Η «επιστροφή» του Καμαρά το πιο ευχάριστο μήνυμα για τον Ολυμπιακό!

• Όπως το βλέπω εγώ, το πιο ευχάριστο «μήνυμα» του ντέρμπι με την ΑΕΚ για τον Ολυμπιακό σε ατομικό επίπεδο ήταν η παρουσία του Μαντί Καμαρά! Μετά από αρκετό καιρό είδαμε τον…κανονικό Καμαρά, αυτόν που μας είχε ξετρελάνει πέρυσι, στο β΄ μισό της σεζόν κι ειδικότερα όταν ξανάρχισε το ποδόσφαιρο από τον Ιούνιο.

• Με την ΑΕΚ, βέβαια, γενικά το «έχει» ο Μαντί να κάνει σπουδαία παιχνίδια, όμως νομίζω ότι προχθές το θέμα του δεν ήταν ο αντίπαλος, αλλά η δική του πολύ καλή εικόνα. Ένα οκτάρι μοντέρνο, με βοήθειες στην ομάδα μπρος και πίσω. Τον έβλεπες να κλέβει μπάλες, να κόβει, να καλύπτει συμπαίκτες του, να είναι aggressive στα μαρκαρίσματα και γενικά στις φάσεις, να περνάει πολύ καλές πάσες, να παίρνει πρωτοβουλίες και να έχει πολύ όμορφες προσωπικές ενέργειες.

• Στα πρώτα 70 λεπτά έπαιξε στη θέση που τον είχαμε συνηθίσει και που νομίζω ότι του ταιριάζει πολύ καλύτερα, ενώ στη συνέχεια κι ως το 88’ που έγινε αλλαγή, έπαιξε πιο μπροστά, σαν δεκάρι λίγο πίσω από τον Ελ Αραμπί. Και κάπως έτσι βρήκε την ευκαιρία και να απειλήσει την αντίπαλη εστία, έστω κι αν τελικά και τα δύο σουτ που επιχείρησε στην ίδια φάση δεν ήταν τα καλύτερα (το πρώτο το κόντραραν οι αμυντικοί, το δεύτερο έφυγε άουτ).

• Μακάρι να συνεχίσει έτσι ο Καμαρά και να μην ήταν η εμφάνιση του αυτή κάτι πρόσκαιρο. Ο Ολυμπιακός θα έχει τεράστιο κέρδος με τον Μαντί σε τέτοιες βραδιές. Άλλωστε, το ιδανικό με τέτοιο βαρύ πρόγραμμα που έχει η ομάδα είναι να παίζουν εναλλάξ δύο εκ των Εμβιλά, Μαντί, Μπουχαλάκη σε κάθε ματς, με την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί πιο έτοιμος κι ο Πέπε για να βοηθήσει στο ροτέισον.

• Βεβαίως, η καλή εικόνα του Μαντί διευκολύνθηκε κι από την παρουσία του Εμβιλά, που είναι λίρα εκατό. Ο έμπειρος Γάλλος έκανε κι αυτός πολλές δουλειές με καλό τρόπο: έκοψε, πήρε κεφαλιές, μοίρασε καλές μπάλες, κάλυψε συμπαίκτες του όταν χρειάστηκε, βγήκε κι έκανε τάκλιν πάνω στην μπάλα σε σουτ του Γαλανόπουλου στο τέλος και είχε βέβαια και την σέντρα για το γκολ του Ελ Αραμπί, το 1-0, σαν κερασάκι στην τούρτα. Δεν θάμπωσε ο Εμβιλά με την απόδοση του, αλλά έκανε ένα μεστό παιχνίδι, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι αυτός είναι πλέον ο καταλύτης της ενδεκάδας.

• Αντίθετα, ο τρίτος της μεσαίας γραμμής, ο Φορτούνης, δεν είχε ανάλογη παρουσία με τους δύο κεντρικούς χαφ, που είχε πίσω του. Δεν του έβγαινε με τίποτα αυτό το παιχνίδι! Δεν του περνούσαν οι πάσες, έχασε μπάλες, δεν του «κάθονταν» τίποτα. Το μόνο ενδιαφέρον στο παιχνίδι του ήταν το τρικ της υπερφόρτωσης της δεξιάς πλευράς, αρχικά με τον Μπρούμα και τον Ραφίνια και στη συνέχεια με τον Βαλμπουενά και τον Ραφίνια. Με αυτό το κόλπο βρήκε δύο φορές τη δυνατότητα να απειλήσει, όμως τη μία δεν έκανε την καλύτερη δυνατή πάσα στον Ελ Αραμπί και τη δεύτερη δεν έκανε το καλύτερο δυνατό σουτ-κι ίσως να έπρεπε να επιλέξει πάσα στον Αραμπί.

• Ακόμη κι οι εκτελέσεις του στα φάουλ και στα κόρνερ δεν ήταν καλές. Ειδικά με εκείνο το φάουλ στο πρώτο κιόλας λεπτό, που μάλιστα το κέρδισε ο ίδιος, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στόχευσε προς το δεύτερο δοκάρι, ενώ ήταν από ιδανική θέση για μία εκτέλεση με εσωτερικό φάλτσο προς την καρδιά της άμυνας, όπου ακόμη κι αμυνόμενος να βρει την μπάλα μπορεί να την στείλει στα δίκτυα της ομάδας του. Ο Μαρτίνς άφησε τον Φόρτου στο παιχνίδι για 70 λεπτά, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς εύκολα θα μπορούσε να τον είχε αλλάξει νωρίτερα-κατά την άποψη μου επιβάλλονταν να τον αλλάξει νωρίτερα με τον Μπουχαλάκη, ο οποίος μπαίνοντας στο παιχνίδι βοήθησε την ομάδα κι ανασταλτικά και στο ρολάρισμα της μπάλας.

• Όπως βοήθησε κι ο Ραντζέλοβιτς, που πήρε τη θέση του Βρουσάι-κι αυτή η αλλαγή στο 70’, ήταν επίσης προαποφασισμένη κι ανεξάρτητη από το δεύτερο γκολ του Αραμπί στο 68’. Θα μπορούσε κάποιος να περιμένει να μπει ο Μασούρας, παίκτης πιο σίγουρος και συνεπής από τον Σέρβο, ωστόσο η κίνηση του προπονητή είχε λογική, διότι έβλεπε την ΑΕΚ να ανοίγει το παιχνίδι της και ήθελε ένα εξτρέμ γρήγορο να εκμεταλλευθεί τους χώρους.



• Ο Ραντζέλοβιτς το έκανε, μπήκε με μεγάλο ενθουσιασμό στο παιχνίδι, ήταν πολύ κινητικός και δραστήριος, έβγαλε μία αντεπίθεση από την οποία θα μπορούσε να προκύψει νωρίτερα το 3-0 αν ο Καμαρά τελείωνε καλύτερα την διπλή ευκαιρία του και ήταν μέσα και στη φάση του 3-0, με το πέναλτι. Καιρό είχαμε να δούμε τον Λάζαρ να παίζει έτσι καλά, έστω κι αν κάποιες στιγμές του έλειψε η ουσία, η καλή σέντρα που θα έδινε άλλη διάσταση στην καλή πλαγιοκόπηση.

• Γενικά ήταν πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό που πήρε πράγματα από τις αλλαγές του-αν κι ο Μαρτίνς πέμπτη αλλαγή και πάλι δεν έκανε, ενώ κι η τέταρτη, ο Τιάγκο, μπήκε μόλις στο 88’. Βεβαίως, όταν υπάρχει η πολυτέλεια να έχει ένας προπονητής στον πάγκο τον Βαλμπουενά, αλλά και τον Μπουχαλάκη, τον Μασούρα και τον Ραντζέλοβιτς, όλα γίνονται πιο εύκολα….

• Ο Βαλμπουενά που μπήκε πρώτος, στο 60’, πρόλαβε κι έκανε τη διαφορά με τη συμμετοχή του φυσικά στο 3-0 με το πέναλτι που ο ίδιος κέρδισε κι ο ίδιος εκτέλεσε (μεγάλο λάθος του που δεν το άφησε στον Ελ Αραμπί να κάνει και τρίτο χατ τρικ…), με την έξυπνη εκτέλεση φάουλ στο 2-0 που έκανε άνω κάτω την αντίπαλη άμυνα, αλλά και με δύο σέντρες φαρμάκι που επιχείρησε από τα πλάγια. Η ουσία είναι ότι έδειξε ότι έχει γυρίσει καλά ο Γάλλος μετά από αποχή δύο ολόκληρων μηνών από τα παιχνίδια.

• Πέρυσι τέτοια εποχή, πάλι στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς, που ήταν επίσης ντέρμπι, το 1-0 με τον Παναθηναϊκό, ο Μαρτίνς είχε βάλει βασικό τον Βαλμπουενά κι ο Γάλλος ήταν καθοριστικός με τη σέντρα του στο μοναδικό γκολ, του Ελ Αραμπί. Τότε, όμως, ο Ολυμπιακός δεν είχε ακόμη τον Φορτούνη προερχόμενο από την επέμβαση του, ενώ ο Ματιέ είχε λείψει 35 ημέρες κι όχι 60. Το θέμα όμως είναι ότι ο πρωταθλητής Ελλάδας έκανε κάτι πολύ σημαντικό, που δεν το συνήθιζε προηγούμενα χρόνια και πήρε και τα δύο ντέρμπι-πρώτα ματς του 2020 και του 2021.

• Και ήταν πολύ κρίσιμες κι οι δύο νίκες. Διότι δεν είναι μόνο ότι κέρδισε αυτός, είναι ότι ο πλέον επικίνδυνος ανταγωνιστής του, ο ΠΑΟΚ, όπως τώρα έφερε 1-1 στη Λάρισα, που γι΄ αυτόν η ισοπαλία ήταν σαν ήττα, έτσι και πέρυσι την ίδια αγωνιστική που ο Ολυμπιακός κέρδιζε τον ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ έχανε 2-4 από τον Άρη στο Χαριλάου! Ασφαλώς τώρα ο Ολυμπιακός είναι σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση, με το +7, σε σχέση με πέρυσι, αλλά και τότε ήταν κομβική η πρώτη αγωνιστική του 2020, διότι από εκεί που ο Ολυμπιακός ήταν στο -2 από τον ΠΑΟΚ, πέρασε στο +1 κι από τότε δεν έχασε ποτέ την κορυφή…

• Να παρατηρήσουμε, τέλος, ότι ο Μαρτίνς στην επιλογή της αρχικής ενδεκάδας άλλαξε τέσσερις παίκτες σε σχέση με το ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-1 πριν μόλις 19 ημέρες. Έβαλε βασικούς (αντί των Τιάγκο και Μπουχαλάκη) τους Φορτούνη και Καμαρά, που τότε τους είχε βάλει στο ημίχρονο και είχαν βοηθήσει την ομάδα να αλλάξει υπέρ της την εικόνα του ματς, ενώ άλλαξε και τον Σισέ με τον Μπα και τον Μασούρα με τον Μπρούμα.



• Παρεμπιπτόντως, ο Μπρούμα ναι μεν δεν έκανε κάποιο σπουδαίο παιχνίδι, αλλά είχε πράγματι ορισμένες καλές στιγμές, όπως το ξεκίνημα του γκολ του Ελ Αραμπί για το 1-0, όπως την κάρτα στην οποία υποχρέωσε τον Τσιγκρίνσκι, όπως μία καλή πάσα του στον Φορτούνη, από την οποία θα μπορούσε να προκύψει γκολ. Δεν έκανε πολλά πράγματα, αλλά αυτά τα λίγα ήταν σημαντικά. Βγάζει μία εικόνα ότι όσο παίζει, μπορεί να βοηθάει ποιοτικά.

• Με τον Βρουσάι επίσης να μην κάνει κάποιο εξαιρετικό παιχνίδι, αλλά να έχει καλή συμμετοχή σε αυτό, να κρατάει μπάλα, να έχει ωραίες συνεργασίες και καλές ενέργειες, δημιουργείται μία αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να πάει ως το τέλος της σεζόν αρκετά δυνατά με Βαλμπουενά, Μασούρα, Μπρούμα, Βρουσάι, Ραντζέλοβιτς στα άκρα του.

• Και να σταθούμε και στην επιλογή του Μαρτίνς αφενός μεν να διατηρήσει στην 20άδα τον Ανδρούτσο στη θέση του προερχόμενου από τραυματισμό Ντρέγκερ, αφετέρου δε να αφήσει εκτός 20αδας τον Πέπε, την πιο ακριβή μεταγραφή, και δη με δική του υπόδειξη, του Ολυμπιακού στο φετινό του ρόστερ. Επιβραβεύοντας έτσι το Ελληνόπουλο για την καλή δουλειά του όταν χρειάστηκε να παίξει δεξί μπακ, αλλά και τον Τιάγκο, που στα καλύτερα του δεν είναι, αλλά το παλεύει.