Η δικαίωση του Μπουχαλάκη κι η υποχρέωση του…

• Στα 25 προς 26 χρόνια του λοιπόν έκανε ντεμπούτο στην Εθνική ομάδα ο Μπουχαλάκης, χθες βράδυ στην Εσθονία. Αν μη τι άλλο, μία δικαίωση για τον Κρητικό μέσο, που φέτος έχει κάνει καλή δουλειά στην προετοιμασία του Ολυμπιακού από τις 20 Ιουνίου, δηλαδή εδώ και 2,5 μήνες!

• Όταν ο Ολυμπιακός τον πήρε πίσω εκεί γύρω στις αρχές Ιουνίου, ελάχιστοι είχαν προβλέψει τη συνέχεια, ότι δηλαδή θα γίνονταν ο βασικός αμυντικός μέσος της ομάδας. Κι όταν άρχισα να γράφω εγώ για την καλή κατάσταση στην οποία είχε επιστρέψει από τη Νότιγχαμ, αντιμετωπίστηκα εν πολλοίς ειρωνικά…

• Τέλος πάντων, η ουσία είναι άλλη: ότι ένας ταλαντούχος παίκτης μοιάζει να βρίσκει τον δρόμο του, έστω καθυστερημένα-ασφαλώς και με δική του ευθύνη. Καλούς αριστεροπόδαρους κεντρικούς χαφ, με τις δυνατότητες του Μπούχα, δεν έχουμε πολλούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και δεν είναι τυχαίο το πόσοι προπονητές επιχείρησαν να «επενδύσουν» πάνω του, από τον Μίτσελ και τον Μάρκο Σίλβα, έως τώρα τον Πέδρο Μαρτίνς, πιθανόν και τον Σκίμπε.

• Τι λείπει ακόμη από τον Μπουχαλάκη; Το σκεφτόμουν βλέποντας το τελευταίο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ: για ένα μεγάλο διάστημα του αγώνα και στην συντριπτική πλειοψηφία των κομματιών του παιχνιδιού του, ήταν πραγματικά πολύ καλός.

• Έκοψε φάσεις του αντίπαλου, έπαιξε επανειλημμένως κάθετο ποδόσφαιρο, άλλαξε ωραία το παιχνίδι με 30άρες πάσες, δημιούργησε ο ίδιος τρεις φάσεις για γκολ με ωραίες πάσες του! Κι όταν σε μία στιγμή έφαγε μία ντρίμπλα, έσπευσε πολύ σωστά να βοηθήσει την άμυνα του σαν τρίτος στόπερ και το έκανε με επιτυχία, όπως ακριβώς πρέπει να κινείται ένας κόφτης.

• Όμως, από κάποια στιγμή και μετά, έβγαλε μία επιπολαιότητα στο παιχνίδι του. Ένα πολύ άστοχο σουτ, ένα πούλημα της μπάλας, ένα άλλο κακό σουτ, λάθος πάσες. Να ήταν ότι του έβγαινε η κόπωση κι από το παιχνίδι στην Αγγλία και κακώς δεν τον άλλαξε ο Μαρτίνς νωρίτερα από το 74’; Μπορεί. Αλλά δεν είμαι σίγουρος.

• Τρεις ημέρες νωρίτερα, στην Μπέρνλι, ο Μπουχαλάκης είχε κάνει πάλι καλή δουλειά, κι ωραίες αντεπιθέσεις είχε περάσει κλπ, όμως δύο προσωπικά λάθη του έδωσαν στους Άγγλους ισάριθμες ευκαιρίες για γκολ. Η πρώτη στο 19’, όταν του έκλεψαν την μπάλα μέσα από τα πόδια του και η δεύτερη στο 81’ (πριν δηλαδή το γκολ του Ποντένσε) όταν γύρισε την μπάλα με κεφαλιά όχι στον Γιαννιώτη, αλλά στον φορ της Μπέρνλι. Εκ τύχης ο Ολυμπιακός δεν δέχθηκε γκολ σε αυτές τις δύο φάσεις. Ακόμη και στο 81’ να γίνονταν το 1-0 για την Μπέρνλι μπορεί να άλλαζε όλο το ματς και να γίνονταν κόλαση στα τελευταία 13-14 λεπτά…

• Τον άκουσα τον Μπουχαλάκη στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΣ. Μου άρεσε η αυτοπεποίθηση που έβγαλε. Έδειξε ότι πιστεύει πολύ στον εαυτό του και ότι θεωρεί ότι ο ίδιος θα συνεχίσει να είναι βασικός στον Ολυμπιακό, παρά την έλευση τόσων ξένων σταρ. Καλό είναι αυτό, να έχει τέτοια ψυχολογία.

• Μόνο που δεν πρέπει να σταματήσει να κάνει αυτοκριτική, να εντοπίζει και να παραδέχεται τα λάθη του, να προσπαθεί να τα διορθώνει και να δουλεύει πιο σκληρά στην προπόνηση, ώστε να έχει μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοση του κι όχι να ρίχνει στροφές στο τελευταίο 20λεπτο, κάτι που δεν συνέβη μόνο την περασμένη Κυριακή με τον ΠΑΣ…

• Αυτά από εμένα, έναν από τους μάλλον λιγοστούς (η, μόνος;…) δημοσιογράφους, που τον αντιμετώπισαν ως εν δυνάμει βασικό παίκτη του Ολυμπιακού από την πρώτη στιγμή.