Χαίρομαι που ο Μαρτίνς δεν… ντρέπεται να τα κάνει αυτά στον Ολυμπιακό!

•Σχολιάστηκε ότι ο Πέδρο Μαρτίνς έβαλε τον Εμβιλά στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα Κυπέλλου με το Λεβαδειακό. Ότι δηλαδή φοβήθηκε το παιχνίδι και πέρασε τον βασικό του αμυντικό μέσο στο 82’.

•Η δική μου η γνώμη είναι ότι καλά έκανε και τον έβαλε τον Εμβιλά ο Μαρτίνς! Και καλά έκανε και πέρασε τον Μπα αλλαγή στο 91ο λεπτό την Κυριακή με τη Λαμία, με το σκορ στο 1-0, βγάζοντας τον Αγκιμπού. Και καλά είχε κάνει στο Αγρίνιο, όταν ο Ολυμπιακός κέρδιζε 2-1 και είχε βάλει τον Σισέ στο 94’ αντί του Αγκιμπού. Όπως στα Γιάννινα είχε βάλει μετά το γκολ του Ελ Αραμπί (2-1), τον Αβραάμ στο 87’ αντί του Τικίνιο. Κι όπως στο ΟΑΚΑ είχε βάλει τον Μπα στο 86, με το σκορ στο 3-2 επί της ΑΕΚ, βγάζοντας τον Μαντί.

•Προσωπικά χαίρομαι που ο Μαρτίνς δεν…ντρέπεται να κάνει τέτοιου είδους κινήσεις. Να παίξει δηλαδή στα τελευταία λεπτά με τρεις στόπερ, για να κλειδώσει μία νίκη. Το πράγμα είναι απλό: τα πήρε όλα αυτά τα παιχνίδια ο Ολυμπιακός; Τα πήρε. Άρα, ο προπονητής δικαιώθηκε και ορθώς έπραξε. Κι αν κάποιος βρεθεί να πει ότι θα τα έπαιρνε και να μην έβαζε εξτρά αμυντικό στο τέλος, «βγάζοντας και καλά φόβο, η απάντηση είναι μία: «Ναι, μπορεί και να τα έπαιρνε, μπορεί όμως και να μην τα έπαιρνε. Ενώ με τις κινήσεις που έκανε, ξέρουμε ότι τα πήρε όλα αυτά τα τρίποντα».

•Μην τρελαθούμε τώρα. Όλοι γνωρίζουμε ότι το αποτέλεσμα μετράει πάνω απ΄ όλα στο ποδόσφαιρο. Οι ίδιοι που κατακρίνουν τώρα τον Μαρτίνς, γιατί δείχνει να φοβάται, θα τον έκραζαν αν ο Ολυμπιακός σε κάποιο από αυτά τα παιχνίδι έτρωγε κάποιο γκολ στις καθυστερήσεις κι έχανε τη νίκη…

•Προχθές, το 2-0 πράγματι ήταν σκορ πρόκρισης για τον Ολυμπιακό και τίποτα δεν έδειχνε ότι οι φιλοξενούμενοι θα μπορούσαν να ισοφαρίσουν στο τέλος. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν ανοικτή η πρόκριση, λόγω του υπέρ του Λεβαδειακού 3-2 του πρώτου αγώνα. Δηλαδή, εάν ο Λεβαδειακός έβαζε ένα γκολ έστω στο 85’ και μείωνε σε 2-1, το παιχνίδι θα γινόταν κόλαση έστω για τα οκτώ τελευταία λεπτά, αφού με 2-2 περνούσε αυτός. Και στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Οπότε, φυλάς τα ρούχα σου κι έχεις τα μισά!

•Από το παιχνίδι με το Λεβαδειακό, αν θέλουμε να σταθούμε σε κάποιες μικρές λεπτομέρειες, αυτές έχουν να κάνουν π.χ. με…

ΤΑ ωραία τριγωνάκια που έβγαλε ο Ολυμπιακός από τα πλάγια, με πρωταγωνιστή τον Βαλμπουενά, που σε ελεύθερο ρόλο Νο 10 πήγαινε άλλοτε δεξιά κι άλλοτε αριστερά βγάζοντας συνεργασίες από τη μία πλευρά με Ανδρούτσο, Βρουσάι (βλέπε σέντρα του από δεξιά για το κεφάλι του Τικίνιο στο 1-0) κι από την άλλη πλευρά με τον Ρέαμπτσιουκ και τον Ονιεκουρού (βλέπε πάσα του στον αριστερό μπακ για το 2-0 του Τικίνιο).

ΤΗΝ ωραία ανάπτυξη της ομάδας του Μαρτίνς επιθετικά και το πόσο εύκολα έβγαιναν οι παίκτες της σε θέση βολής. Το δυσάρεστο, πραγματικά, ήταν τα πολύ άσχημα τελειώματα των «ερυθρόλευκων», όπως αποδεικνύεται κι από το ότι τα περισσότερα σουτ έβρισκαν πάνω σε σώματα και πόδια αντίπαλων αμυνόμενων. Έγινε τρεις φορές με σουτ του Τικίνιο, άλλες δύο με σουτ του Ονιεκουρού κι άλλη μία με σουτ του Μαντί! γενικά πλην των δύο γκολ του Τικίνιο, δεν είδαμε έστω μία άλλη καλή τελική!



ΤΗΝ κακή οργάνωση της ομάδας αμυντικά στο κόρνερ του Λεβαδειακού, στο οποίο βρέθηκε παίκτης του παντελώς όμως αμαρκάριστος στο ημικύκλιο σουτάροντας λίγο άστοχα. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει παίκτης του Ολυμπιακού σε εκτέλεση κόρνερ να έχει το νου του σε μία τόσο απλή «κομπίνα».

ΤΗΝ συνεχιζόμενη αδυναμία του Ρέαμπτσιουκ να ελέγξει καλύτερα τις μπαλιές που βγαίνουν στην πλάτη του για τον αντίπαλο κυνηγό. Κάπως έτσι σκόραρε ο Λεβαδειακός στο 93’ με κεφαλιά του Μυτίδη στη σέντρα που έγινε από την αντίθετη πλευρά προς το δεύτερο δοκάρι του Κρίστινσον, με τον αριστερό μπακ του Ολυμπιακού να χάνει τη φάση. Απλά ήταν τυχερός και ο σκόρερ βρέθηκε οριακά σε θέση οφσάιντ. Τυχερός γιατί το οφσάιντ δεν προέκυψε από καλή εφαρμογή του, αλλά συγκυριακά.

ΤΗΝ επιμονή του Ρέαμπτσιουκ να ρισκάρει μέσα στην περιοχή για να γλιτώνει ένα κόρνερ. Κάπως έτσι βρέθηκε ο Νίλι του Λεβαδειακού σε θέση βολής από το πουθενά, με τον Κρίστινσον να μπλοκάρει την μπάλα. Ο Μολδαβός άσος του Ολυμπιακού το έχει αυτό το κουσούρι να «φοβάται» να δώσει ένα κόρνερ, με συνέπεια μετά να δίνει φάσεις στον αντίπαλο. Θέλει να εκμεταλλευθεί ότι βάζει συνήθως καλά το σώμα του, αλλά αυτό δεν αρκεί πάντα.



ΤΙΣ δύο επιπόλαιες στιγμές του Σισέ, που μία φορά έκανε τσαφ στην γραμμή της μεγάλης περιοχής του Κρίστινσον και χρειάστηκε η γρήγορη αντίδραση του Ρέαμπτσιουκ για να μη δημιουργηθεί κίνδυνος και την άλλη φορά έδιωξε άτσαλα την μπάλα σε κόρνερ. Τώρα που ο πανύψηλος στόπερ του ολυμπιακού έχει περάσει όντως σε ένα άλλο επίπεδο απόδοσης, υψηλού επιπέδου, τέτοια «πραγματάκια» του χαλάνε τις εντυπώσεις.

ΤΟ μπέρδεμα, χωρίς κανένα λόγο, των Μπουχαλάκη και Βρουσάι έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού, που έδωσε τη δυνατότητα για ένα σουτ του Νίκα από καλή θέση, στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου. Αντί να διώξουν την μπάλα, την «παίδευαν» σε σημείο κρίσιμο και δεν ήθελε και πολύ να γίνει η ζημιά. Ειδικά από πλευράς Βρουσάι, από τον οποίο έκλεψαν την μπάλα χωρίς να το καταλάβει.

ΤΟ λάθος του διαιτητή Κουτσιαύτη να καταλογίσει ένα ανύπαρκτο φάουλ υπέρ του Λεβαδειακού στο 31ο λεπτό. Από αυτό το φάουλ, και τα λάθη των Ονιεκουρού και Μαντί Καμαρά στην εκτέλεση του, βρέθηκε σε θέση για γκολ ο Λιάγκας, πολύ κοντά στο 1-1. Εάν εκείνη την στιγμή ισοφάριζε η ομάδα της Λιβαδειάς, θα είχαμε στη συνέχεια ένα άλλο παιχνίδι, τόσο λόγω του διαφορετικού σκορ, όσο και λόγω της ψυχολογίας που θα έπαιρναν οι φιλοξενούμενοι, καθώς με το 1-1 προκρίνονταν αυτοί, αλλά και λόγω της πίεσης που θα έβαζαν στους «ερυθρόλευκους». Κι είναι απορίας άξιον που το είδε το φάουλ ο διαιτητής από την Άρτα...