Ο Μαρτίνς πρέπει να βρει τρόπο να εκμεταλλευθεί περισσότερο την κάθετη του Γκιγιέρμε

· Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού είναι ο Γκιγιέρμε. Και θα ήταν ευχής έργον για την ομάδα να συνεχίσει έτσι και την Πέμπτη με τη Μίλαν ο Βραζιλιάνος κεντρικός μέσος, αφού θα τον χρειαστεί ο Ολυμπιακός στην καλύτερη του κατάσταση.

· Στην Ξάνθη ο Γκιγιέρμε έκανε πραγματικά πολλές δουλειές και τις έκανε σχεδόν όλες καλά-το σχεδόν έχει να κάνει με κάποιες ήττες που έφαγε σε προσωπικές ενέργειες αντιπάλων του, έστω με το ελαφρυντικό ότι έπαιζε με κίτρινη σε όλο το β΄ημίχρονο-κι αυτό είναι θέμα για τον παίκτη και πρέπει να το προσέξει, γενικά το λέω γιατί στη συγκεκριμένη φάση την πήρε για να καλύψει λάθος του Σισέ. Την παίρνει εύκολα την κίτρινη κι αυτό δεν τον αφήνει μετά να παίξει το ίδιο καλά στο αμυντικό κομμάτι, άρα πρέπει να προσέξει να κάνει φάουλ για κάρτα, μόνο εκεί που πραγματικά χρειάζεται.

· Είχε λοιπόν προχθές ο Γκιγιέρμε, ανασταλτικά, τουλάχιστον τρεις καλές επεμβάσεις, ένα κλέψιμο και αρκετές κεφαλιές και είχε και ακόμη πιο μεγάλες βοήθειες δημιουργικά κι επιθετικά, όπου μάλιστα στάθηκε άτυχος στο καλοζυγισμένο σουτ που είχε μόλις στο 12’, με την μπάλα να ξυρίζει το δεξί δοκάρι του Ζίφκοβιτς. Επιπλέον είχε την έξοχη πάσα στον Φορτούνη, στη φάση του 1-1, αλλά και την ασίστ στον Ποντένσε, στο δοκάρι του Πορτογάλου. Άρα, από τα πόδια του Βραζιλιάνου προήλθαν οι δύο καλύτερες στιγμές του Ολυμπιακού, το γκολ και το δοκάρι.

· Κι εδώ ίσως πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω. Γιατί ο Γκιγιέρμε, όπως το είχαμε δει και στα πρώτα του παιχνίδια με τα ερυθρόλευκα (θυμηθείτε μία ασίστ στον Χασάν κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά και μία κάθετη-ξυράφι στον Κούτρη με το Λεβαδειακό), έχει μία ιδιαίτερη ικανότητα όταν βρίσκεται στα πέντε και στα δέκα μέτρα έξω από την περιοχή του αντίπαλου: μπορεί με μία κάθετη πάσα να φτιάξει φάση για γκολ η, και να σουτάρει ο ίδιος και να γίνει επικίνδυνος για τον γκολκίπερ-νομίζω ότι από ατυχία ακόμη δεν έχει σκοράρει.

· Η δε φάση του δικού του απειλητικού σουτ στην Ξάνθη, ήταν η κατάληξη και της πιο καλής επίθεσης του Ολυμπιακού στο παιχνίδι. Την ξεκίνησε ο ίδιος ο Γκιγιέρμε παίζοντας κάθετα στον Ομάρ, αυτός άφησε στον Φορτούνη, που άνοιξε έξοχα αριστερά στον Κούτρη, εκείνος πλαγιοκόπησε και την γύρισε πάλι στον Φόρτου, ο οποίος με τη σειρά του την «πάτησε» στον Βραζιλιάνο.

· Επειδή λοιπόν στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού εκτός του Φορτούνη δεν υπάρχει άλλος παίκτης με αυτή την ποιότητα στα συγκεκριμένα σημεία (ο 31χρονος Νάτχο τα έχει, αλλά δεν βγάζει φρεσκάδα και διάρκεια στο παιχνίδι του), δεν ξέρω μήπως πρέπει ο Πέδρο Μαρτίνς να ψάξει να βρει τρόπο να αξιοποιήσει περισσότερο τον Γκιγιέρμε στα τετραγωνικά αυτά. Άρα, να τον έχει να παίζει πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Γιατί σαν καθαρό εξάρι που παίζει, υποχρεώνεται να ξεκινάει από πολύ πίσω, παίρνοντας την μπάλα από τους στόπερ.

· Ίσως ήταν μία λύση να μην παίζει τόσο επιθετικά ο Καμαρά, που είναι το οκτάρι της ενδεκάδας. Να παίζει δηλαδή πιο πίσω όταν ο Γκιγιέρμε φεύγει πιο μπροστά και να τον καλύπτει, ώστε να μην μένει η ομάδα εκτεθειμένη αμυντικά. Ο Αφρικάνος λογικά έχει τις δυνάμεις να το κάνει, και ηλικιακά.

· Μία άλλη λύση ίσως είναι να επιστρέψει στην ενδεκάδα ο Μπουχαλάκης, αλλά σαν κόφτης κι όχι σαν οκτάρι, όπως τον χρησιμοποίησε ο Πέδρο Μαρτίνς σε κάποια παιχνίδια στα οποία έλειψε ο Καμαρά. Γιατί το σχήμα με Γκιγιέρμε εξάρι και Μπουχαλάκη οκτάρι δεν λειτούργησε καλά. Περισσότερο μπερδευόντουσαν, νομίζω, γιατί κι οι δύο έχουν συνηθίσει να παίζουν σαν εξάρια. Ο Γκιγιέρμε, όμως, δείχνει με τις καλές του πάσες και τα σχετικά καλά του τελειώματα ότι μπορεί να παίξει οκτάρι. Άλλωστε, πρόκειται για παίκτη που στην καριέρα του επανειλημμένως έχει παίξει σαν οκτάρι, για παράδειγμα στην Ουντινέζε, όπου ο Στραματσιόνι (ο…γνωστός μας) τον είχε πάντοτε βασικό και συχνά τον έβαζε να παίξει σαν οκτάρι κι όχι σαν εξάρι.

· Εγώ το καταλαβαίνω γιατί ο Μαρτίνς εμπιστεύεται τον Γκιγιέρμε σε θέση αμυντικού μέσου: επειδή είναι πιο σίγουρος, πιο ασφαλής στις πάσες, ειδικά σε σχέση με τον Καμαρά. Αλλά μου φαίνεται ότι αξίζει τον κόπο να γίνει μία προσπάθεια, μέσα από κάποια «εσωτερικά» τρικ, προκειμένου να εκμεταλλευθεί ο Ολυμπιακός περισσότερο την καλή πάσα (και το καλό σουτ) του Γκιγιέρμε εκεί γύρω στα 25-30 μέτρα μακριά από την εστία του αντίπαλου.

· Και γενικά να εκμεταλλευθεί την ικανότητα του στο κάθετο ποδόσφαιρο, που σε τέτοιο βαθμό δεν την έχει άλλος «ερυθρόλευκος».