Μίτσελ: Η δουλειά, τα αποτελέσματά της και η αυτοκριτική

· Ο Μίτσελ έχει τον απεριόριστο σεβασμό μου.

· Πρώτον, γιατί στην προηγούμενη θητεία του στον Ολυμπιακό βοήθησε (σε άλλο περισσότερο, σε άλλα λιγότερο) την ομάδα να πάρει τρία πρωταθλήματα και μέσα σε δύο σεζόν να κάνει τέτοια αποτελέσματα στην Ευρώπη που έκτοτε δεν τα έχουμε ξαναδεί (Γιουνάιτεντ 2-0, Γιουβέντους 1-0, Ατλέτικο 3-2, Μπενφίκα 1-0 κι 1-1, Άντερλεχτ 3-0 και 3-1).

· Και δεύτερον γιατί όταν απολύθηκε ο Κορμπεράν ήταν ο μόνος που δέχθηκε να αναλάβει, με τον Ολυμπιακό να έχει 0-4 από τη Μακάμπι εντός έδρας και 0-3 από την Φράιμπουργκ εντός έδρας, αλλά και να έχει μείνει -7 από τον ΠΑΟ στην 5η κιόλας αγωνιστική, ισόβαθμος με τον Βόλο και τον Ατρόμητο στην 5η θέση της βαθμολογίας.

· Ο σεβασμός λοιπόν είναι δεδομένος. Από εκεί και πέρα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω. Εξ ου και κάνω κριτική στο Μίτσελ, όπως κάνω και στους παίκτες του Ολυμπιακού-και δεν μιλάω μόνο για τώρα, που ήρθε μία βαριά ήττα, αλλά γενικά. Γιατί βλέπω πράγματα που χρήζουν κριτικής. Μία κριτική μέσα σε νορμάλ όρια, όπως τουλάχιστον εγώ τα αισθάνομαι και θέλω να πιστεύω ότι έτσι είναι.

· Μέσα σε όρια, εκτός όλων των άλλων, και γιατί αντικειμενικά το έργο του Μίτσελ σε αυτό το πεντάμηνο που βρίσκεται στον Ολυμπιακό δεν είναι εύκολο, για λόγους που έχουν αναλυθεί αρκούντως. Αν θελήσουμε να φτάσουμε στο τώρα, δεν ήταν κι η πιο κατάλληλη συγκυρία να παίξει ο Ολυμπιακός Κυριακή-Πέμπτη δύο ντέρμπι εκτός έδρας με ομάδες σε καλή κατάσταση, όπως ο ΠΑΟΚ κι η ΑΕΚ.

· Το ξέραμε ότι θα ήταν δύο σκληρά παιχνίδια για τον Ολυμπιακό. Αυτό που δεν φανταζόμασταν είναι ότι ο Ολυμπιακός θα εμφανίζονταν σε αυτά κατώτερος απ΄ ότι είχε εμφανιστεί πριν τη διακοπή του πρωταθλήματος, παίζοντας τότε με τον ΠΑΟΚ (κι ας είχε χάσει 1-2), με τον ΠΑΟ (που άξιζε να κερδίσει, αλλά έφερε 1-1) και με την ΑΕΚ (που έφερε 0-0, αλλά μπορούσε μάλλον πιο εύκολα να χάσει, παρά να κερδίσει).



· Με την ΑΕΚ πράγματι η ομάδα έκανε τρεις καθαρές ευκαιρίες για γκολ, αλλά οι δύο (δεύτερο δοκάρι Γκάρι και κακό πλασέ Μπακαμπού) ήταν από πολύ κακή άμυνα των γηπεδούχων σε εκτελέσεις φάουλ που δεν την λες και τις καλύτερες από τον Φορτούνη και τον Βαλμπουενά. Το δε πρώτο δοκάρι ήταν από μία πραγματικά καλή αντεπίθεση, με τον Ελ Αράμπι μετά από εκτέλεση κόρνερ της ΑΕΚ αρχικά να διώχνει με το κεφάλι και στη συνέχεια να βγάζει στον Γκάρι πάσα που θα την ζήλευε κι ο Χάμες.

· Δεν μπορεί ο προπονητής να νιώθει καλά που η ομάδα του στη Φιλαδέλφεια δεν έκανε καλά οργανωμένες επιθέσεις και που σε όλο το ματς πέρασε μόνο μία επικίνδυνη σέντρα, με τον Ρόντινεϊ, εκεί που μπερδεύτηκαν ο Μπιτίκι κι ο Βαλμπουενά στο β΄ ημίχρονο. Αυτό που είδαμε ήταν τον Ελ Αράμπι άλλες δύο φορές σε ρόλο 10αριού και άρα παίζοντας πολύ μακριά από την αντίπαλη περιοχή να βγάζει πάσες στον Γκάρι πάλι και στον Μπιέλ στην πλάτη της άμυνας της ΑΕΚ, αλλά με τον γκολκίπερ της πλέον υποψιασμένο από τη φάση του δοκαριού του Γκάρι να βγαίνει έγκαιρα.

· Θα έλεγα ότι η καλύτερη στιγμή του Ολυμπιακού δημιουργικά σε όλο το παιχνίδι ήταν μία εξαιρετική ανάπτυξη αντεπίθεσης στο 54’, που όμως τέλειωσε εντελώς άδοξα, λόγω της ακατανόητης επιλογής του Ελ Αράμπι να…σταματήσει και να γυρίσει την μπάλα πίσω (!) στην κόντρα επίθεση τέσσερις εναντίον τεσσάρων. Ίσως γιατί πλέον κουράζεται πιο γρήγορα (στα πρώτα 30 λεπτά ήταν καλός) και δεν είχε το καθαρό μυαλό να κάνει το πλέον απλό, μία πάσα σε έναν εκ των τριών συμπαικτών του.

· Έκανε μία δήλωση σήμερα ο Μίτσελ, λέγοντας ότι αυτό που κάνει είναι να απαντάει στις κριτικές δουλεύοντας. Κι είναι το πιο σωστό που θα έπρεπε να πει. Με τη διαφορά ότι πρέπει να είναι καλύτερα τα αποτελέσματα της δουλειάς. Της δικής του και όλης της ομάδας. Την Πέμπτη, για όσους δεν το πρόσεξαν, ο Ολυμπιακός έφαγε δύο γκολ από εκτελέσεις αράουτ!

· Στο μεν 2-0 ο Μάνταλος πήγε πρώτος στην μπάλα από τον Εμβιλά, ο Ελίασον επίσης πρώτος από τον Ρέαμπτσιουκ, ο δε Τσούμπερ άδειασε με μεγάλη ευκολία αρχικά τον Ντόη και μετά και τον Εμβιλά. Ο Τζολάκης έδιωξε και ήρθε το αυτογκόλ, μία ανόητη επιλογή του Σαμασέκου, πριν όμως την χαζομάρα του είδαμε ότι σε καμία στιγμή της φάσης δεν πήγε παίκτης του Ολυμπιακού πρώτος πάνω στην μπάλα. Πάντοτε έρχονταν δεύτεροι.



· Στο δε 3-0 στην εκτέλεση του αράουτ ο Γκάρι ενώ βγήκε μπροστά από τον αντίπαλο του και κέρδισε την μπάλα βρέθηκε ξαφνικά στο έδαφος, είτε γιατί πήγε να κάνει θέατρο, όπως είδε ο διαιτητής, είτε γιατί σπρώχτηκε και έπρεπε να δοθεί φάουλ όπως διαμαρτυρήθηκε ο παίκτης του Ολυμπιακού. Η ουσία είναι όμως ότι η άμυνα του Ολυμπιακού βρέθηκε σε πλήρη αδράνεια στην πάσα του Χατζησαφί κι έτσι ήρθε το πέναλτι. Κακή αντίδραση ο Ντόη, όμως κακή ήταν η αντίδραση κι όλης της ομάδας, ατυχώς.

· Για να επιστρέψουμε στο Μίτσελ. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι όντως να δουλεύει, όπως είπε. Αλλά και λίγη αυτοκριτική δεν θα έβλαπτε. Δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει γιατί οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν τα χαρακτηριστικά που έχουν. Αλλά αρκετές, για να είμαι ευγενής, επιλογές του ίδιου του προπονητή, αντικειμενικά δεν είναι οι καλύτερες. Θέλετε να πούμε δεν βγαίνουν, ας το πούμε. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δεν βοηθάνε.

· Το ποδόσφαιρο πάντα δίνει κι άλλες ευκαιρίες. Ας κοιτάξει ο Μίτσελ να τις εκμεταλλευθεί, για το καλό και το δικό του και του Ολυμπιακού, πρώτα απ΄ όλα τη Δευτέρα με τον Παναιτωλικό του Αναστασίου, ενός προπονητή που κάποτε είχε έρθει με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη και τον είχε νικήσει τον Μίτσελ με σκορ 3-0.

· Εγώ το λέω από την επομένη κιόλας του αγώνα με την ΑΕΚ και θα το λέω μέχρι την ώρα του αγώνα, ότι το ματς με το Αγρίνιο δεν θα είναι καθόλου εύκολο κι ο Ολυμπιακός θα δεινοπαθήσει αν δεν είναι καλός. Να θυμίσω μήπως ότι πέρυσι τον απέκλεισε τον Παναιτωλικό από το Κύπελλο στην παράταση μέσα στο Καραϊσκάκη;