Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο ξεκίνησε από τους 5000 και το διπλό στη Λιβαδειά από τους 4000

·Με ρώτησε ένας φίλος Ολυμπιακός γιατί επιμένω δύο ημέρες τώρα, όταν βγαίνω στο ραδιόφωνο, γύρω από το πόσο καταλυτική μπορεί να είναι για την έκβαση του ντέρμπι με την ΑΕΚ η παρουσία του κόσμου του Ολυμπιακού την Κυριακή στο Καραϊσκάκη.

·Και του εξήγησα κάποια πράγματα, που νιώθω την ανάγκη να τα καταγράψω κι εδώ, γιατί νομίζω ότι έχουν το δικό τους ενδιαφέρον. Όχι γιατί μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι λέμε πως φταίει ο κόσμος που ο Ολυμπιακός φέτος έχει φτάσει εδώ που έχει φτάσει (αν και θα πρέπει να είναι κάποιος εντελώς αφελής και ανίδεος για να το πίστευε αλλά τέλος πάντων), αλλά κυρίως για να αναδείξουμε πόσο μπορεί και πόσο βοηθάει ο κόσμος στο να μείνει όρθια η ομάδα σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία, που έχει αποκλειστεί τόσο νωρίς από την Ευρώπη, που έχει μείνει τόσο πίσω στο πρωτάθλημα και που αντιμετωπίζεται με τέτοια εχθρικότητα από τους φορείς του ποδοσφαίρου-και δυστυχώς όχι μόνο…

·Ο Ολυμπιακός λοιπόν στη Λεωφόρο την περασμένη Κυριακή έκανε την καλύτερη του εμφάνιση τη φετινή σεζόν, κατά κοινή ομολογία αυτό. Κατά την γνώμη μου, αυτή η εμφάνιση πρωταθλητή του Ολυμπιακού μέσα στο σπίτι του φετινού υποψήφιου πρωταθλητή, ξεκίνησε δύο ημέρες πριν το παιχνίδι! Από την ανοικτή προπόνηση στο Ρέντη!



·Για να τα σκεφτούμε τώρα λίγο πιο ψύχραιμα όλοι μας. Πήγε 5.000 λαό στο Ρέντη την επομένη μίας (ακόμη) ήττας του Ολυμπιακού στο Γιουρόπα μέσα στο Καραϊσκάκη, μίας ήττας με την οποία ο σύλλογος τέλειωσε τον όμιλο χωρίς νίκη, με μόλις δύο βαθμούς. Ο κόσμος θα μπορούσε να γκρινιάξει την Πέμπτη βράδυ στο Καραϊσκάκη, βλέποντας την ομάδα να «σβήνει» στο τελευταίο 20λεπτο και να παραδίνεται στους Γάλλους σε μία ακόμη ευρωπαϊκή κακή εντός έδρας βραδιά. Τι σημαίνει ότι δεν έπαιζαν οι βασικοί; Δηλαδή αυτοί που έπαιζαν δεν ήταν παίκτες του Ολυμπιακού, ουκ ολίγοι δε ακριβοπληρωμένοι;

·Οι οπαδοί του Ολυμπιακού όχι μόνο δεν μουρμούρησαν για το κακό αποτέλεσμα, αλλά και ενθάρρυναν και χειροκρότησαν την ομάδα στο τέλος του αγώνα! Και την κάλεσαν να νικήσει την Κυριακή τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Κι όχι μόνο αυτό, πήγαν 5.000 Ολυμπιακοί την επομένη και «έκαψαν» το Ρέντη. Είδαν δε όλοι, παλιοί και κυρίως καινούργιοι, παίκτες του Ολυμπιακού, τι πραγματικά σημαίνει για ολόκληρη την οικογένεια του Ολυμπιακού αυτό το παιχνίδι. Κι αν προσέξατε, οι παίκτες χειροκρότησαν τον κόσμο, υποτίθεται «λεπτομέρεια», αλλά πολύ σημαντική.

· Εγώ θέλω να είμαι ειλικρινής. Πριν την ανοικτή προπόνηση, είχα την άποψη, άσχετα αν την είχα κρατήσει για τον εαυτό μου, ότι δεν θα έπρεπε να γίνει έτσι η προπόνηση, αλλά να πήγαινε η ομάδα συγκεντρωμένη στο ντέρμπι, χωρίς να αποσπαστεί η προσοχή των παικτών. Όταν όμως είδα στα βίντεο και τις φωτογραφίες τι έγινε την Παρασκευή το απόγευμα στο Ρέντη, και προσέξτε το αυτό, τους παίκτες να χειροκροτάνε τους οπαδούς, είπα μέσα μου, «αυτοί θα φάνε σίδερα την Κυριακή»!



·Και πήγαν οι παίκτες του Ολυμπιακού και έφαγαν σίδερα! Μέσα σε μία καυτή έδρα, με 15000 Παναθηναϊκούς να φωνάζουν για την καλύτερη εκδοχή ομάδας που έχει να παρουσιάσει ο σύλλογος τους μετά από 12 ολόκληρα χρόνια, οι παίκτες του Μίτσελ δεν έπαιξαν απλά καλύτερα, αλλά επιβλήθηκαν. Κι έκαναν όλο τον κόσμο να πει ότι ο Ολυμπιακός ήταν η μακράν ανώτερη ομάδα και ότι έπαιξε μπάλα υψηλού επιπέδου.

·Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, είναι απολύτως βέβαιο βέβαιο ότι οι 5000 Ολυμπιακοί της προπόνησης της Παρασκευής δημιούργησαν μία θετική αύρα και στην ομάδα και την ώθησαν στο να βγάλει τον καλό της εαυτό. Όπως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και στο πόσο βοήθησαν την ομάδα οι 4000 Ολυμπιακοί που πήγαν προχθές στη Λιβαδειά.

·Το παιχνίδι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Σκεφθείτε τους παίκτες του Ολυμπιακού, την ψυχολογία τους μετά το 1-1 με τον ΠΑΟ. Έκαναν μία σπουδαία εμφάνιση, έδωσαν το 100% και δεν κέρδισαν! Από ένα σφύριγμα του διαιτητή στο 96, ναι. Άδικο, ναι. Αλλά δεν κέρδισαν. Και παρέμειναν 10 βαθμούς πίσω. Ας κατανοήσουμε την ψυχολογία τους. Είναι ψυχρολουσία. Ξέρεις ότι έπρεπε, ότι άξιζες 1000-0 να κερδίσεις, αλλά πάλι δεν κέρδισες, πάλι κάτι συνέβη και δεν κέρδισες.



·Και πρέπει να πας τρεις ημέρες μετά, στο χωράφι της Λιβαδειάς, στο χειρότερο αγωνιστικό χώρο της κατηγορίας, να παίξεις και να κερδίσεις οπωσδήποτε, γιατί δεν έχεις κανένα περιθώριο. Δεν είναι εύκολο όλο αυτό στην ψυχολογία του παίκτη, που πάει στην Φράιμπουργκ, «σκίζεται», κερδίζει 1-0 την 2η στην Μπουντεσλίγκα ομάδα κι ισοφαρίζεται στο 93’…μετά πάει στη Λεωφόρο, παίζει μπαλάρα, κερδίζει ως το 96΄τον Παναθηναϊκό με τις 10 νίκες στις 10 αγωνιστικές και ξανά ισοφαρίζεται.

·Όταν, όμως, μπαίνει ο παίκτης στο γήπεδο του Λεβαδειακού και βλέπει 4000 λαό μεσοβδόμαδα, παίρνει άλλη δύναμη. Παίρνει άλλα κουράγια. Βλέπει ότι ο κόσμος της ομάδας δείχνει στους παίκτες και στον προπονητή ότι εμπιστεύεται τη δουλειά τους. Κι ας πάνε τόσο στραβά τα αποτελέσματα. Ήταν οξυγόνο για την ομάδα αυτή η εικόνα κατάληψης του γηπέδου του αντίπαλου από τους οπαδούς του Ολυμπιακού.

·Για να καταλήξω: κάθε μεγάλος σύλλογος έχει τις ιδιαιτερότητες του. Έτσι κι ο Ολυμπιακός, που ιστορικά μεγαλούργησε μόνο όταν είχε δίπλα του τον τεράστιο κόσμο του.