Ο Σεμπά κι η μαγεία του… Νιλμάρ

• Έγραφα χθες εδώ στο sport-fm.gr, ενημερώνοντας παράλληλα από νωρίς ότι ο Τσόρι θα ήταν στην ενδεκάδα κι ο Φορτούνης στον πάγκο, ότι το σημείο κλειδί για να έπαιρνε ο Ολυμπιακός αποτέλεσμα στο σπίτι της Αρόουκα ήταν να τελειώσει το ημίχρονο τουλάχιστον ισόπαλος.

• Εξηγούσα ότι οι Πορτογάλοι από πέρσι, εντός έδρας, στα 8 παιχνίδια τους στα οποία είχαν προηγηθεί στο ημίχρονο είχαν 8 νίκες (!), αλλά στα 13 στα οποία είχαν τελειώσει το ημίχρονο χωρίς να είναι μπροστά στο σκορ είχαν 4 νίκες και 9 ισοπαλίες! Ε, τώρα οι ήττες τους έγιναν πέντε, από τον Ολυμπιακό, που τέλειωσε το ημίχρονο προηγούμενος αυτός με 1-0…

• Απλά το επισημαίνω, για να αντιληφθεί ο καθένας, πως όταν αναλύσεις σωστά ένα παιχνίδι, αυτά τα οποία διαπίστωσες πριν το ματς, το πιθανότερο είναι να τα δεις μπροστά σου, μέσα στο ματς.

• Τέλος πάντων, απλά θα ήθελα να σταθώ λίγο στο γκολ του Ολυμπιακού, που κατά κοινή ομολογία ήταν μία προσπάθεια που ξεχύλιζε από ποιότητα. Από την πάσα με…διαβήτη του Καμπιάσο στον Πάρντο, έως την σέντρα ακριβείας του Πάρντο στο Σεμπά και το αριστοτεχνικό πλασεδάκι του Σεμπά με το τσίμπημα της μπάλας, με το εσωτερικό του αριστερού του ποδιού παρακαλώ. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αν αυτό το τελείωμα το έκανε ο…Νιλμάρ, θα είχαμε να λέμε ημέρες για την μαγεία του Βραζιλιάνου, την εκτελεστική του δεινότητα κλπ, κλπ…

• Όμως, αν θέλουμε να δούμε πιο σφαιρικά αυτή τη φάση, την πιο κρίσιμη του αγώνα, θα καταλάβουμε ότι για να μπει συνήθως ένα γκολ χρειάζεται να παίξουν σωστά το ρόλο τους αρκετά περισσότεροι παίκτες, από αυτούς που βλέπουμε όλοι εμείς στο…ριπλέϊ, στο τελείωμα της φάσης

• Πως μπήκε το γκολ; Από «ελεύθερο» του γκολκίπερ Μπρακάλι παρακαλώ! Σούταρε δυνατά ο τερματοφύλακας κι εκεί είχαμε την πρώτη σωστή αντίδραση από τον Ολυμπιακό: ο Μιλιβόγεβιτς πήδησε αποφασιστικά και πήρε την λεγόμενη πρώτη κεφαλιά από τον αντίπαλό του. Η δεύτερη σωστή κίνηση ήρθε από τον Ιντέγε, που βγήκε πρώτος στην μπάλα από τους αντιπάλους του και την πήρε στην κατοχή του, αφήνοντάς την μετά προς το χώρο ευθύνης των Τσόρι και Καμπιάσο. Παράλληλα, ο Ιντέγε γύρισε κι έφυγε «καρφί» πίσω προς την περιοχή της Αρόουκα, ο δε Τσόρι επειδή ήταν σε θέση με λίγο γυρισμένη την πλάτη, άφησε την πάσα για τον Καμπιάσο.

• Θέλω να πω ότι μένουμε όλοι στον πράγματι αριστουργηματικό συνδυασμό των τριών Λάτιν (Καμπιάσο, Πάρντο, Σεμπά), αλλά τίποτα δεν θα είχε γίνει εάν δεν σκίζονταν ο Μιλιβόγεβιτς να πάρει την κεφαλιά κι αν δεν έσπευδε γρήγορα πάνω στην μπάλα ο Ιντέγε και δεν έφευγε σφαίρα να μπει στην περιοχή, με συνέπεια να μην είναι εκεί μόνος του ο Σεμπά, που έτσι θα ήταν πιο εύκολο να τον μαρκάρουν δύο και τρεις αμυντικοί…

• Όπως είναι σημαντικό κι ότι ο Πάρντο υποδεχόμενος την πάσα, αμέσως σήκωσε το κεφάλι του μία και δύο φορές, για να δει στην αντίπαλη περιοχή, ποιους συμπαίκτες είχε και τη θέση τους-κι έτσι έβγαλε την πάσα εκεί που έπρεπε. Και ναι μεν ο Σεμπά έκανε ιδανικό τελείωμα, όμως αυτό ήταν το μισό γκολ. Το άλλο μισό ήταν η κίνηση του να φύγει από αριστερό εξτρέμ και να πάει προς το πρώτο δοκάρι.

• Αν θέλετε, μπορεί να το δείτε, να το απολαύσετε...



• Ήταν πραγματικά ένα γκολ που κατέδειξε ότι στον Ολυμπιακό ασφαλώς και υπάρχει, ακόμη, μεγάλη ποιότητα, που όταν συνδυαστεί με την αποφασιστικότητα (βλέπε Μιλιβόγεβιτς), μπορεί να φέρει πάλι την ομάδα στον δρόμο της…