Καλό να φορτσάρεις στην αρχή, καλύτερη η ισορροπία σε όλο το 90λεπτο…

· Δεν ξέρω αν έχω προσέξει λάθος, που δεν το νομίζω, αλλά εδώ κι αρκετά παιχνίδια ο Ολυμπιακός προσπαθεί να το αλλάξει και να μπαίνει δυνατά από τα πρώτα λεπτά, με στόχο να πάρει τα ηνία του αγώνα.

· Καλά κάνει είναι η άποψη μου, γιατί παραδοσιακά ο Ολυμπιακός έτσι αποκτούσε τον πρώτο λόγο έναντι των αντιπάλων του. Με τη διαφορά ότι τώρα παρατηρούμε μία έλλειψη ισορροπίας, η οποία του στοιχίζει. Και θεωρώ ότι εδώ θα πρέπει να δώσει μεγάλο βάρος ο Πέδρο Μαρτίνς.

· Τι εννοώ: ο Ολυμπιακός κάνει πλέον πολύ καλά α΄ ημίχρονα, στα οποία δίνει πάρα πολλά από το παιχνίδι του κι έτσι φαίνεται να μην έχει τις ίδιες αντοχές και στα β’ ημίχρονα, εκεί δηλαδή όπου συνήθως κρίνονται τα παιχνίδια. Δείτε την απόδοση του στην Ξάνθη. Αλλά και με τον Παναιτωλικό. Και με την Μπέτις μέσα στη Σεβίλλη. Πολύ καλός στα πρώτα 45 λεπτά, φανερά πιο κάτω στα άλλα 45 λεπτά.

· Ακόμη και με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ο Ολυμπιακός στο α΄ ημίχρονο ήταν που για ένα πολύ μεγάλο διάστημα έπαιξε στο μισό γήπεδο και κυριάρχησε. Απλά στο β΄ έβαλε τα γκολ γιατί μπήκε ο Φορτούνης και γιατί ευτύχησε να παίξει με παίκτη παραπάνω από το 56’.

· Προσέξτε: η τακτική αυτή, «μπαίνω δυνατά και καθαρίζω τα παιχνίδια από το α΄ ημίχρονο» πράγματι είναι η καλύτερη, αλλά όταν όντως τα καθαρίσεις! Όπως π.χ. έγινε με την Ντουντελάνζ που το σκορ στο α΄ ημίχρονο ήταν ήδη 4-0! Η με τη Λουκέρνη που το σκορ ήταν 3-0 στο ημίχρονο. Ακόμη με τον ΠΑΣ και τον Παναιτωλικό, που ήταν 2-0 στο ημίχρονο.

· Εάν, όμως, δεν σου βγει αυτή η τακτική και τα έχεις δώσει όλα στο α΄ ημίχρονο, τότε στο β΄ ημίχρονο το πράγμα γίνεται πολύ δύσκολο. Όπως έγινε π.χ. στην Μπέτις. Η, στην Ξάνθη και σε άλλα ματς. Και συνήθως αυτή η τακτική αποδίδει καρπούς, όταν υπάρχει μία ευχέρεια στο σκοράρισμα, που ο Ολυμπιακός φέτος δεν την έχει…

· Πού θέλω να καταλήξω; Μήπως πρέπει να υπάρξει μία διαφορετική κατανομή δυνάμεων της ομάδας μέσα στο παιχνίδι; Μήπως π.χ. το φορτσάρισμα να μην έχει διάρκεια 30 λεπτά, αλλά κάπως λιγότερο, έτσι ώστε η ομάδα να είναι πιο φρέσκια στα σημεία εκείνα του αγώνα, που σταματάει να πιέζει ανελέητα; Γιατί είναι πολύ δύσκολο να ασκείς υψηλή πίεση σε ολόκληρο το παιχνίδι, ακόμη και σε ολόκληρο ημίχρονο.

· Ας παρατηρήσουμε τι έχει συμβεί σε αρκετά παιχνίδια εκεί γύρω μετά το 30’: Η Μπέρνλι ισοφάρισε στο 33’, ο ΟΦΗ προηγήθηκε στο 35’, η Μπέτις στο 39’ κι ο Ατρόμητος στο 43’…

· Μέχρι το 33’ ο Ολυμπιακός σε κανένα από τα 24 φετινά παιχνίδια του δεν έχει δεχθεί γκολ! Μετά, όμως, η κατάσταση διαφοροποιείται. Κι ο Ολυμπιακός έχει ένα μεγάλο διάστημα διάρκειας περίπου ενός ημιχρόνου, στο οποίο μόνο το ίδιο αποτελεσματικός δεν είναι αμυντικά. Στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου, διάστημα στο οποίο έχει σκοράρει μόνο στο 49’ στο Περιστέρι και στο 49’ επίσης με την Μπέρνλι (μέσα), έχει δεχθεί γκολ κι από τον ΠΑΟΚ στο 49’ κι από την Ξάνθη στο 54’.

· Κι όσο περνάει η ώρα ανοίγει το παιχνίδι του κι επιθετικά, αλλά και αμυντικά, με συνέπεια να βάζει γκολ στο 58’ στην ΑΕΚ, στο 60’ στην Μπέρνλι (εδώ), στο 62’ στο Λεβαδειακό, στο 66’ στο Λουξεμβούργο, στο 67’ στο Χαριλάου και στο 70’ στην Ξάνθη, αλλά και να δέχεται γκολ στο 67’ από τον Αστέρα, στο 70’ από τον Παναιτωλικό και τρία μαζί από το 70’ έως το 79’ από τη Μίλαν…

· Και δεν είναι θέμα ότι έχει πρόβλημα δυνάμεων ο Ολυμπιακός. Γιατί βλέπουμε ότι τα παλεύει ως το τέλος όλα τα παιχνίδια του. Έχει κερδίσει τόσους βαθμούς με γκολ μετά το 89’. Ενώ έχει χάσει μόνο μία νίκη, όταν η ΑΕΚ τον ισοφάρισε στο 90’. Όμως, όταν φτάνει ένα παιχνίδι να κριθεί στα τελευταία λεπτά, είναι κορώνα γράμματα. Και στην Ξάνθη στο φινάλε μπορούσε να γίνει το 2-1, αλλά και το 1-2…

· Γι΄ αυτό νομίζω ότι ίσως πρέπει να βρει ο προπονητής μία καλύτερη ισορροπία της ομάδας μέσα στο παιχνίδι. Καλύτερο ίσως είναι να φορτσάρει σε κάποια δεκάλεπτα-δεκαπεντάλεπτα, παρά να φορτσάρει μισή ώρα και μετά π.χ. να την βλέπουμε να ξαναβάζει την αντίπαλη ομάδα στην περιοχή της μόνο στα τελευταία λεπτά, σε ρώσικη ρουλέτα.