Από τον Ρομπέρτο στον Ντοσεβί!

Αν θέλουμε να σταθούμε σε κάποια «σημεία» για ορισμένους παίκτες του Ολυμπιακού, όπως τους είδαμε στα δύο πρώτα φιλικά…

Ο Ρομπέρτο έδειξε σε καλή κατάσταση κάτω από τα δοκάρια, εμπνέοντας εμπιστοσύνη στους αμυντικούς. Εύκολα μπορεί να είναι πάλι μεγάλο όπλο της ομάδας-αλλά πρέπει να το δει κάπως διαφορετικά το θέμα με τα διωξίματα της μπάλας με τα πόδια. Οκέι, είναι καλός κι είναι σοβαρό πλεονέκτημα αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά πρέπει να είναι πιο προσεκτικός. Δεν έχει νόημα να δίνει την μπάλα στην ψύχρα σε αντίπαλο, ούτε να «σκοτώνει» συμπαίκτες του με εξεζητημένες πάσες, από τις οποίες το πιο πιθανό είναι τελικά να προκύψει επίθεση της άλλης ομάδας κι όχι του Ολυμπιακού.

Ο Μπονγκ μοιάζει ορεξάτος, ανεβοκατεβαίνει την πλευρά, όμως είναι ένα πρόβλημα ότι δεν μπορεί να βγάλει μία καλή σέντρα. «Χαλάει» έτσι αυτή την ικανότητά του να παίζει όλη την πλευρά, με τις δυνάμεις που διαθέτει. Θεωρώ ότι αν είχε καλύτερα τελειώματα στις κατεβασιές του, τομέα στον οποίο ο Μίτσελ δίνει μεγάλη σημασία, πιθανόν να μην αναζητούσε άλλο αριστερό μπακ ο Ισπανός προπονητής.

Ο Αμπιντάλ διακρίνεται από την άνεση στις κινήσεις του στην άμυνα, αλλά αυτή η αυτοπεποίθηση καμιά φορά τον οδηγεί σε λάθος επεμβάσεις. Πλεονέκτημα οι τοποθετήσεις του, ότι το «έχει» να βγαίνει στα πλάγια της άμυνας και να βοηθάει τον αριστερό μπακ, αλλά κι ότι μπορεί να ξεκινήσει το παιχνίδι από πίσω με καλές πάσες.

Ο Φουστέρ στο πρώτο φιλικό έπαιξε σαν οκτάρι, όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί, ενώ στο δεύτερο φιλικό ήταν στην πιο γνώριμη θέση του έξω αριστερά. Δεν έχει ρολάρει ακόμη, αλλά θα βρει το ρυθμό του αυτός και θα βοηθήσει όταν βρει χημεία με τους άλλους επιθετικούς.

Ο Ντοσεβί έχει σε κάθε φιλικό καλό ξεκίνημα, «ενοχλεί» την αντίπαλη άμυνα, κινείται έξυπνα και με καλή τεχνική, όμως όσο κυλάει το παιχνίδι, ρίχνει στροφές. Ίσως απλά είναι θέμα δυνάμεων και προετοιμασίας.
Όπως έγραφα και σε άλλα κομμάτια, στην Αμερική θα μάθουμε πολλά περισσότερα.