Ο «γεμάτος» Ξενιτίδης και οι Σουρλής, Κίτσος, Μπαγκαλιάνης που έδωσαν λίγο χαμόγελο στον Ολυμπιακό

• Ο Ολυμπιακός μετά την ήττα 2-3 στη Λιβαδειά από τον Λεβαδειακό και το 0-0 στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα είχε χθες άλλο ένα τραγικό αποτέλεσμα, την πρώτη ήττα της ιστορίας του από τον Παναιτωλικό…Κι αυτά δεν αλλάζουν. Τα αποτελέσματα μένουν…

• Αν υπάρχει ένα πράγμα για λίγα χαμόγελα στην «ερυθρόλευκη» οικογένεια αυτή είναι η εικόνα των νέων παιδιών, που πήρε ο Μαρτίνς από τον Ολυμπιακό Β. Αν και ήξερα, σας είχα προϊδεάσει άλλωστε, την ποιότητα του Ξενιτίδη, του Κίτσου και του Μπαγκαλιάνη, είχα μία αγωνία για να είμαι ειλικρινής, για το πώς θα πήγαιναν σε ένα παιχνίδι με τις δυσκολίες του χθεσινού, με τον Ολυμπιακό δηλαδή γεμάτο προβλήματα και τον Παναιτωλικό σε καλή φόρμα.

• Ο Μαρτίνς έκανε 10 αλλαγές σε σχέση με την ενδεκάδα του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αλλά στο β΄ ημίχρονο έβαλε και τρεις που ήταν βασικοί στη Λεωφόρο-κάτι που προφανώς δείχνει ότι οι έξι που έπαιξαν χθες από ένα ημίχρονο, είναι μέσα στους 12, άντε 13 παίκτες από τους οποίους θα βγει η αρχική σύνθεση του αγώνα της Κυριακής με τον ΠΑΣ: Σωκράτης-Μπα, Βαλμπουενά-Λόπες, Ελ Αραμπί-Τικίνιο.

• Μέσα σε αυτή λοιπόν την εντελώς καινούργια ενδεκάδα έπρεπε να σταθούν τα παιδιά του Ολυμπιακού Β. Και στάθηκαν. Με πρώτο τον αρχηγό τους, τον Ξενιτίδη, που απέδειξε ότι μάλλον αδικούνταν που δεν είχε πάρει νωρίτερα την ευκαιρία. Ατελείωτα χιλιόμετρα, ατελείωτες πάσες (οι περισσότερες στοχευμένες και καλές, ενίοτε και γρήγορες, με τη μία), ατελείωτα κλεψίματα της μπάλας, μάχες, καλές προσωπικές ενέργειες, βοήθειες μπρος και πίσω: απείλησε με δύο σουτ, σέντραρε, έκοβε, αλλά κι έβγαλε και την μπάλα «από τα δίκτυα» του Κρίστινσον με εκείνο το τάκλιν-καμικάζι κάνοντας μία απίστευτη «επιστροφή».

• Όχι, δεν ήταν…τέλειος ο Ξενιτίδης. Έφαγε και τις ντρίμπλες του, είχε και αρκετές λάθος πάσες, έχασε μπάλες κι όταν μία φορά πάτησε περιοχή για να απειλήσει, κόπηκε μάλλον εύκολα. Ωστόσο, σε μία τόσο «γεμάτη» εμφάνιση, θα υπάρξουν κι αυτά. Άλλωστε, τα δύο άλλα παιχνίδια του στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ήταν το 2018, με τον Άρη Αβάτου και το 2020 με την Καλαμάτα, και τότε Κύπελλο. Για ένα παιχνίδι που κάνει στην πρώτη ομάδα κάθε δύο χρόνια (!!!), ήταν…μάλλον καλός χθες.



• Ο Μπαγκαλιάνης έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού. Έκανε τις επεμβάσεις του, δεν κώλωσε να βγει μπροστά με την μπάλα στα πόδια και να βοηθήσει στην ανάπτυξη και να βγάλει την μπάλα από την περιοχή του Κρίστινσον. Κι αν είχε καλύτερη ισορροπία σε εκείνη την κεφαλιά του, μετά την απόκρουση του γκολκίπερ στην πρώτη κεφαλιά του Αραμπί, ίσως χρίζονταν και σκόρερ. Στο καθαρά αμυντικό κομμάτι νομίζω ότι επηρεάστηκε παίζοντας για πρώτη του ίσως φορά σε άμυνα τριών και δη τόσο ψηλά. Σαν να μην είχε πλήρη κατανόηση του χώρου του.

• Ο Κίτσος έπαιξε λιγότερο απ΄ όλους, 33 λεπτά στο τέλος, αντί του Καρμπόβνικ, από τον οποίο παρεμπιπτόντως μου φάνηκε να έχει σαφώς περισσότερο μέλλον. Ο μικρός ήταν σωστός στις πάσες του μπροστά, είχε καλές συνεργασίες με Βρουσάι και Λοβέρα, ντρίμπλαρε και κέρδισε φάουλ σε αρκετά καλή θέση για σέντρα, κέρδισε μάχες, ήταν πιεστικός πίσω και μπροστά, έκοψε, πήρε μία κεφαλιά και έδειξε μία καλή ηρεμία στο παιχνίδι του. Θάρρος πρέπει να πάρει, για να αρχίσει και να μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή.

• Άφησα τελευταίο τον Σουρλή, γιατί αυτός αν και επίσης μικρός είναι πλέον εδώ και καιρό στην πρώτη ομάδα. Παίζει, όμως, σπάνια οπότε είχε ενδιαφέρον κι η δική του χθεσινή εμφάνιση. Το καλό της: περιόρισε πολύ τις επιπολαιότητες και τα λάθη του, κάνοντας ένα σωστό τακτικά παιχνίδι, ως αμυντικός μέσος, με πολλά κλεψίματα, κοψίματα και άμυνες, με εξαίρεση ένα πούλημα στο πρώτο μόλις λεπτό που κόστισε την μεγάλη ευκαιρία- και τη σωτήρια επέμβαση του Ξενιτίδη. Το όχι καλό είναι ότι δεν έκανε το κάτι παραπάνω που θα περιμέναμε, δημιουργικά. Μία φορά μάλιστα που βγήκε μπροστά, η πάσα του ήταν κακή και χάλασε έτσι μία πολύ καλή κι επικίνδυνη επίθεση που είχε βγάλει η ομάδα. Ήταν, όμως, μία πιο ώριμη εμφάνιση από τις…κλασικές του Σουρλή, που περιορίζονταν να βγάλει πολλή ενέργεια.