Ο Ολυμπιακός να το κάνει φέτος όπως το ’99! Βεβαίως και μπορεί!

· Και κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός έχει 45 πρωταθλήματα κι όλοι οι άλλοι μαζί 39…Και 18 νταμπλ ο Ολυμπιακός κι όλοι οι άλλοι μαζί 11…Και 20 παρουσίες σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός κι όλοι οι άλλοι μαζί 15…

· Αυτό που εγώ θα ήθελα να ευχηθώ στον Ολυμπιακό μετά την χθεσινή πρόκριση του επί της Ομόνοιας, είναι να κάνει τη φετινή σεζόν μίνιμουμ ό,τι και την προηγούμενη που είχε αποκλείσει κυπριακή ομάδα από τα πλέϊ οφς του Τσάμπιονς Λιγκ! Όπως θυμάστε, ήταν το 1998-99 που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν βγάλει νοκ άουτ την Ανόρθωση τότε και την ίδια σεζόν έφτασαν ως τα προημιτελικά της διοργάνωσης, όταν και έμειναν έξω από τη Γιουβέντους εξαιτίας ενός γκολ στο 85ο λεπτό.

· Και δεν κάνω αυτή την ευχή μόνο λόγω της συγκεκριμένης συγκυρίας (Ανόρθωση τότε, Ομόνοια τώρα)-αλλά κυρίως επειδή και τότε ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλή ομάδα και τώρα ο Ολυμπιακός έχει πολύ καλή ομάδα. Να υπενθυμίσω ότι ήταν η τρίτη χρονιά με τον Μπάγεβιτς στον πάγκο και τώρα είναι η τρίτη χρονιά με τον Μαρτίνς στον πάγκο! Διόλου τυχαίο ότι μιλάμε ίσως για τις καλύτερες ομάδες του συλλόγου στη σύγχρονη ιστορία του, μαζί (ίσως) με εκείνη του Βαλβέρδε τη διετία 2011-12, δηλαδή με προπονητές να έχουν μία σταθερή παρουσία στο Ρέντη.

· Βεβαίως, έχουν περάσει 20 και πλέον χρόνια από την ιστορική εκείνη στιγμή για τον Ολυμπιακό και πολλά έχουν αλλάξει. Π.χ. τότε έφτανες στους «8» απευθείας από τους ομίλους, ενώ τώρα πρέπει να περάσεις κι ένα γύρο νοκ άουτ. Τότε οι ομάδες δεν άλλαζαν τα ρόστερ τους τόσο συχνά, ενώ τώρα κινούνται στην αγορά με άλλους ρυθμούς.

· Ειλικρινά εγώ πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός μπορεί φέτος να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη-για να είμαι ειλικρινής και με μία κλήρωση αύριο που δεν θα είναι και η…χειρότερη δυνατή! Μπορεί παίκτες να φεύγουν και να έρχονται, αλλά παραμένει ένας κορμός, παραμένει πάνω απ΄ όλα ένας (καλός) προπονητής. Και δεν νομίζω κι ότι θα γίνουν και…πολλές ακόμη θεαματικές αλλαγές στο ρόστερ έως τη Δευτέρα. Κι όποιες γίνουν, μπορεί να καλυφθούν, με τις σωστές κινήσεις.

· Αφού φτάνουν η Αταλάντα, η Λειψία κι η Λιόν (πέρσι) και ο Άγιαξ κι η Πόρτο (πρόπερσι) στα προημιτελικά, νομίζω ότι με λίγη τύχη (κι ακόμη ίσως με ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια) μπορεί να φτάσει κι ο Ολυμπιακός έως εκεί. Και μετά, σε δύο 90λεπτα πολλά (και τίποτα) γίνονται, για τα ημιτελικά.

· Αρκεί να συνεχίσουν η ομάδα κι η διοίκηση την καλή δουλειά. Και πρόπερσι και πέρσι ο Ολυμπιακός για ένα γκολ έμεινε έξω από τα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ. Και πέρσι για ένα ματς, με την Τότεναμ ,δεν πέρασε από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ στα νοκ άουτ της διοργάνωσης. Όλα αυτά κάτι δείχνουν, ότι αυτή η ομάδα που φτιάχνει ο Ολυμπιακός εδώ και μία τριετία, απέχει ένα κλικ από το παραπάνω βήμα…

· Τώρα, για το χθεσινό παιχνίδι, στενοχωρήθηκα γιατί δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός, αφού στο τελευταίο 30λεπτο είχε τρεις καθαρές ευκαιρίες για γκολ, με την Ομόνοια να έχει «παραδοθεί», μετά την πολύ μεγάλη 60λεπτη προσπάθεια της. Και τέλος πάντων, δεν μπορείς σε 29 (!) τελικές να μην κάνεις ένα γκολ! Είναι ασόβαρο. Έτσι και με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη δεν έκανε γκολ με 30 τελικές, έχασε 0-1 με το αυτογκόλ κι έχασε και το πρωτάθλημα…

· Γενικά στα δύο παιχνίδια με την Ομόνοια, σε ένα σύνολο 46 τελικών, το να έχει βάλει ο Ολυμπιακός ένα γκολ με πέναλτι κι ένα στο 92’, δεν είναι και ο…καλύτερος απολογισμός. Και μην το βλέπετε απλά με το στιλ ότι, «η δουλειά έγινε, όλα καλά». Γιατί όταν δεν κάνεις εύκολα το γκολ, τότε «η δουλειά δεν θα γίνει». Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε τις δύο προηγούμενες σεζόν στην Ευρώπη από τη Γουλβς (0-1) και τη Ντινάμο Κιέβου (0-1). Κάπως έτσι έχει χάσει δύο φορές στη διετία στο Καραϊσκάκη από τον ΠΑΟΚ (0-1 και 0-1) κλπ, κλπ.

· Βεβαίως κι οι ευκαιρίες είναι για να χάνονται, αλλά νομίζω ότι είναι ένα ζητούμενο να μπουν σε διαδικασία όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού να σκεφτούν πιο ομαδικά η, αν θέλετε, με πιο καθαρό μυαλό.



Π.χ. ο Ραντζέλοβιτς στην ευκαιρία που χάνει στο α΄ ημίχρονο έχει πάσα στον Ελ Αραμπί-γιατί να μην την κάνει; Γενικά ο Σερβάκος πρέπει να μάθει να παίζει με πιο ψηλά το κεφάλι, να «βλέπει» τους συμπαίκτες του-και κυρίως να αλλάξει νοοτροπία, γιατί κάθε φορά που πατάει περιοχή έχει στο μυαλό του σχεδόν πάντα το σουτ και όχι την πάσα. Είναι πολύ καλό να μπαίνει στις φάσεις, αλλά πρώτον πρέπει να τις τελειώνει και καλύτερα 9όπως στο κοντινό πλασέ πάνω στον γκολκίπερ) και δεύτερον δεν σημαίνει κι ότι πρέπει να τις τελειώνει ο ίδιος όλες!

Άλλο παράδειγμα ο Καμαρά. Στο 79’ μπήκε στην περιοχή και σούταρε πολύ άστοχα, ενώ ήταν καλά πλασαρισμένοι για μία πάσα του τόσο ο Ελ Αραμπί, όσο κι ο Καμαρά. Γενικά αυτό που έκανε χθες ο Μαντί, ανεξάρτητα από την πολύ «γεμάτη» και πάλι εμφάνιση του, δηλαδή να πάρει…οκτώ τελικές (!), δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Οκτώ σουτ; Εκ των οποίων στην εστία κατέληξε μόνο το ένα (!); Τέσσερα άστοχα (σχεδόν όλα πολύ άστοχα) και τρία να τα μπλοκάρουν οι αμυντικοί…

Δεν μπορείς να έχεις οκτώ σουτ και να είναι καλό το ένα. Είναι υπερβολή το οκτώ. και μπορεί σε αυτό το ματς να μην ήταν «θέμα», αλλά σε πολλά άλλα ματς είναι, οι τέτοιου είδους αψυχολόγητες πρωτοβουλίες του Καμαρά, που στο μεταξύ κάνει τόσα πολλά ωραία πράγματα, αλλά μοιάζει κολλημένος σε αυτό το κομμάτι-και σε ένα άλλο που δεν κάνει επίσης καλά, τις κατά μέτωπο ενέργειες από τον άξονα, με πολλούς παίκτες μπροστά του. Εκεί, στο τέλος, κι αναπόφευκτα, πάντα μπερδεύεται και χάνει την μπάλα.



Λίγο να ωριμάσουν ακόμη αυτά τα παιδιά, κι ο Μαντί κι ο Λάζαρ, που αποδεικνύονται σημαντικές μονάδες για την ομάδα, με τον πρώτο πιο συνεπή, καθότι πλέον μπαίνει στον τρίτο του χρόνο στον Ολυμπιακό. Είναι καλό που ο Ραντζέλοβιτς πλέον μαρκάρει, κόβει, βοηθάει τον μπακ, αλλά χρειάζεται πιο καθαρό μυαλό. Π.χ. με τα φάουλ που τζάμπα και βερεσέ συχνά κάνει στα αντίπαλα μπακ, βάζει στην περιοχή του Σα την άλλη ομάδα. Το έκανε χθες γύρω στο 70’, το είχε κάνει και με τον Παναιτωλικό το Σάββατο.

· και νομίζω ότι λίγη κριτική δεν βλάπτει. Κι όταν είναι και μετά από προκρίσεις, ίσως είναι και καλύτερη…

Άσχετο. Άραγε πόση σχέση με αυτό έχει ετούτο που ανέβασε πριν λίγο ο Αραμπί στα social media;