Όταν ο Ολυμπιακός προσπαθεί να κερδίσει τον ίδιο του τον εαυτό…

• Μην την ψάχνετε. Για τον Ολυμπιακό όλα τα λεφτά χθες ήταν το τρίποντο, όχι το πώς ακριβώς θα έπαιζε κόντρα στον ΠΑΣ των μείον έξι βασικών. Κι ο Απόλλωνας είχε παίξει τις προάλλες χωρίς 15 (!) παίκτες κι ο Ολυμπιακός δεν τον είχε κερδίσει στη Ριζούπολη…Εάν κέρδιζε με μισό μηδέν τότε, τώρα θα ήταν στο +11 από τον ΠΑΟΚ και η σημασία του ντέρμπι της Τούμπας θα ήταν πολύ μικρότερη απ΄ότι είναι... Διότι, και να κέρδιζε ο ΠΑΟΚ, η διαφορά θα πήγαινε στο +8, ενώ αν κερδίσει τώρα, πάει στο +6. Δεν είναι το ίδιο. Όπως δεν είναι το ίδιο εάν ο Ολυμπιακός συνέχιζε χθες το αρνητικό του σερί και πήγαινε στην Τούμπα με +7…Γιατί μετά, αν έχανε, θα ήταν η διαφορά στο +4…

• Τέλος πάντων, αυτό που με προβλημάτισε χθες ήταν η αίσθηση που σου έδινε ο Ολυμπιακός, ότι οι περισσότεροι παίκτες του έπαιζαν χωρίς καθαρό μυαλό. Κι αυτό το βλέπεις από τις λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, υπάρχει μία φάση στο 11’, που πάνε μαζί να πηδήξουν για κεφαλιά και ο Μπα και ο Μανωλάς απέναντι σε ένα παίκτη του ΠΑΣ, σε μία βαθιά μπαλιά του γκολκίπερ Σούλη. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να πάνε κι οι δύο μαζί-άσε που εν τέλει έχασαν την κεφαλιά και οι δύο! Ποιος ο λόγος για τέτοια μπερδέματα;

• Κανένας λόγος. Όπως και κανένας λόγος δεν υπήρχε που οι δύο κεντρικοί χαφ, ο Εμβιλά κι ο Καμαρά, δύο φορές έκαναν φάουλ κι έβαλαν τον ΠΑΣ στην περιοχή του Τζολάκη. Την στιγμή μάλιστα κατά την οποία αυτός φαινόταν να είναι κι ο μοναδικός τρόπος να απειληθεί ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, αφού τα Γιάννινα ήταν ακίνδυνα επιθετικά.

• Θα βάλω κάποιες φωτογραφίες που ακριβώς αποδεικνύουν άλλες φορές την έλλειψη καθαρού μυαλού κι άλλες την ανάγκη που νιώθουν κάποιοι παίκτες να κάνουν αυτοί το γκολ και να γίνουν ήρωες, ενεργώντας τελικά εις βάρος και του εαυτού τους και της ομάδας. Γιατί, αν είσαι μάγκας, βάλε το γκολ και γίνε ήρωας. Αλλά αν δεν εείσαι σίγουρος, δώσε πάσα στο συμπαίκτη σου.

• Εδώ είναι η ευκαιρία του Ανδρούτσου. Είναι σαφές ότι είχε δύο επιπλέον επιλογές, να την σπάσει στον Αραμπί η, να την γυρίσει στον Μασούρα. Επέλεξε ένα άστοχο σουτ…



• Εδώ είναι ο Αραμπί, τον οποίο έχει βγάλει σε αντεπίθεση ο Μασούρας με ωραίο κλέψιμο. Και το ερώτημα είναι: πώς ο Αραμπί δεν πάσαρε πάλι στον εντελώς μόνο του αριστερά του Μασούρα και προτίμησε μία πάσα δεξιά στον Βαλμπουενά που ήταν μαρκαρισμένος και φυσικά έχασε την μπάλα και πήγε έτσι στα σκουπίδια μία ιδανική κόντρα επίθεση για το 2-0 στο 44’…



• Εδώ ξανά ο Μασούρας βγάζει κάθετα τον Αραμπί, που όμως καθυστερεί και δεν σουτάρει. Αντί όμως να γυρίσει την μπάλα πίσω στο Μασούρα να τελειώσει αυτός τη φάση, επέλεξε να πάει να χωθεί ανάμεσα σε δύο αμυντικούς, με συνέπεια να τον κόψουν, σε άλλη φάση για το 2-0, στο 46’.



• Εδώ με την…χειρότερη περίπτωση απ΄ όλες! Είμαστε στο 77ο λεπτό, το σκορ παραμένει στο εύθραυστο 1-0 κι ο Τικίνιο με τακουνάκι βγάζει σε θέση βολής τον Βαλμπουενά, που έχει όμως μπροστά του δύο αμυνόμενους. Δεξιά του είναι ολομόναχος ο Ανδρούτσος. Τι πιο απλό από το να πάει η μπάλα στον Ανδρούτσο; Κι όμως ο Βαλμπουενά προτίμησε ένα σουτ, πάνω στον έναν εκ των δύο αμυνόμενων.


• Με την ερώτηση να είναι: Πόσο πιο ωραίο και ποδοσφαιρικό θα ήταν αν ο Ανδρούτσος πάσαρε στον Αραμπί η, τον Μασούρα στη χαμένη ευκαιρία του α΄ ημιχρόνου, όπως κι αν ο Βαλμπουενά πάσαρε στον Ανδρούτσο στη χαμένη ευκαιρία του β΄ημιχρόνου. Αλλά όταν πας κόντρα στο ποδόσφαιρο, αποκλείεται να βγεις κερδισμένος.

• Δεν ξέρω, ειλικρινά καμιά φορά ο Ολυμπιακός μου θυμίζει ομάδα που προσπαθεί να κερδίσει τον ίδιο της τον εαυτό! Κι όταν μπαίνεις σε τέτοια διαδικασία, λογικό κι επόμενο είναι…καμιά φορά να μην μπορείς να… σε κερδίσεις!

• Μου έκανε δε εντύπωση ότι το παιχνίδι το ξεκίνησαν αλλιώς οι παίκτες του Ολυμπιακού. Εννοώ συγκεντρωμένα, σοβαρά, ομαδικά. Με πρώτον πρώτον τον Ελ Αραμπί, που λειτουργώνας υποδειγματικά, αλλά και παραδειγματικά, έβγαλε τρεις φορές τους συμπαίκτες του σε θέσεις για γκολ με έξοχες πάσες (δύο με τα πόδια και την Τρίτη με το κεφάλι!)-και τον Μασούρα και τον Ανδρούτσο και τον Εμβιλά. Άσχετα αν και οι τρεις έκαναν τα χειρότερα τελειώματα.

• Γι΄ αυτό και λέω πάντα, ότι το θέμα είναι να μην αρχίσει κάποιος να λειτουργεί εγωϊστικά, όπως το ξεκίνησε χθες ο Ανδρούτσος. Μετά λειτουργεί το πράγμα σαν αλυσίδα... Θα το κάνει κι ο Αραμπί, θα το κάνει κι ο Βαλμπουενά, θα το κάνει κι ο άλφα κι ο βήτα.

• Και σίγουρα δεν είναι παρήγορο, ότι ουδείς στην ομάδα, ούτε καν ο προπονητής, δείχνει να μπορεί να το σταματήσει αυτό το κακό χούι.