάει το ματς στην παράταση), γίνονται πιο ανοικτά τα παιχνίδια στις ρεβάνς, κάτι που βολεύει πιο πολύ τον φιλοξενούμενο.

•Είχαμε δει και τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι να φέρνει 1-1 στο πρώτο ματς με τη Λούντογκορετς, και στη ρεβάνς να μένει έξω με 2-2, αφενός μεν φτάνοντας στη διαδικασία των πέναλτι, αφετέρου δε παίζοντας από το 85’ και σε όλη την παράταση με παίκτη λιγότερο, λόγω της ανόητης αποβολής του Μπα, σε ένα παιχνίδι στο οποίο ο Σεμέδο είχε κάνει αυτογκόλ κι ο Ανδρούτσος πέναλτι, σε ένα τραγικό συναγωνισμό μεταξύ των «ερυθρόλευκων» για το ποιος θα είχε τη μεγαλύτερη γκάφα!

•Όταν τον περασμένο μήνα ο Ολυμπιακός είχε χάσει στο Μπέργκαμο 1-2 από την Αταλάντα, είχε κατανοήσει από εκείνο το ματς ότι πρόκριση των «ερυθρόλευκων» μέσα στο Καραϊσκάκη θα ισοδυναμούσε με θαύμα. Την ευκαιρία την είχε χάσει μέσα στο σπίτι της Αταλάντα, προηγούμενος μάλιστα στο σκορ. Εάν έστω έφερε 1-1, το πράγμα θα ήταν διαφορετικό στον Πειραιά. Η Αταλάντα θα έπρεπε να επιτεθεί για να κάνει το διπλό, αφού μόνο έτσι θα προκρίνονταν. Συνεπώς, ο Ολυμπιακός θα έβρισκε περισσότερους χώρους και τέλος πάντων με 1-0 θα περνούσε. Άλλο είναι να ξέρεις ότι με οποιαδήποτε νίκη σου περνάς κι άλλο είναι να ξέρεις ότι θα πρέπει να κερδίσεις με 2-0 την Αταλάντα για να περάσεις…

•Περίμενα πως και πως έστω μία ισοπαλία στο Μπέργκαμο, ώστε να έσπαγε αυτή η φοβερά αρνητική παράδοση που θέλει τον Ολυμπιακό να χάνει πάντοτε στη Βόρεια Ιταλία! Από τη Γιουβέντους τέσσερις φορές, από τη Μίλαν δύο, από τη Σαμπντόρια μία. Τώρα κι από την Αταλάντα. Το εντελώς αντίθετο με τη Νότια Ιταλία! Εκεί όπου ο Ολυμπιακός έχει θριαμβεύσει στη Σαρδηνία κι έχει προκριθεί με την Κάλιαρι, έχει φέρει ισοπαλίες στη Ρώμη με τη Ρόμα και τη Λάτσιο (την οποία κι απέκλεισε), έχει κερδίσει στο Παλέρμο τη Γιουβέντους (είχε δηλώσει ως προσωρινή έδρα τη Σικελία) και μόνο από τη Νάπολι έχει χάσει!


•Ξέρετε, είναι μερικά πράγματα, που όσο δεν σταματάνε, τόσο δημιουργούν αρνητική ψυχολογία σε μία ομάδα. Και δεν είναι θέμα…μεταφυσικό, είναι καθαρά ζήτημα ψυχολογίας. Γι΄ αυτό και είχα χαρεί όταν ο Ολυμπιακός πήρε το προβάδισμα στο σκορ με την Αταλάντα και που κρατούσε το 1-0 έως τα μισά του β΄ ημιχρόνου, αλλά εκείνο το τρίλεπτο με τα δύο γκολ από κόρνερ ήταν πραγματικά καταστροφικό.

•Στη ρεβάνς αντικειμενικά η υπόθεση πρόκριση ήταν πάρα πολύ δύσκολη, αλλά σίγουρα τον κόσμο τον χάλασε κι η έκταση του σκορ της ήττας, εκείνο το 0-3. Διότι, εντάξει, κι ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς κατά κάποιο τρόπο ίσως «δικαιούται» να έχει, τέσσερα χρόνια τώρα, μία βαριά ήττα μέσα στο Καραϊσκάκη, αλλά όταν την υφίσταται σε νοκ άουτ και από μία ομάδα πραγματικά πάρα πολύ καλή, αλλά όχι από τα λεγόμενα θηρία της Ευρώπης, πάντοτε πονάει πιο πολύ.

•Σου λέει κι ο οπαδός, «εδώ ήρθαν Μπάγερν, Σίτι, αλλά και Τότεναμ, Άρσεναλ, Μίλαν, Άιντραχτ και 0-3 δεν χάσαμε από καμία. Όλα τα παιχνίδια τα παλέψαμε, ακόμη και στην πιο βαριά ήττα, στο 1-3 από την Άρσεναλ, το σκορ ήταν 1-1 έως το 80ο λεπτό. Από Μπάγερν και Σίτι χάσαμε για ένα γκολ κι από την Φρανκφούρτη με γκολ στο 91. Κι έρχεται η Αταλάντα και κάνει έτσι 3-0 μέσα στο σπίτι μας;».

•Ιστορικά, πάντως, ο Ολυμπιακός ακόμη και με τους πιο καλούς προπονητές του, είχε φάει κάποιες «γερές» ήττες. Ο καθένας κι από μία: ο Μπάγεβιτς από τη Νιούκαστλ (1-3), ο Βαλβέρδε από τη Σεντ Ετιέν (1-3), ο Μίτσελ από την Παρί Σεν Ζερμέν (1-4), ο Μάρκο Σίλβα από την Άρσεναλ (0-3). Μόνο ο Λεμονής δεν είχε εντός έδρας ήττα χειρότερη από 0-2.