Ολυμπιακός: Από τον Μπουτούτσι στον Ρόντινεϊ μέσω Σαμασέκου και Βρουσάι!

• Στον αγώνα του Ολυμπιακού με το Βόλο είδαμε λοιπόν και τον Μπουτούτσι, τον οποίο και είχαμε ξεχάσει. Τώρα, γιατί μπήκε στο…80ο λεπτό, με το σκορ 5-0, ας το αφήσουμε…

• Η ουσία είναι ότι αυτές οι πέντε ενέργειες που πήρε στα 10 λεπτά που έπαιξε, δείχνουν κι αυτό που είναι. Έτσι παίζει ο Μπουτούτσι: κινείται από αριστερά και συνεχώς μπουκάρει για να σεντράρει, πότε με το δεξί (το καλό), πότε με το αριστερό πόδι κι εναλλακτικά να συγκλίνει να σουτάρει με το δεξί. Αυτό κάνει. Είναι λίγο μονότονο το παιχνίδι του, αλλά αποτελεί μία ενόχληση για την αντίπαλη άμυνα, όταν είναι στα καλά του. πραγματικά την πλαγιοκοπεί-και συνεργάζεται καλά με τον αριστερό μπακ. Είναι, όμως, λίγο…light και σίγουρα στον Ολυμπιακό δεν έχει αυτοπεποίθηση, καθώς καταλαβαίνει ότι είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας.

• Για πρώτη φορά επί Ανιγκό έπαιξε κι ο Σαμασέκου, κάπου 25 λεπτά. Και ήταν δραστήριος. Θα έλεγα μάλιστα ότι για πρώτη φορά έπαιξε «στρωτά». Δεν πούλαγε μπάλες, είχε ωραίες ενέργειες, σωστές πάσες. Δεν ξέρω αν έβγαλε αυτή την εικόνα λόγω της ευκολίας του παιχνιδιού, όμως ήταν κάπως διαφορετικός από αυτό που συνήθως παρουσίαζε.

• Όλες οι αλλαγές είναι αλήθεια ότι έδωσαν πράγματα στον Ολυμπιακό, ωστόσο για να είμαστε ρεαλιστές όταν μπαίνεις στο 66’ με το σκορ στο 4-0 όλα είναι εύκολα. Ακόμη κι ο ντεφορμέ Ελ Αράμπι έβαλε ένα γκολάκι, είχε μία πάσα για σουτ από καλή θέση στον Κασάμι, καθάρισε με κεφαλιά μία στημένη φάση του Βόλου. Ο δε Μασούρας είχε την μπαλιά για το πέμπτο γκολ, είχε ωραίες πάσες στο τέλος παίζοντας σε νέο ρόλο (πίσω από το σέντερ φορ κι όχι στα πλάγια) και απείλησε κι ο ίδιος με ένα σουτ.



• Αυτός, όμως, που δείχνει σε πολύ καλή κατάσταση είναι ο Βρουσάι. Βγάζει μία ενέργεια μπροστά την οποία έχει ανάγκη η ομάδα. Μέσα σε 25 λεπτά συμμετοχής πρόλαβε κι έκανε τόσα πράγματα: έκλεβε μπάλες (μία εκ των οποίων ξεκίνησε τη φάση του 5-0), γύριζε κι έκοβε με φοβερή συνέπεια, δημιουργούσε ευκαιρίες και πατώντας συνεχώς την αντίπαλη περιοχή ήταν πολύ επικίνδυνος. Εδώ, όμως, ήταν και το μειονέκτημα που έβγαλε-τρεις φορές βρέθηκε σε θέση γκολ κι αστόχησε και τις τρεις, τις δύο με κεφαλιές. Δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, κάτι το οποίο έχει να κάνει και με την έλλειψη συνεχόμενων αγώνων.

• Δεν ξέρω, μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς παίζει συνεχώς όλο αυτό τον καιρό ο μονίμως ντεφορμέ Μπιέλ και δεν δίνεται ο χρόνος συμμετοχής που αξίζει ο Βρουσάι. Ναι, ο Ισπανός την Κυριακή πέτυχε ένα γκολ (έστω με τη βοήθεια της τύχης, καθώς κόντραρε και λίγο η μπάλα στο πόδι αντίπαλου αμυντικού) και έφτιαξε κι ένα, αλλά η όλη του εικόνα δεν παραπέμπει σε βασικό κυνηγό του Ολυμπιακού: με κακές τελικές από καλές θέσεις και με νεύρα που φέρνουν πάλι μαρκαρίσματα με ρίσκο καρτών. Έχει ποιότητα, την δείχνει σε κάποιες στιγμές, όμως είναι τόσο λίγες. Και συνοδεύονται κι από πολλές κακές.



• Όπως πολύ χαμηλών τόνων ήταν και πάλι η εμφάνιση του Εμβιλά. Σε 66 λεπτά είδαμε όλα κι όλα τρία καλά πράγματα, δύο επεμβάσεις και μία καλή προσπάθεια. Δέκα φορές περισσότερη ενέργεια είχε το παιχνίδι του Βαλμπουενά! Για πρώτη φορά τον είδαμε να γυρίζει ως την περιοχή του Τζολάκη και να σταματάει αντίπαλο την ώρα του σουτ, αλλά και να κόβει και να κλέβει. Κάποιες δε κινήσεις του με την μπάλα στα πόδια ήταν χάρμα ιδέσθαι, σε επιθέσεις, αντεπιθέσεις και στατικές φάσεις. Από πέντε δικές του πάσες, μαζί με τα καλοκτυπημένα κόρνερ, προέκυψαν καθαρές ευκαιρίες και ήταν απλά θέμα ατυχίας που έγινε μόνο ένα γκολ (συν το δοκάρι του Μπακαμπού), το δε φάουλ από το οποίο έγινε το 1-0 αυτός το κέρδισε.

• Ο Παπασταθόπουλος στην επιστροφή του στην ενδεκάδα μετά από εκείνη την…ασίστ στον Σπόραρ στη Λεωφόρο ήταν σαφώς πιο προσεκτικός, είχε και κάποιες πραγματικά καλές επεμβάσεις, πέρασε δύο επικίνδυνες μπαλιές μπροστά, όμως εξίσου αλήθεια είναι ότι μία φορά του βγήκε στην πλάτη ο αντίπαλος κυνηγός και χρειάστηκε η πλήρη ετοιμότητα του Τζολάκη και άλλη μία του τσίμπησαν την μπάλα με ευκολία και πάλι καλά που τον κάλυψε ο Κασάμι.



• Και μία κουβέντα για τον Ρόντινεϊ. Νομίζω ότι του έκανε καλό ο πάγκος που έφαγε στο Χαριλάου. Διότι κόντρα στο Βόλο εμφανίστηκε αν μη τι άλλο σοβαρός. Όχι εντυπωσιακός, αλλά συνεπής. Έκοβε πίσω αυτά που έπρεπε να κόψει, ψηλά και χαμηλά, κι έπαιρνε πρωτοβουλίες επιθετικά, με ορισμένες καλές μπαλιές. Το πρόβλημα που έχει ο έμπειρος Βραζιλιάνος είναι στη συγκέντρωση-κι ατυχώς δεν είναι μικρό. Σε αυτό το ματς την κράτησε 85 λεπτά. Κάπου εκεί, έχασε ξαφνικά την μπάλα μέσα από τα πόδια του, έξω από την περιοχή του Τζολάκη.

• Είναι μία χαρακτηριστική αδυναμία του Ρόντινεϊ αυτή. Σα να σαστίζει με την μπάλα στα πόδια κι έτσι να του την κλέβουν. Κάτι που είχαμε δει πολύ έντονα και στα παιχνίδια με τον Άρη (2-2) και την ΑΕΚ (1-3). Όπως είναι αλήθεια ότι πλέον οι αντίπαλοι του τον έχουν μάθει όταν επιτίθεται και τον κλείνουν αρκετά εύκολα, καθώς έχει ένα τρόπο να ντριμπλάρει. Άρα, πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να ψάξει κι άλλους τρόπους να εκδηλώνει τις επιθέσεις του.