Ολυμπιακός: Οι καλές επιθέσεις, αλλά και το βραχυκύκλωμα που έχει ξαναγίνει

· Ο Ολυμπιακός στον αγώνα με τον ΟΦΗ έβγαλε κάποια ωραία κομμάτια του παιχνιδιού του, αλλά και κάποιες αδυναμίες.

· Για παράδειγμα, ειδικά στο α' ημίχρονο, έβγαλε μερικές πραγματικά όμορφες επιθέσεις, με καλή ανάπτυξη παιχνιδιού. Όπως στη φάση με την ευκαιρία του Γουίλιαν, και το καλό συρτό σουτ που εξαπέλυσε, με τον αντίπαλο γκολκίπερ να απαντάει θετικά. Στην περίπτωση αυτή λειτούργησε πολύ καλά η πλαγιοκόπηση του Ολυμπιακού με ολόκληρη τη δεξιά πλευρά του να συνεργάζεται (Μπιανκόν, Κοστίνια, Τσικίνιο) και τον Τσικίνιο να γυρνάει την μπάλα όπως ακριβώς πρέπει προς την αντίθετη πλευρά, από εκεί που ερχόταν ο Γουίλιαν.

· Ακόμη πιο όμορφη ήταν η επίθεση του Ολυμπιακού για τη φάση του Ελ Κααμπί στο 43', με την μπάλα να κυκλοφορεί πολύ σωστά από Τσικίνιο, Κοστίνια, Τσικίνιο, Έσε, Κωστούλα και να φτάνει στον Στάμενιτς, που πέρασε μπαλιά με υπέροχο τρόπο στην πλάτη της άμυνας του ΟΦΗ προς τον Ελ Κααμπί, ο οποίος, όμως, έχασε το κοντρόλ, ενώ απλά χρειάζονταν να γυρίσει σωστά το κορμί του για να πιάσει σουτ από άριστη θέση. Στην ανάπτυξη αυτή, τόσο μία πάσα του Τσικίνιο, όσο και εκείνη του Έσε ήταν υποδειγματικές, με την μπαλιά του Στάμενιτς φυσικά να είναι «όλα τα λεφτά».



· Αυτό που δεν ήταν ωραίο, επιθετικά, για τον Ολυμπιακό στο α' ημίχρονο, ήταν ότι στις σέντρες που γίνονταν από τα άκρα δεν ήταν «γεμάτη» η περιοχή του ΟΦΗ. Έβλεπες μόνο τον Ελ Κααμπί και μάξιμουμ έναν ακόμη συμπαίκτη του. Και δεν γέμιζε η περιοχή διότι αφενός μεν ο Κωστούλας έβγαινε πολύ συχνά έξω από αυτήν, οι δε Τσικίνιο και Γουίλιαν δεν την πατούσαν πολύ, ως εκ της φύσης του παιχνιδιού τους, καθότι δεν είναι καθαροί κυνηγοί.

· Στο ανασταλτικό κομμάτι, πάντως, το μεγάλο ψεγάδι του Ολυμπιακού στο παιχνίδι στο Ηράκλειο ήταν ένα συγκεκριμένο τετράλεπτο σε εκείνο το διάστημα μετά το 1-0 του Μπιανκόν, στο 60', με την ομάδα να γυρίζει πολύ πίσω για να κρατήσει το υπέρ της σκορ. Και ενώ για πάνω από 20 λεπτά οι «ερυθρόλευκοι» διατηρούσαν το 1-0 με άνεση, ήρθε εκείνο το τετράλεπτο από το 82' έως το 85', στο οποίο πραγματικά τα χρειάστηκαν.



· Το να έχει ο ΟΦΗ μέσα σε τέσσερα λεπτά τρεις τελικές, εκ των οποίων οι δύο (από Σαλσίδο και Φούντα) άστοχα σουτ από καλές θέσεις κοντά στη μικρή περιοχή του Τζολάκη, και η μία (από Σενγκέλια) ένα απειλητικό σουτ από το όριο της μεγάλης περιοχής με τον γκολκίπερ του Ολυμπιακού να μπλοκάρει την μπάλα, δεν ήταν και ό,τι το… καλύτερο για την ομάδα του Μεντιλίμπαρ. Το να αντιδράσει μία ομάδα που χάνει, και δη γηπεδούχος, είναι απολύτως λογικό στο ποδόσφαιρο. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι να βραχυκυκλώνει όλος ο Ολυμπιακός για τέσσερα λεπτά.

· Και αν μεν ήταν κάτι που το βλέπαμε για πρώτη φορά με τον ΟΦΗ, θα το έλεγες και συγκυριακό. Αλλά μόλις την Πέμπτη στο Βουκουρέστι είχε συμβεί το ίδιο πράγμα, με στιγμές απειλής της Στεάουα στο 52' και στο 56'. Όπως και τις προάλλες στην Τούμπα με στιγμές απειλής του ΠΑΟΚ στο 90' και στο 93' κ.ο.κ. Είναι σαν να μπλοκάρουν εντελώς οι «ερυθρόλευκοι» και να μην μπορούν να κόψουν μία φάση. Και δεν αφορά απλά την άμυνα τους, αλλά μία γενική αδράνεια, στην οποία άπαντες περιμένουν μόνο να αστοχήσει ο αντίπαλος ή να το πιάσει ο Τζολάκης.