Η παράδοση που συνέχισε ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς και ο παράγοντας «τσαγανό»…

• Με αυτά και με αυτά, τελικά ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς τη διατήρησε την…παράδοση με την ισοπαλία (1-1) στα Γιάννινα με τον ΠΑΣ!

• Μία πραγματικά περίεργη ιστορία είναι, που θέλει τον Ολυμπιακό σε αυτή την τετραετία του με τον Πορτογάλο στον πάγκο του να έχει…σταθερά ανά σεζόν δύο με τρεις γκέλες, κατά 90% σε παιχνίδια του μακριά από το Καραϊσκάκη.

ΤΗΝ πρώτη σεζόν του Μαρτίνς ήταν η ήττα (0-1) από τον ΟΦΗ στην Κρήτη κι η ισοπαλία (1-1) στην Ξάνθη.

ΤΗ δεύτερη σεζόν ήταν οι τρεις ισοπαλίες στην Ξάνθη (0-0), στο Βόλο (0-0) και στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο (1-1).

ΤΗΝ τρίτη σεζόν ήταν οι ισοπαλίες στα Γιάννινα (1-1) με τον ΠΑΣ και στην Τρίπολη (0-0, για τα πλέι οφς) με τον Αστέρα.

ΤΗΝ τέταρτη σεζόν είναι οι ισοπαλίες με τον Ατρόμητο (0-0) στο Καραϊσκάκη, με τον Απόλλωνα (0-0) στη Ριζούπολη και τον ΠΑΣ στα Γιάννινα (1-1, για τα πλέι οφς).

• Οι απώλειες δεν είναι πολλές, δυο με τρεις, ανά σεζόν, αλλά σίγουρα σου δείχνουν κι αυτές πράγματα για να αξιολογήσεις. Κατ΄ αρχάς, από τις 10 γκέλες, οι εννιά είναι εκτός έδρας και μόλις η μία στο Καραϊσκάκη, στην πρεμιέρα του φετινού πρωταθλήματος, όπου χάθηκε κι ένα μοναδικό πολύ σημαντικό ρεκόρ του Μαρτίνς: ότι εντός έδρας δεν είχε ποτέ γκέλα σε αυτή την τετραετία του στον Ολυμπιακό! Κέρδιζε δηλαδή όλα τα άλλα ματς, αν βγάλουμε τα λεγόμενα ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, ΑΕΚ, Άρη. Ακόμη κι έτσι, βέβαια, με μία ισοπαλία σε τέσσερα χρόνια κόντρα στις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος, αποτελεί μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού του Μαρτίνς και βάση για την κατάκτηση των δύο πρωταθλημάτων, με την ομάδα να είναι φαβορί και για ένα τρίτο, το φετινό.

• Απλά είναι κι αυτή, η απώλεια των πρώτων βαθμών στο Καραϊσκάκη με τέτοιους αντιπάλους, μία μικρή λεπτομέρεια που δείχνει ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι σε πιο κάτω επίπεδο από της προηγούμενης διετίας. Ειδικά αν το συνδυάσουμε και με πιο…μεγάλες λεπτομέρειες, όπως ότι για πρώτη φορά επί Μαρτίνς γνώρισε αποκλεισμό στην Ευρώπη το καλοκαίρι (από τη Λούντογκορετς)…Κι όπως ότι για πρώτη φορά επί Μαρτίνς δεν έκανε υπέρβαση στην Ευρώπη (αν θυμηθούμε τις προκρίσεις επί της Μίλαν πριν τρία χρόνια, επί της Άρσεναλ πρόπερσι κι ακόμη επί της PSV πέρυσι)…



• Για να επιστρέψουμε στην ουσία του σημερινού θέματος μας: Μπορεί κάποιος να προσέξει εύκολα την κοινή συνισταμένη και των δέκα κακών αποτελεσμάτων του Ολυμπιακού: στα έξι παιχνίδια ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε καν και στα άλλα τέσσερα σκόραρε από μόλις μία φορά στο καθένα…Ο απολογισμός είναι απογοητευτικός, οπότε εύλογα τα αποτελέσματα είναι μία ήττα, στο πρώτο πρώτο ματς (!) κι εννιά ισοπαλίες! Δύο με την Ξάνθη και δύο με τον ΠΑΣ, συν πέντε ακόμη με Πανιώνιο, Απόλλωνα, Ατρόμητο, Αστέρα και Βόλο.

• Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν παιχνίδια από τα θεωρούμενα ως εύκολα που ο Ολυμπιακός μπλοκάρεται επιθετικά και δεν βρίσκει λύσεις…με τίποτα. Ακόμη κι αυτά τα τέσσερα μόλις γκολ που έβαλε σε αυτά τα παιχνίδια, ήταν το ένα με πέναλτι, το δεύτερο από…αράουτ, το τρίτο από στατική φάση και μόνο το ένα από open play.

• Από την άλλη, μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι και τόσο…φοβερό να έχει ο Ολυμπιακός και δύο-τρία άσχημα αποτελέσματα ανά σεζόν με τους μικρούς του πρωταθλήματος. Είναι κι αυτό ένα σκεπτικό. Όπως, βέβαια, υπάρχει και το σκεπτικό, για παράδειγμα στη φετινή σεζόν, ότι δεν βγάζει νόημα ο Ολυμπιακός να μην μπορεί να κερδίσει σε δύο παιχνίδια, αφενός μεν τον ουραγό Απόλλωνα, αφετέρου δε τον μέχρι πρότινος προτελευταίο της βαθμολογίας Ατρόμητο…



• Όπως κι αν έχει δε, το πιο σημαντικό είναι να υπάρξει η σωστή ανάλυση, γιατί να μην μπορεί ο Ολυμπιακός να βάλει ένα γκολ στον Ατρόμητο και στον Απόλλωνα η, να δεινοπαθεί παίζοντας στα Γιάννινα. Ακριβώς δε στο τελευταίο παιχνίδι είδαμε για μία ακόμη φορά τους «ερυθρόλευκους» να μην έχουν πειστική απάντηση σε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού που ακολουθούν απέναντι του αρκετοί πλέον αντίπαλοι: στην πίεση που ασκείται στους παίκτες της επίθεσης και της μεσαίας γραμμής του, με δυναμισμό και ενίοτε και με σκληρότητα. Το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές το ίδιο: να χάνεται η μπάλα και να βγαίνει η άλλη ομάδα στην αντεπίθεση.

• Κάπως έτσι είχε παίξει κι ο Άρης στο Χαριλάου, το είδε ο ΠΑΣ και το έκανε κι αυτός και η συνταγή πέτυχε. Πολύ απλά γιατί o ολυμπιακός ενώ είχε το συγκεκριμένο αυτό αγωνιστικό ζήτημα στο Χαριλάου, δεν είχε προετοιμαστεί ώστε να το αντιμετωπίσει ανάλογα και στα Γιάννινα. Ειδικά ο Μαντί κι ο Μπουχαλάκης έχασαν υπερβολικά πολλές την μπάλα με αυτό τον τρόπο, ενώ κι ο Καρβάλιο με τον Αγκιμπού από μία φορά ο καθένας την έχασε μέσα από τα πόδια του, χωρίς ουσιαστικά να υπάρξει πίεση.

• Γενικά η γνώμη μου είναι η ίδια που έχω εδώ και πάρα πολύ καιρό, όχι μόνο για φέτος: αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού που έχει φτιάξει ο Μαρτίνς, είναι μία πραγματικά καλή ομάδα, άσχετα αν άλλες φορές είναι πιο καλή κι άλλες λιγότερο καλή-αυτό συμβαίνει, εξαρτάται κι από την ποιότητα των εκάστοτε παικτών κι από συγκυρίες, συνθήκες κλπ. Όμως, αυτή η ομάδα δεν έχει στο βαθμό που θα έπρεπε να έχει τσαγανό. Εξ ου άλλωστε και έχει τέτοια διαφορά στα αποτελέσματα της στο Καραϊσκάκη κι εκτός έδρας. Χρειάζεται να μπει στην ομάδα πιο πολύ αυτό που λέμε τσαμπουκάς. Δεν μπορεί να σε παίζει έτσι, δυναμικά-σκληρά, ο ΠΑΣ και να μην «απαντάς», λες και έχεις να σκεφτείς ξέρω γω ευρωπαϊκό αγώνα αν έπαιζες μεσοβδόμαδα!