Από τον Σεμπά στον Λεάλι!

• Η μισή μαγκιά του Σεμπά ήταν τα καλοκτυπημένο κόρνερ από το οποίο σκόραρε ο Βιάνα την Κυριακή. Η άλλη μισή μαγκιά ήταν το πώς κέρδισε το κόρνερ-με την επιμονή του, να κυνηγήσει μία χαμένη φάση, την στιγμή που όλοι νομίζαμε ότι από την μπαλιά του Ντε λα Μπέγια η μπάλα είχε καταλήξει άουτ…

• Αυτό ακριβώς που έκανε ο Ελιονούσι στο γκολ του επί του Ηρακλή, είναι η μεγάλη του ικανότητα επιθετικά: να συγκλίνει από θέση εξτρέμ και να χώνεται στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας. Το έκανε μία φορά, αλλά στην προβολή του, υπό πίεση από αμυντικό, νικήθηκε από το Χουάντερσον. Το έκανε δεύτερη φορά και σκόραρε, παρότι πάλι υπό ασφυκτική πίεση. Το έκανε τρίτη φορά και βγήκε φάτσα με τον γκολκίπερ, αλλά ήταν οριακά σε θέση οφσάιντ. Γενικά ο Ταρίκ το κυνήγησε πολύ το γκολ και θα μπορούσε να κάνει και δεύτερο, σε ένα δυνατό σουτ που εξαπέλυσε, με την μπάλα όμως να κοντράρει σε ένα αμυνόμενο. Μία παρατήρηση: όλα του τα γκολ (τέσσερα) τα έχει βάλει στο Καραϊσκάκη…

• Ο Φορτούνης είχε όρεξη προχθές. Πήρε πολλές προσπάθειες, «ζωγράφισε» ωραία πράγματα, κέρδισε μία κίτρινη, πίεσε τον Ρούσσο στη φάση του 2-0 κι έβαλε ένα γκολ, ζυγίζοντας ιδανικά το πλασέ του-μέχρι που πήρε κίτρινη για τάκλιν κοντά στο κόρνερ, στην περιοχή του Ήρα. Κι έχω την εντύπωση ότι εκείνο το γκολ που είχε βάλει μέσα στο Λονδίνο επί της Άρσεναλ, με απευθείας κόρνερ, θα το ξαναβάλει! Την Κυριακή ένα τέτοιο κόρνερ, βρήκε στο πάνω μέρος του οριζόντιου δοκαριού…

• Αρχηγός πλέον ο Μποτία, μετά την αποχώρηση του Μιλιβόγεβιτς. Στόπερ είναι, ασφαλώς και θα παίξει δυνατά και θα πάρει και κάρτες. Απλά, όταν δεν υπάρχει λόγος, δεν είναι ανάγκη να κάνει απρόσεκτα μαρκαρίσματα με τα οποία μπορεί να ρισκάρει κάρτες, κίτρινες και κόκκινες. Άλλωστε, ήδη με μία κίτρινη φτάνει τις εφτά και τιμωρείται αυτόματα με δύο αγωνιστικές και με μία κόκκινη διπλασιάζεται η όποια καμπάνα του, σαν αρχηγός…

• Μετά από καιρό είδαμε πάλι τον καλό Αντρέ Μαρτίνς! Με έξι-εφτά κάθετες πάσες ξυράφι, με κλεψίματα, με καλύψεις των ακραίων μπακ. Και δεν μπορώ να θυμηθώ από πότε είχα να τον δω να πατάει την αντίπαλη περιοχή και να προσπαθεί να σκοράρει, ερχόμενος από πίσω-σε ένα γύρισμα του Σεμπά…

• Αντίθετα, έχουμε καιρό να δούμε καλό τελείωμα του Ιντέγε-αν δεν κάνω λάθος από εκείνη την κεφαλιά του ελάχιστα άουτ, στο τέλος του αγώνα με τον Πλατανιά στα Χανιά. Ειδικά στη φάση που είχε ο Μπράουν προς το τέλος του ματς από ασίστ του Φορτούνη, είχε όλο τον χρόνο και το χώρο να κοντρολάρει την μπάλα και να πλασάρει, αλλά προτίμησε μονοκόμματο σουτ, που αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμία τύχη…

• Ο Μανθάτης δίνει πάντα ενέργεια στην ομάδα. Και στο παιχνίδι με τον Άρη είχε εκπληκτικές επιστροφές και πολλά κλεψίματα, ξέχωρα από το αέρινο παιχνίδι του και την καλή σέντρα στη φάση του 1-0 του Σισοκό. Όμως, πρέπει να προσέξει κάποιες φάσεις στην οποία πουλάει εύκολα την μπάλα και κυρίως να σταματήσει αυτό που βλέπουμε τελευταία: μία τάση να τελειώνει υπερβολικά ο ίδιος φάσεις, στις οποίες έχει πάσα σε συμπαίκτες του. Κι η ασίστ μετράει σαν γκολ…

• Ο Ανδρούτσος κάνει όλο και πιο ώριμα παιχνίδια, ακόμη και όταν μπαίνει αλλαγή για μισή ώρα, όπως προχθές. Βρίσκεται παντού στο γήπεδο, τον διακρίνει μία μεγάλη άνεση στην κυκλοφορία και την κατοχή της μπάλας-γενικά έχουν αρχίσει και παίρνουν αέρα οι μικροί, αν θυμηθείτε από το ματς με τον Άρη την περασμένη Τετάρτη ένα γύρισμα της μπάλας με κεφαλιά του Νικολάου (χωρίς να βλέπει) προς τον Λεάλι! Ο δε Ανδρούτσος αρχίζει και παίρνει πολλά στοιχεία παιχνιδιού του Μαρτίνς. Όπως για παράδειγμα, μία έξοχη κάθετη που έβγαλε στον Ελιονούσι…

• Ο Φιγκέιρας έχει μία εντυπωσιακή ικανότητα να φτιάχνει φάσεις, όταν μπουκάρει από δεξιά. Το έκανε τρεις φορές με τον Ηρακλή κι είχε αποτέλεσμα ένα γκολ (του Ελιονούσι) και μία ευκαιρία (του Φορτούνη, σε δεύτερο χρόνο). Και έχει και το ατού της ταχύτητας στις αμυντικές του προσπάθειες, αλλά και της επικράτησης στις προσωπικές μονομαχίες. Όμως, πρέπει να φτιάξει ένα κομμάτι: να προσέχει περισσότερο στον εξτρέμ που κινείται στην πλάτη του, στις σέντρες και βαθιές πάσες που κάνουν οι αντίπαλοι από την άλλη πλευρά, τη δεξιά.

• Ο Λεάλι είχε χάσει τρία παιχνίδια από την ίωση που τον ταλαιπώρησε μετά το παιχνίδι της Τρίπολης, στην οποία είχε κάνει μία απίστευτη εμφάνιση. Όμως, στη ρεβάνς με τον Άρη ο Ιταλός επέστρεψε σε καλή κατάσταση. Όποτε χρειάστηκε, «ήταν εκεί». Κι ο Ολυμπιακός θα έχει ανάγκη στο ματς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο από τον σοβαρό και συγκεντρωμένο Λεάλι.