Ο Μεριά, ο Σεμέδο, ο Τσιμίκας κι η σωστή ανάγνωση της πιο κρίσιμης φάσης!

· Έβλεπα, χαλαρά πλέον, τα χάϊ λαϊτς του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό κι ένιωσα υποχρεωμένος να γράψω κάτι, ειδικά για το πέναλτι του Μεριά στο 90’.

· Ρίξαμε όλοι τα βέλη της κριτικής μας στον Τυνήσιο στόπερ γιατί και ήταν ένα αχρείαστο πέναλτι, αλλά, κακά τα ψέματα, γιατί είχε προηγηθεί κι ένα ακόμη πιο αχρείαστο, τέσσερις ημέρες νωρίτερα, με την Τότεναμ-και τις δύο πάνω στον αντίπαλο σέντερ φορ, τον Κέϊν στη μία περίπτωση και τον Μακέντα στην άλλη.

· Όμως, βλέποντας καλύτερα την τελευταία μεγάλη φάση του αγώνα στο ΟΑΚΑ, παρατηρούμε ότι συνολικά ο Ολυμπιακός λειτούργησε απαράδεκτα στην αμυντική του λειτουργία. Όλα ξεκίνησαν από ένα διώξιμο του Σεμέδο με το κεφάλι, στέλνοντας όμως την μπάλα όχι μακριά από την περιοχή του Σα-μάλιστα με το που κάνει το άλμα κι απομακρύνει την μπάλα πέφτει στο χόρτο και δεν σηκώνεται παρά μόνο όταν γίνεται το πέναλτι, προφανώς γιατί κάπου κτύπησε πάνω στη φάση.

· Διώχνει λοιπόν ο Σεμέδο κι η μπάλα πάει προς την πλευρά των Τσιμίκα και Μολό. Κι εκεί είναι όλα τα λεφτά. Πρώτος πάει στην μπάλα ο Μολό και με το κεφάλι την στέλνει προς τον Μακέντα, που κέρδισε το πέναλτι. Η δουλειά του αμυντικού (Τσιμίκα) σε αυτή τη φάση είναι να πάει αυτός πρώτος στην μπάλα. Η χαμένη μονομαχία του, όμως, με τον Μολό έφερε στη συνέχεια τη δεύτερη μονομαχία Μεριά-Μακέντα.

· Αυτή είναι η σωστή ανάγνωση της πιο κρίσιμης, όπως αποδείχθηκε, φάσης του αγώνα, αφού αυτή τον έκρινε.

· Για δε τον Τσιμίκα να συμπληρώσω δύο πράγματα: μετά τον Σα, ήταν ο καλύτερος παίκτες του Ολυμπιακού για περίπου 60 λεπτά. Είχε καλές άμυνες (ειδικά μία με τον Ζαχίντ), βγήκε μπροστά και πέρασε τουλάχιστον δύο-τρεις επικίνδυνες σέντρες και γενικά ήταν πραγματικά ένα από τα λίγα ζωντανά στοιχεία της «ερυθρόλευκης» ενδεκάδας.

· Αλλά κι αυτός ακόμη, μετά το 60’, άρχισε να παίζει σε πιο χαμηλές στροφές. Σπάνια βγήκε μπροστά, ζορίστηκε από την είσοδο του Μολό (παρεμπιπτόντως μπήκε στο 63’ και δεν ήταν τυχαίο που έκτοτε ο διεθνής αριστερός μπακ έμεινε πολύ πιο πίσω), είχαμε την όχι aggressive συμπεριφορά του στο πέναλτι στο 90’, ενώ και στο 60΄έδωσε δικαίωμα στον Γερμανό διαιτητή να τρέχει στο VAR, για να δει αν έκανε πέναλτι πάνω στον Περέα.

· Πέναλτι όντως δεν υπήρχε, αλλά ο Τσιμίκας θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός και να μην έβαζε το χέρι του στο πρόσωπο του αντίπαλου κυνηγού. Προσέξτε, ότι ένα λεπτό αργότερα ο Γερμανός ρέφερι έδωσε αμέσως το πέναλτι του Σεμέδο στον Περέα. Μία φάση που πράγματι δίνεται πέναλτι, αλλά εντελώς οριακά. Για την ακρίβεια, και να μην το έδινε, κανείς δεν θα του έλεγε και τίποτα. Όμως, όταν ένα λεπτό πριν, είχε συμβεί η περίπτωση του Τσιμίκα κι ο διαιτητής είχε πει «παίζεται», το πέναλτι στη δεύτερη περίπτωση, του Σεμέδο, δίνεται πιο εύκολα.

· Πού θέλω να καταλήξω: ο Τσιμίκας είναι από τους πιο φορμαρισμένους παίκτες του Ολυμπιακού. Πάει σούπερ. Αλλά θα πρέπει κάποιες στιγμές να παίζει και πιο έξυπνα και πιο αποφασιστικά. Γιατί με έμμεσο τρόπο «βρέθηκε» κι ο ίδιος και στα δύο πέναλτι που έκαναν οι στόπερ στο ντέρμπι…