Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό δεν ήρθε ξαφνικά το 0-2 στο 8’ από την Φράιμπουργκ…

· Όταν ξεκινάς ένα εκτός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι σουτ και χάνεις 0-2 στο 8ο λεπτό, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να σηκώσεις κεφάλι. Άλλωστε, σε κάτι τέτοιες συνθήκες δείχνει χαρακτήρα μία ομάδα. Κι ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια ότι για περίπου 30 λεπτά, από το 2-0 στο 8’ έως το 3-0 στο 36’, σήκωσε κεφάλι.

· Ήταν ένα διάστημα αυτό, από το 8’ έως το 36’, στο οποίο από τις εφτά τελικές, οι τέσσερις ήταν δικές του και οι τρεις της Φράιμπουργκ. Με τους Γερμανούς να έχουν μία καθαρή ευκαιρία και τους «ερυθρόλευκους» άλλη μία, αλλά να είναι γενικά πιο επικίνδυνοι. Ατυχώς γι΄ αυτούς, ο Ποντένσε έκανε τη χειρότερη δυνατή επιλογή, ακριβώς εκεί που έπρεπε να κάνει τη διαφορά, όταν ο Φορτούνης τον έβγαλε σε θέση γκολ με μία σωστή πάσα.

· Ο Πορτογάλος υποτίθεται ότι γι΄ αυτό ήρθε στον Ολυμπιακό, για να κάνει το κάτι παραπάνω στα μεγάλα παιχνίδια. Όμως, μέχρι τώρα σε τέσσερα παιχνίδια με την Φράιμπουργκ και τη Γουέστ Χαμ, δεν έχουμε να θυμηθούμε κάτι. Πέραν χαμένων ευκαιριών, όπως στο Λονδίνο και όπως τώρα στη Γερμανία. Το ίδιο ισχύει και για το 2-4 από τον ΠΑΟΚ, με τον Ποντένσε να χάνει την ευκαιρία του αγώνα στο 0-0. Έτσι απομένουν οι δύο ασίστ που έκανε για τα γκολ των Ελ Κααμπί και Μαντί στις ισοπαλίες με ΑΕΚ και ΠΑΟ-δεν το λες και…συναρπαστικό απολογισμό για ένα ακριβοπληρωμένο επιθετικό που ήρθε από την Πρέμιερ Λιγκ.



· Πόσο δε μάλλον όταν δεν συνοδεύεται από την πρέπουσα αγωνιστικότητα. Διότι, οι μεγάλες διαφορές του τρομερά πειθαρχημένου Ολυμπιακού στο παιχνίδι του με την Γουέστ Χαμ, άσχετα αν το έχασε με 0-1, σε σχέση με την εικόνα που είδαμε στη Γερμανία ήταν δύο: πρώτη, ότι «επέστρεψαν» στο παιχνίδι της ομάδας τα απίστευτα λάθη σε προσωπικό επίπεδο (κι όχι ένα και δύο, αλλά…ατελείωτα) και δεύτερη, ότι ο Φορτούνης κι ο Ποντένσε που στο Λονδίνο τακτικά ήταν άριστοι, στη Φράιμπουργκ έπαιζαν μόνο όταν είχαν την μπάλα (κι αυτό μόνο για 45 λεπτά ο πρώτος και για μόλις…δύο στιγμές ο δεύτερος…), ενώ όταν την είχαν οι Γερμανοί έβαζαν τα χέρια στη μέση και κοιτούσαν, με συνέπεια οι μπακ της Φράιμπουργκ να κάνουν πάρτι: μεταξύ πολλών άλλων ο αριστερός μπακ έφτιαξε με σέντρα το 3-0 κι ο δεξιός μπακ σκόραρε ο ίδιος το 4-0.

· Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και πιστεύουμε ότι για όλα φταίει ο…μουρλός ο Μαρτίνεθ. Αυτό που εγώ μπορώ να πω για τον προπονητή είναι ότι δεν μπορεί, για κάποιο λόγο, εδώ και αρκετούς αγώνες να βάλει την ομάδα καλά στα παιχνίδια της. Μπαίνει ο Ολυμπιακός και κάνει ο αντίπαλος το παιχνίδι του, τις ευκαιρίες του, τα γκολ, όχι ο Ολυμπιακός. θέλω να πω ότι δεν ήρθε…ξαφνικά αυτό το 0-2 που έκανε η Φράιμπουργκ στο 8ο λεπτό. Ας τα βάλουμε λίγο κάτω.

ΜΕ τη Γουέστ Χαμ (0-1) ήταν ο Πασχαλάκης που γλίτωσε δύο φορές την εστία του στο 12’ και στο 13’ και δεν προηγήθηκαν νωρίς οι Άγγλοι.

ΜΕ τον Αστέρα (2-0) έτυχε κι αστόχησε σε κοντινή κεφαλιά ο φορ της Τρίπολης και δεν άνοιξαν το σκορ οι γηπεδούχοι.

Με τον Παναιτωλικό (3-1) αφού έχασε ευκαιρία ο φορ του Αγρινίου στο 9’, έκανε το 0-1 στο 13΄ο Χατζηθεοδωρίδης.



· Όταν στα τρία προηγούμενα παιχνίδια σου ως Ολυμπιακός, τρως πέντε ευκαιρίες στο πρώτο τέταρτο, εκ των οποίων τις τρεις πουλώντας εσύ την μπάλα (βλέπε Ρέτσο με Αστέρα, Μαντί και Μπιέλ με Παναιτωλικό), κι απλά είσαι τυχερός η, έχεις τον γκολκίπερ σου σε καλή ημέρα (στο Λονδίνο) και δέχεσαι μόνο ένα γκολ από τα πέντε που θα μπορούσες να φας, τότε ναι, μπορεί με την Φράιμπουργκ να δεχθείς δύο γκολ στις τρεις φάσεις που θα σου κάνουν οι Γερμανοί στα πρώτα οκτώ λεπτά. Πρώτη φάση 1-0, δεύτερη φάση το έδιωξε το σουτ σε κόρνερ ο Πασχαλάκης, τρίτη φάση γκολ από το κόρνερ και 2-0.

· Μα ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, όταν μία ομάδα σε τέσσερα στη σειρά παιχνίδια της μπαίνει στο γήπεδο σαν υπνωτισμένη. Δεν έγινε με τη Γουέστ Χαμ, δεν έγινε με τον Αστέρα, έγινε μία φορά με τον ουραγό Παναιτωλικό και δεν κόστισε, έγινε και με την Φράιμπουργκ κι εκεί όχι απλά κόστισε, αλλά έφερε το χοντρό ρεζιλίκι. Γιατί τα μηνύματα έρχονταν σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια. Και κανένας δεν φρόντισε να τα…ακούσει.