Αυτός ο Ολυμπιακός κυνηγάει την τύχη του, δεν το αφήνει στην τύχη του…

• Τα δύο από τα τρία γκολ του Ολυμπιακού στα Γιάννινα μπορείς να τα χαρακτηρίσεις και, λιγότερο η, περισσότερο, τυχερά. Υπό την έννοια ότι και στο πρώτο σουτ του Ποντένσε, αλλά και σε εκείνο του Ρόντινεϊ, η μπάλα κόντραρε σε σώματα αμυνόμενων κι άλλαξε πορεία.

• Μόνο που ο φετινός Ολυμπιακός κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα, κυνηγάει την τύχη του, δεν το αφήνει στην τύχη του! Γιατί όταν έχεις 27 τελικές (!) στα Γιάννινα, εκ των οποίων οι 11 εντός εστίας, ακόμη και μαθηματικά να το πάρεις, το πιθανότερο είναι να βάλεις τουλάχιστον τρία γκολ…

• Με την ομάδα του Μαρτίνεθ να κυνηγάει μάλιστα την τύχη της, δηλαδή το γκολ, με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους-άλλοτε πιέζοντας ψηλά για να κλέψει μπάλες, άλλοτε εκτελώντας καλά τις πολλές στατικές φάσεις που κερδίζει, άλλοτε μπουκάροντας από τα άκρα, άλλοτε με κάθετες πάσες, άλλοτε με κοντρόλ ποδόσφαιρο, άλλοτε με περισσότερο ορμητικό ποδόσφαιρο.

• Για παράδειγμα, στη φάση του 1-0, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την μπάλα στα πόδια τους για περισσότερο από ένα λεπτό! Από το 15.05 έως το 16.08. και 63 δευτερόλεπτα είναι πολύ μεγάλος χρόνος, όταν μιλάμε για κατοχή μπάλας.

• Ο Αλεξανδρόπουλος στον αγώνα με τον ΠΑΣ βοήθησε πολύ παίζοντας κάθετα, με δύο πάσες του, στον Μπιέλ και στον Ποντένσε, να είναι πάσες για ευκαιρία και γκολ, ανεξάρτητα από το ότι οι συμπαίκτες του δεν τις αξιοποίησαν.



• Ο Ρόντινεϊ, από πλευράς του, ήταν για άλλη μία φορά ένας τόσο επικίνδυνος δεξιός ακραίος, που πρώτον πλησίασε τρεις φορές ο ίδιος στο γκολ (!), πετυχαίνοντας τελικά ένα και που δεύτερον πέρασε τρεις σέντρες και πάσες για γκολ, άσχετα αν δεν αξιοποιήθηκε καμία. Αλλά όταν έχεις ένα δεξί μπακ, που είναι μέσα σε έξι φάσεις για γκολ, τι να συζητάμε!

• Η επιθετική ισχύς του Ολυμπιακού από τα άκρα έγινε αυτή τη φορά ακόμη πιο ευδιάκριτη, με την παρουσία του Ορτέγκα από αριστερά, με τον Αργεντίνο να κάνει την πάσα στον Ποντένσε στο πρώτο γκολ, με μία κίνηση που φαίνεται να ξέρει να κάνει καλά, δηλαδή συγκλίνοντας προς τα μέσα, ενώ και μία σέντρα του προς τον Ελ Καμπί στο β΄ ημίχρονο ήταν πολύ καλή, με τον Μαροκινό να επιχειρεί να σκοράρει με θεαματικό, αλλά πολύ δύσκολο τρόπο, με ψαλιδάκι.

• Κάτι παρόμοιο με τον Ελ Καμπί επιχείρησε στη συνέχεια κι ο Γιόβετιτς, που παρεμπιπτόντως είχε τη δυνατότητα να σκοράρει σε τρίτο στη σειρά παιχνίδι μπαίνοντας ως αλλαγή, και μάλιστα αυτή τη φορά για ολόκληρο το β΄ ημίχρονο, όμως στα Γιάννινα ενώ είχε συμμετοχή σε καλές επιθέσεις, ακόμη και με έξυπνα τακουνάκια, τα τελειώματα του ήταν απογοητευτικά. Είχε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις για να κάνει γκολ και μάλιστα αυτά που λέμε εύκολα, όμως την πρώτη κλότσησε…αέρα από τη μικρή περιοχή και τη δεύτερη πλάσαρε πάνω σε αμυνόμενο από εξίσου ιδανική θέση.



• Από τις αλλαγές του Μαρτίνεθ αυτοί που δεν «μπήκαν» ουσιαστικά στο παιχνίδι είναι ο Μασούρας κι ο Ελ Αράμπι, στην επιστροφή του Μαροκινού στην δράση μετά από ένα και πλέον μήνα, στον οποίο ήταν μεταξύ πάγκου κι εξέδρας. Έπαιξε λίγο, βέβαια, περίπου 11 λεπτά, ενώ ο Έλληνας διεθνής για περίπου μισή ώρα, χωρίς να πολυφανεί-κι όταν μία φορά βρέθηκε σε θέση βολής, καθυστέρησε και δεν μπόρεσε εν τέλει καν να σουτάρει.

• Έχω την αίσθηση ότι ο Μασούρας βγάζει μία κούραση τις τελευταίες ημέρες, αν σκεφθούμε ότι και στον αγώνα με τον Άρη, παίζοντας για 55 λεπτά δεν ήταν καλός, πέραν των καλών συνεργασιών που είχε με τον Φορτούνη-κι ακόμη και στο αυτογκόλ του Μπράμπετς, που ήρθε από δικό του γύρισμα, η αλήθεια είναι ότι δεν σέντραρε και…ιδανικά. Ασφαλώς συμβαίνουν αυτά τα πράγματα μέσα σε μία σεζόν, να βγάζει κόπωση ένας παίκτης και δη όπως ο Μασούρας, ο οποίος διακρίνεται όταν παίζει με ένταση.