Ο Ολυμπιακός έχει να χτίσει αγωνιστικά, αλλά και χαρακτήρα...

· Τζάμπα και βερεσέ ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή είναι υπό πίεση. Καθαρά ποδοσφαιρικά, χωρίς καν να βάλουμε στην εξίσωση τα λάθη που διαμόρφωσαν αποτελέσματα εις βάρος του, αλλά και υπέρ του ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός έπρεπε να ήταν τώρα…αλλού βαθμολογικά και να μην είχε τέτοια αφόρητη πίεση για το κάθε αποτέλεσμα.

· Κι όταν λειτουργείς κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι πιο εύκολο το λάθος. Γιατί εδώ κάπου ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε μία ομάδα εντελώς καινούργια, που «κανονικά» δεν θα έπρεπε να ζούσε με τέτοιο και τόσο άγχος. Όμως, καλώς η, κακώς αυτός είναι ο Ολυμπιακός και δεν νομίζω να μπορούμε να τον αλλάξουμε-τουλάχιστον εγώ!

· Βεβαίως νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε τα κενά σημεία του και να τα καταγράφουμε, ειδάλλως δεν έχει νόημα. Αλλά να προσπαθούμε να κατανοήσουμε ότι μία ομάδα που χτίζεται από τις βάσεις δεν είναι και τόσο εύκολο όσο θα θέλαμε να τα κάνει όλα καλά.

· Για παράδειγμα, στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό συνέβη κάτι για δεύτερη φορά μέσα στη σεζόν, που αποδεικνύει ότι αυτός ο Ολυμπιακός, που νομίζω κατά κοινή ομολογία δουλεύει καλά, έχει ακόμη πολύ δουλειά μπροστά του.

· Εννοώ, φυσικά, ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε από το 52’ με παίκτη παραπάνω (αποβολή Χαντάκια) κι όχι μόνο δεν εκμεταλλεύθηκε το αριθμητικό πλεονέκτημα για να σκοράρει κι άλλα γκολ (κέρδιζε ήδη 2-0), αλλά δέχθηκε κι ένα γκολ! Και θυμίζω ότι κάποιους μήνες πριν, στην αρχή της σεζόν, ο Ολυμπιακός σχεδόν από το ίδιο χρονικό σημείο, στο 60’ τότε, είχε πάλι βρεθεί με παίκτη παραπάνω (αποβολή του στόπερ Γκίμπσον) παίζοντας ξανά μέσα στο Καραϊσκάκη με την Μπέρνλι, αλλά και τότε δεν είχε αξιοποιήσει το αριθμητικο πλεονέκτημα. Έκανε το 3-1 με το πέναλτι που κέρδισε στην ίδια φάση και αυτό ήταν.

· Δεν θα διαφωνήσω ότι πρωτίστως σημασία είχε και στις δύο περιπτώσεις ότι ο Ολυμπιακός κράτησε το νικηφόρο αποτέλεσμα. Όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί πρώτον όπως αποδείχθηκε στη ρεβάνς στο Μπέρνλι (ανεξάρτητα από το τελικό 1-1) ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να αποκλειστεί παρά το 3-1 του πρώτου αγώνα και δεύτερον γιατί δεν υπήρχε κανείς απολύτως λόγος να βλέπαμε αυτό το…ζην επικινδύνως στα 23 τελευταία λεπτά του αγώνα με το Αγρίνιο…

· Προσέξτε, ότι και τις δύο φορές το φαινόμενο συνέβη όταν ο Ολυμπιακός ήταν με δύο γκολ μπροστά στο σκορ. Αντίθετα, όταν έμεινε με παίκτη παραπάνω (αποβολή Μπουσούλαζιτς) στο Περιστέρι και το σκορ ήταν 1-1 ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος σε σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια και πέτυχε και δεύτερο γκολ, κερδίζοντας…

· Που θέλω να καταλήξω: ο Ολυμπιακός θέλει δουλειά πολύ και σε επίπεδο νοοτροπίας. Χρειάζεται να χτίσει δηλαδή όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά να χτίσει και χαρακτήρα. Τόσο σαν ομάδα, όσο και σαν παίκτη προς παίκτη, ατομικά.

· Έχει τώρα η ομάδα ένα πολύ καθοριστικό βαθμολογικά παιχνίδι, στην Ξάνθη. Πώς να το κάνουμε, τα λάθη δεν επιτρέπονται. Θυμάμαι το τελευταίο ματς, με τον Παναιτωλικό, τον Σισέ να κάνει επανειλημμένως λάθος πάσες η, να ρισκάρει λάθος πάσες. Ενώ πάει πραγματικά καλά ο Αφρικάνος και «κλέβει» και πράγματα από τον πιο έμπειρο παρτενέρ του, όπως π.χ. μία ψυχραιμία που αρχίζει και τον διακρίνει σε αρκετές πάσες του με το κεφάλι, δεν είναι προσεκτικός όσο θα έπρεπε στο πάσινγκ γκέϊμ κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, που ακριβώς αυτό το πράγμα έχει μάθει να κάνει.

· Η, ένα άλλο παράδειγμα, ο Κούτρης: Σχεδόν σε όλο το α΄ ημίχρονο, κινήθηκε σε πολύ χαμηλές στροφές. Από κάποιο σημείο και μετά άρχισε να λειτουργεί κανονικά και είδαμε τον…κανονικό Κούτρη! Να περνάει πάσες για γκολ σε συμπαίκτες του (όπως στον Ποντένσε και στον Σισέ και στον Γκερέρο), να σουτάρει εντυπωσιακά από μακριά, να είναι σούπερ μαχητικός και στην ίδια φάση να κόβει και να περνάει και καλή πάσα.

· Γιατί άραγε, άργησε τόσο πολύ να πάρει μπρος, έχοντας μάλιστα ξεκούραστα πόδια, αφού δεν είχε παίξει με την Μπέτις;