Ολυμπιακός: Όταν μπαίνει έτσι στο παιχνίδι ο πρώτος σου σκόρερ…

• Το ποδόσφαιρο είναι πιο απλό και τέλος πάντων λιγότερο περίπλοκο απ΄ ότι το φανταζόμαστε. Για παράδειγμα, εάν ένας παίκτης δεν μπει όπως πρέπει σε ένα παιχνίδι, εάν δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος πρώτα απ΄ όλα ο ίδιος, δεν είναι εύκολο μετά να λειτουργήσει όπως θα ήθελε.

• Να πάρω το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό, στο οποίο και ήθελα να καταλήξω.

• Γίνεται η σέντρα, οι παίκτες του Αγρινίου γυρίζουν την μπάλα στον γκολκίπερ τους κι αυτός κάνει μία στραβοκλοτσιά και την στέλνει πάνω στον Ελ Κααμπί! Στα 22 δευτερόλεπτα του αγώνα, ε; Ο Ελ Κααμπί την παίρνει την μπάλα και αντί να φύγει γρήγορα μπροστά, αρχικά καθυστερεί λίγο, και στη συνέχεια αντί να βγάλει πάσα δεξιά του στον Ζέλσον που έφευγε σφαίρα και με μεγάλο προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του, πάει και πασάρει προς τα αριστερά, στον Τσικίνιο, όπου υπήρχαν κι αμυνόμενοι της φιλοξενούμενης ομάδας! Πού κατέληξε η φάση; Ο Τσικίνιο έδωσε στον Βέλντε ακόμη πιο αριστερά και αυτός σέντραρε πάνω σε ένα αμυνόμενο. Τίποτα δηλαδή.

• Μόλις μετά από δύο λεπτά, ο Έσε βγάζει μία έξοχη πάσα στον Ελ Κααμπί, βγάζοντας τον σε θέση για μία τελική με προϋποθέσεις γκολ. Ο Μαροκινός είναι αμαρκάριστος στην περιοχή, με το τέρμα μπροστά του. Κι όμως, αντί να σουτάρει, γυρίζει προς τα πίσω, κοντοστέκεται και δίνει την μπάλα σε έναν…αντίπαλο! Εντελώς τίποτα.



• Τι λέω: όταν ο πρώτος σου σκόρερ, παρεμπιπτόντως κι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης σου, μπαίνει στο παιχνίδι και είναι τόσο απροετοίμαστος, μην περιμένεις ότι θα περάσεις εύκολο απόγευμα. Ο αντίπαλος τα μυρίζεται αυτά. Καταλαβαίνει ότι ο άλλος δεν είναι στο 100% του και παίρνει θάρρος.

• Τώρα, γιατί ο Ελ Κααμπί μπήκε έτσι στο παιχνίδι, δεν μπορώ να το ξέρω. Να ήταν επηρεασμένος γιατί όταν πήρε την ευκαιρία κι έπαιξε βασικός μεσοβδόμαδα με την Εθνική του ομάδα κόντρα στο Λεσότο στα προκριματικά του Κόπα Άφρικα, δεν ήταν καλός, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, κι έγινε αλλαγή από το 56’; Δεν ξέρω.

• Η ουσία είναι αυτό που είδαμε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό. Έναν παίκτη δηλαδή που δεν μπήκε μέσα με το σωστό focus. Κι αυτό το πλήρωσε τόσο ο ίδιος, όσο και η ομάδα. Παρότι στη συνέχεια ο Ελ Κααμπί το πάλεψε, δεν ήταν αρνητικός όσο άλλοι συμπαίκτες του-κι απλά εγώ τον φέρνω εδώ ως παράδειγμα της ανετοιμότητας της ομάδας να παίξει σωστά ένα παιχνίδι.

• Δεν ήταν κακός ο Μαροκινός. Έστω κι αν τον είδαμε να κάνει κάτι «τραγικά», να χάνει το κοντρόλ και να βγαίνει η μπάλα πλάγιο άουτ. Η, να πασάρει σε αντίπαλο και να δίνει δυνατότητα στον Παναιτωλικό να βγάλει αντεπίθεση, την οποία ο ίδιος έτρεξε να σταματήσει. Ήταν, όμως, επικίνδυνος. Πρώτον γιατί "το έχει" να μπαίνει στις φάσεις και δεύτερον γιατί η ομάδα έχει συνηθίσει να παίζει με αυτόν.



• Αλλά όταν ήρθε η ώρα να σκοράρει, δεν είχε ποτέ την κατάλληλη επιλογή. Ούτε σε δύο-τρεις κεφαλιές που πήρε σε σέντρες, ούτε όταν πλάσαρε από κοντινή στο πρώτο δοκάρι θέση από έξυπνη πάσα του Έσε, ούτε όταν πήγε να εκμεταλλευθεί λάθος του αντίπαλου στόπερ αλλά δεν πλάσαρε όπως έπρεπε κι ο στόπερ πρόλαβε τελικά κι έδιωξε προ της γραμμής, ούτε όταν είχε την ευκαιρία να καθαρίσει το τρίποντο με την κεφαλιά στο 92’ από καλή θέση στη σέντρα του Κάρμο.

• Η δε ειρωνεία είναι στο ίσως πιο επικίνδυνο σουτ του Ολυμπιακού στο παιχνίδι, ένα του Στάμενιτς στο α’ ημίχρονο, με την μπάλα να πηγαίνει στη γωνία του γκολκίπερ, αυτός που σταμάτησε την πορεία της μπάλας ήταν ο…Ελ Κααμπί, που άθελα του πήγε να κάνει κάτι ανάμεσα στο να έχει επαφή για να της δώσει κατεύθυνση προς τα δίκτυα η, να την αφήσει να περάσει μέσα από τα πόδια του και εν τέλει το μόνο που κατάφερε ήταν να την διώξει εν είδει αμυντικού…