Ο Μαρτίνς βλέπει τον Λοβέρα σαν ένα κλειδί για τις κλειστές άμυνες

· Το τελευταίο παιχνίδι του Ολυμπιακού, στο Βόλο, αν έδωσε μία ευχάριστη νότα, ήταν η καλή εικόνα του Λοβέρα στο β' ημίχρονο. Δεν ήθελε, άλλωστε, και πολύ να γίνει ο ήρωας της ομάδας του, είτε με εκείνο το δοκάρι που είχε ο ίδιος, είτε με την πάσα για γκολ που έβγαλε στον Ελ Αραμπί, αλλά εκείνος αστόχησε από πραγματικά πλεονεκτική θέση.

· Ας ξέρουμε, πάντως, ότι στα μάτια του Πέδρο Μαρτίνς ο νεαρός Αργεντίνος μπορεί να αποδειχθεί παίκτης-κλειδί σε ένα δύσκολο πρόβλημα που βάζουν οι περισσότερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος στον Ολυμπιακό: τις πυκνές άμυνες. Θεωρεί ο Πορτογάλος προπονητής ότι ο Λοβέρα με την τεχνική κατάρτιση του και την δυνατότητα του να απαλλάσσεται, με ντρίμπλα η, προσποίηση, από τους αντιπάλους του σε λίγα μέτρα, μπορεί να δώσει πολύτιμες λύσεις σε αυτό το κομμάτι, καθότι μπορεί να ελιχθεί ανάμεσα σε δύο και τρεις αμυνόμενους και να περάσει την μπάλα.

· Τέλος πάντων, το τι θα κάνει ο Λοβέρα ας περιμένουμε να το δούμε στην πορεία. Εμείς μπορούμε να καταγράψουμε τι έχουμε δει μέχρι τώρα από τον 20χρονο άσο, που ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη από τη μακρινή Νότια Αμερική κι έπεσε αμέσως στα βαθιά, παίζοντας στον Ολυμπιακό χωρίς να έχει κάνει μία ημέρα προετοιμασίας-για την ακρίβεια υπέγραψε στην ομάδα στις 31 Αυγούστου, έξι εβδομάδες μετά το πρώτο επίσημο παιχνίδι της στη σεζόν.

· Το σίγουρο είναι ότι το παιδί αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει την τύχη με το μέρος του! Εύκολα θα μπορούσε π.χ. να είχε δύο γκολ στο ενεργητικό του, αν δεν στέκονταν άτυχος στα δύο καλύτερα τελειώματα φάσεων που έκανε, με το δεξί δοκάρι να σταματάει ένα σουτ έξω από την περιοχή, στα 22 περίπου μέτρα, στον αγώνα με τον ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη, και με το οριζόντιο δοκάρια επίσης να σταματάει την καλή εκτέλεση φάουλ που είχε στο Βόλο από ακόμη πιο μακρινή απόσταση! Η ειρωνεία είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις η μπάλα θα κατέληγε στα δίχτυα εάν οι αντίπαλοι γκολκίπερ δεν έβρισαν την μπάλα με τα ακροδάχτυλα τους, τόσο όσο για να την στείλουν στο δοκάρι και κόρνερ…

· Γενικά ο Λοβέρα το ψάχνει το γκολ. Είτε με σουτ λίγο έξω από την περιοχή, είτε όταν χώνεται σαν κρυφός φορ περιμένοντας σέντρα από τα πλάγια. Μία τέτοια του είχε βγάλει ο Ποντένσε στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, αλλά ο Αργεντίνος έδειξε ότι μάλλον δεν το έχει με τις κεφαλιές-στη συγκεκριμένη φάση ένας κυνηγός του Ολυμπιακού πρέπει να κάνει το γκολ. Αμαρκάριστος ήταν και σε ιδανική θέση.

· Σίγουρα το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού του είναι η άνεση του να ξεφεύγει από τους αντιπάλους του, ακόμη και με κλειστή ντρίμπλα, σε συνδυασμό με την ευχέρεια του στο καλό κοντρόλ και την πάσα. Το…επικίνδυνο σημείο εδώ είναι ότι ενίοτε το παρατραβάει και μπαίνει σε διαδικασία να κρατάει παραπάνω απ΄ ότι χρειάζεται την μπάλα και να κάνει περιττές ντρίμπλες με δύο και τρεις αμυντικούς και στο τέλος να χάνει την μπάλα.

· Ο Λοβέρα είναι από τους παίκτες που τους αρέσουν τα δύσκολα. Δεν πάει στην εύκολη πάσα, αλλά στην κάθετη, την έξυπνη μπαλιά που θα δημιουργήσει συνθήκες ευκαιρίας. Κάποιες τέτοιες είχε βγάλει στον Σουντανί στον αγώνα με τον ΟΦΗ, αλλά καλύτερη του έμπνευση σαφώς ήταν η ευφυής ασίστ στον Ελ Αραμπί στο Βόλο, που ατυχώς δεν έγινε γκολ. Νομίζω όμως ότι γενικά υπερβάλλει στο να ψάχνει συνεχώς την καλή πάσα, ειδικά όταν μιλάμε για ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό, όπου οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού είναι μαζεμένοι πίσω, άρα οι χώροι για να περάσουν τέτοιες πάσες είναι πολύ μικροί.

· Είναι καλό που παρότι σε τόσο νεαρή ηλικία βγάζει μία προσωπικότητα στο παιχνίδι και ζητάει μπάλα, δεν κωλώνει. Του αρέσει να ξεκινάει τις προσπάθειες του από πλάγια (κυρίως από αριστερά, αν και δεξιοπόδαρος) και να συγκλίνει στον άξονα για να κάνει την ντρίμπλα και την πάσα η, το σουτ. Το «έχει» με τις συνεργασίες με τους συμπαίκτες του και δεν είναι αδιάφορος ανασταλτικά. Γυρίζει πίσω και δίνει τις μάχες του.

· Εν κατακλείδι: είναι έτοιμος για τη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού; Η απάντηση είναι αρνητική. Ο Λοβέρα έχει πολλά πράγματα ακόμη να μάθει. Κατ΄ αρχάς να παίζει καλύτερα και χωρίς την μπάλα. Να μην χάνεται από το παιχνίδι σε υπερβολικά μεγάλα διαστήματα του. Να γίνει πιο ουσιαστικός σε επίπεδο τελικής ενέργειας-και δεν εννοώ μόνο το σουτ, αλλά και τη σέντρα και την πάσα, αφού αρκετές φορές οι τελικές του είναι πολύ επιπόλαιες. Να γίνει πιο αποτελεσματικός αμυντικά, αφού καλό είναι να μαρκάρεις, αλλά ακόμη καλύτερο να κόβεις κι όχι να φεύγει απειλητικά για την εστία του Σα η σέντρα του αντίπαλου εξτρέμ η, μπακ (βλέπε Λύρατζη στο Βόλο). Να γίνει πιο δυνατός, καθώς χάνει αρκετές μονομαχίες μάλλον εύκολα.

· Ακόμη ακόμη και να μοιράζει καλύτερα τις δυνάμεις και τις αντοχές του στο παιχνίδι. Καθότι επανειλημμένως τον έχουμε δει να μπαίνει δυναμικά στο ματς και μετά από ένα 20λεπτο να ξεθυμαίνει. Προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι και στα τρία παιχνίδια που τον ξεκίνησε στην αρχική ενδεκάδα ο Μαρτίνς τον έβγαλε διαδοχικά στο 60’, στο 55’ και στο ημίχρονο…

· Το θέμα με αυτά τα παιδιά, όπως τον Λοβέρα, τον Ραντζέλοβιτς, τον Μπα κι άλλους μικρούς σε ηλικία, είναι ότι το σωστό θα ήταν να μπαίνουν σταδιακά στην ομάδα, παίρνοντας χρόνο π.χ. στα β΄ ημίχρονα που ο Ολυμπιακός κερδίζει τον Αστέρα, τον Παναιτωλικό και τη Λάρισα, όπως έγινε τις προάλλες σε αυτά τα παιχνίδια του. Όμως, συνήθως με την πίεση που υπάρχει και με τη δυσκολία της ομάδας να καθαρίζει τα ματς από το α΄ ημίχρονο η, έστω μέχρι το 60’, τελικά καταλήγουν αυτά τα παιδιά να μπαίνουν μέσα όταν καίει η μπάλα, όπως συνέβη με τον Λοβέρα στο Βόλο κι όπως είχε συμβεί και στα παιχνίδια με τον Ερυθρό Αστέρα και την Μπάγερν στο Καραϊσκάκη…