Ολυμπιακός: Περί στόπερ, ακραίων μπακ, αλλαγών και ροτέισον…

• Θα πρέπει να μάθουν να συντονίζονται καλύτερα κι επιθετικά ο Παπασταθόπουλος με τον Σισέ, που ήταν εξαιρετικοί στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ. Στο ντέρμπι είδαμε κάτι που είχε συμβεί και σε τουλάχιστον δύο αγώνες ακόμη: την μπάλα από εκτέλεση φάουλ η, κόρνερ υπέρ του Ολυμπιακού να πηγαίνει προς την κατεύθυνση που είναι οι δύο στόπερ και τελικά να παίρνει την κεφαλιά ο Σισέ, ενώ ο Σωκράτης είναι σε καλύτερη θέση-και να την παίρνει χωρίς και να την πιάνει καλά την κεφαλιά. Οι δύο τους αμέσως μετά έδωσαν ο ένας το χέρι στον άλλο, δεν έχουν τίποτα μεταξύ τους, αλλά μία καλύτερη συνεννόηση είναι απαραίτητη. Πολύ απλά γιατί και οι δύο είναι όπλα (και) στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του Ολυμπιακού.

• Αυτό που δεν έκανε όσο συχνά έπρεπε ο Ολυμπιακός ήταν να παίξει πιο γρήγορα, ώστε να βρίσκει πιο απροετοίμαστη την άμυνα του Παναθηναϊκού. Όποτε το επιχείρησε, πάντα απείλησε. Κορυφαία στιγμή που έβγαλε η ομάδα ταχύτητα ήταν όταν στο 36’, μέσα σε 11 δευτερόλεπτα ξεκίνησε επίθεση από τον δεξιό μπακ (Λαλά), που πάσαρε ωραία από τη θέση του και κατέληξε, μέσα από δύο πάσες του Αραμπί και του Αγκιμπού, σε σέντρα του αριστερού μπακ (Όλεγκ), που είχε στο μεταξύ γίνει εξτρέμ. Το κακό ήταν ότι η σέντρα πήρε λίγο παραπάνω φάλτσα κι ο αποδέκτης Τικίνιο δεν μπόρεσε ούτε να την κατευθύνει προς τα δίκτυα, ούτε να την γυρίσει προς τα πίσω, όπου περίμενε ο Αραμπί, έχοντας κάνει κι αυτός σπριντ μαζί με τον Όλεγκ!

• Και η δεύτερη φάση στην οποία οι «ερυθρόλευκοι» ανέβασαν ταχύτητα ήταν στο 71’, όταν πάλι μέσα σε 12 δευτερόλεπτα (!) άλλαξαν μπάλα πολύ γρήγορα οι Αγκιμπού, Μασούρας, Μαντί, Μπουχαλάκης, Αραμπί, αυτός έβγαλε τον Όλεγκ σε θέση για καλή σέντρα κι αυτός έκανε την χειρότερη επιλογή, ενώ είχε ακριβώς μπροστά του τον Τικίνιο για μία απλή πάσα, που θα έβγαζε τον Βραζιλιάνο σε θέση για γκολ. Και στις δύο περιπτώσεις δηλαδή αυτός που έκανε την κρίσιμη σέντρα η, «γύρισμα» ήταν ο Όλεγκ, εκμεταλλευόμενος τα καλά του σπριντ. Αν συνοδεύονταν κι από καλύτερες τελικές…

• Ακόμη κι έτσι, όμως, δηλαδή χωρίς τις πιο σωστές επιλογές στην τελική προσπάθεια, ο Μολδαβός με τις πλαγιοκοπήσεις του δημιουργούσε προβλήματα στον Παναθηναϊκό και προϋποθέσεις ευκαιριών στον Ολυμπιακό. Ξανά από δική του σέντρα (από ωραία κάθετη του Ελ Αραμπί) στο 76’ ήταν που ο Αγκιμπού πήρε το ριμπάουντ από το διώξιμο της άμυνας κι έκανε το πιο καλό σουτ του Ολυμπιακού στο 90λεπτο, με τον Μπρινιόλι να αποκρούει. Γενικά οι «ερυθρόλευκοι» έβγαλαν καταστάσεις από τα άκρα, με τα δύο μπακ (με τον Λαλά μάλιστα να είναι και πιο εύστοχος στις σέντρες και τις πάσες του), όμως τους έλειπε αυτό το κλικ στο τέλος για να κάνουν ένα γκολ απέναντι σε μία κλειστή και οργανωμένη άμυνα.



• Από εκεί που θα έπρεπε να πάρει περισσότερες βοήθειες ο Ολυμπιακός ήταν από τις αλλαγές του, έστω αυτές τις δύο-τρεις που έκανε, με τον Μαρτίνς προφανώς από τη μία να είναι ευχαριστημένος γιατί η ομάδα του πίεζε πολύ στο β΄ ημίχρονο κι άργησε να αλλάξει παίκτες του κι από την άλλη να μην έχει εμπιστοσύνη σε άλλους του πάγκου για να μην εξαντλήσει τις αλλαγές. Ο Κούντε έπαιξε 15 λεπτά, αλλά ενώ είχε συμμετοχή και δη μεγάλη, έκανε υπερβολικά πολλά λάθη και μόνο μία καλή ενέργεια, το μπάσιμο από αριστερά. Ο Βαλμπουενά έπαιξε παραπάνω, 23 λεπτά, όμως δεν «πέρασε» κανένα καλό στημένο και τον θυμόμαστε μόνο για την έξυπνη πάσα στον Λαλά, εκεί που ο Γάλλος μπακ δεν μπόρεσε να δει καλύτερα και να την γυρίσει προς το πέναλτι.

• Εάν θέλετε την άποψη μου, θα μπορούσε ο Μαρτίνς να ξεκινήσει με επιθετική τριάδα Βρουσάι, Ελ Αραμπί, Αγκιμπού και τριάδα στο κέντρο Κούντε, Μπουχαλάκη, Μαντί. Με φρέσκους δηλαδή τους τρεις από τους έξι παίκτες από τη μέση και πάνω. Μπορεί δε κάποιος να πει ότι είναι μία άποψη κατόπιν εορτής, όμως από το Σάββατο στο ράδιο είχα καταθέσει την γνώμη μου, ότι θα ήταν προτιμότερο να γίνει ένα αρκετά εκτεταμένο ροτέισον σε σχέση με την ενδεκάδα που κέρδισε τη Φενέρμπαχτσε…

• Χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι αν έκανε ο Πέδρο το ροτέισον με αυτούς η, κάποιους άλλους (π.χ. Βαλμπουενά η, με Καρμπόβνικ αντί του Όλεγκ) ο Ολυμπιακός ντε και καλά θα κέρδιζε τον Παναθηναϊκό. Αυτά δεν τα ξέρει κανείς. Όπως δεν ξέρει κανείς και αν ο Ολυμπιακός έκανε τίποτα σπουδαίο εάν ο Σλοβένος διαιτητής κρατούσε τις καθυστερήσεις που έπρεπε. Γιατί, για να είμαστε ρεαλιστές, στα εφτά τελευταία λεπτά, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν μία τελική κι αυτή της πλάκας, ένα επιπόλαιο σουτ του Κούντε. Κι όπως δήλωσε κι ο Βατσλίκ, ήταν ένα παιχνίδι που όσο και να έπαιζε ο Ολυμπιακός μάλλον δεν θα έβαζε ποτέ γκολ. Αυτό, όμως, δεν νομιμοποιεί τον Σλοβένο να κλέβει τον κανονικό χρόνο του παιχνιδιού, νομιμοποιώντας με τη σειρά του αυτός τις ατελείωτες καθυστερήσεις του Μπρινιόλι, από το…α’ ημίχρονο!