Βγάζουν ένα άγχος στο παιχνίδι τους…

*** Η αίσθηση που μου δίνει ο Ολυμπιακός, τόσο από τα παιχνίδια της προετοιμασίας του, όσο κι από τα δύο πρώτα στο πρωτάθλημα, είναι ότι ακόμη η ομάδα του είναι πολύ «δεμένη», πολύ «σφιχτή». Αυτό που λέμε, «δεν έχουν ακόμη λυθεί οι παίκτες».

*** Κι εστιάζω πολύ στα γκολ που βάζει ο Ολυμπιακός και στο πως τα βάζει. Κατ΄ αρχήν βάζει λίγα γκολ και όσα βάζει είναι τα περισσότερα από στημένες φάσεις.

*** Με τη Χόφενχαϊμ το γκολ του Διαμαντάκου ήταν από απευθείας φάουλ του Λυκογιάννη και κόντρα της μπάλας στο τείχος. Με τη Σάνχαουζεν το πρώτο γκολ του Ολαϊτάν ήταν από απευθείας φάουλ του Μασάντο στο δοκάρι. Με την Άντερλεχτ το γκολ του Σιόβα ήταν από κόρνερ του Χολέμπας. Με την Καλλονή το γκολ του μανιάτη ήταν από κόρνερ του Τσόρι. Με τον Ατρόμητο το γκολ του Φουστέρ ήταν από κομπίνα των Τσόρι και Μήτρογλου σε φάουλ και το γκολ του Σαβιόλα από κόρνερ του Τσόρι.

*** Δηλαδή, ο Ολυμπιακός αφενός μεν δεν σκοράρει εύκολα (μηδέν γκολ με Στουτγκάρδη και Λίβερπουλ, από ένα γκολ με Χόφενχαϊμ, Άντερλεχτ, Βαλένθια και Καλλονή και από δύο γκολ μόνο με Ατρόμητο και Φράϊμπουργκ, τη Β΄ κατηγορίας Γερμανίας Σάνχαουζεν και την ομάδα από το Αζερμπαϊτζάν), αφετέρου δε συνήθως σκοράρει από στημένες φάσεις.

*** Για μία ομάδα που έχει Σαβιόλα, Μήτρογλου, Τσόρι, Φουστέρ, αλλά και Κάμπελ, Βάϊς, Φετφατζίδη, Ολαϊτάν ο απολογισμός αυτός είναι πολύ φτωχός. Και νομίζω πως δείχνει πως ακόμη οι παίκτες του Ολυμπιακού είναι «πιεσμένοι», ίσως από την προετοιμασία, ίσως γιατί δεν ρολάρουν ακόμη, ίσως γιατί δεν τους «κάθεται» ένα καλό παιχνίδι και μία σημαντική νίκη.

*** Πάντως, βγάζουν ένα άγχος στο παιχνίδι τους κι αυτό αποτυπώνεται κι από τις πολλές ευκαιρίες που χάνουν στο λεγόμενο open play, δηλαδή στο υπόλοιπο παιχνίδι πέραν των στημένων φάσεων. Η λογική λέει ότι κάποια στιγμή η ομάδα θα «ανοίξει» και θα δώσει περισσότερο θέαμα. Διότι, τα γκολ φέρνουν την καλή ψυχολογία κι η καλή ψυχολογία φέρνει το πιο απελευθερωμένο, καλό ποδόσφαιρο.