Ολυμπιακός 1999…2005…2012. Χρονιές υπερβάσεων

Υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις στον Ολυμπιακό που θεωρούν ότι αυτή η ομάδα, δουλεμένη δεύτερο χρόνο από τον ίδιο προπονητή (ο οποίος είχε ξαναπεράσει από το Ρέντη κι έχει συνολικά στον Ολυμπιακό τρία χρόνια μέσα στην τετραετία), μπορεί να το πάει ακόμη πιο δυνατά από τις άλλες δύο πιο κοντινές σεζόν, στις οποίες είχε επιχειρήσει τη λεγόμενη υπέρβαση. Κι εννοώ φυσικά τις σεζόν επί Μπάγεβιτς, στην πρώτη του θητεία το 1999 και στη δεύτερη θητεία του το 2005.

Όπως θυμάστε ο Ολυμπιακός το 1999 είχε κάνει νταμπλ με τα όλα του (σαρωτικός στο πρωτάθλημα και νίκη 2-0 επί του ΠΑΟ στον τελικό) και είχε χάσει για πέντε λεπτά την πρόκριση στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ (από τη Γιουβέντους). Και το 2005 είχε κάνει νταμπλ παλικαρίσιο (με το γκολ του Ριβάλντο την τελευταία αγωνιστική στο Καυταντζόγλειο) και αφού έφυγε με ψηλά το κεφάλι από το Τσάμπιονς Λιγκ (με το γκολ του Τζέραρντ στο 85’ στο Λίβερπουλ), συνέχισε στο τότε ΟΥΕΦΑ και πέρασε τη γαλλική Σοσό, πριν μείνει έξω από τη Νιούκαστλ.

Μία ειδοποιός διαφορά που υπάρχει στη φετινή ομάδα με εκείνες; Μπορεί του 1999 να ήταν πιο καλό σύνολο, δουλεμένη τρία χρόνια… Μπορεί του 2005 να είχε προσωπικότητες όπως οι Ριβάλντο και Τζιοβάνι (χώρια τους παλιούς αστέρες)…Αλλά του 2012 έχει πιο μεγάλο βάθος, κάτι που μπορεί να μετρήσει, ασφαλώς αν γίνει σωστή διαχείριση, στην οικονομία του πρωταθλήματος και του Γιουρόπα Λιγκ.

Το 1999, με το πρωτάθλημα 34 αγωνιστικών, αλλά λιγότερα ματς στην Ευρώπη ουσιαστικά 17 παίκτες έπαιζαν. Το 2005, με πρωτάθλημα πλέον 30 αγωνιστικών και περισσότερα ματς στην Ευρώπη, πάλι 17 παίκτες έπαιζαν…

Τώρα, ο Ολυμπιακός μπορεί να βασιστεί σε περισσότερους παίκτες. Είναι δύο ενδεκάδες. Όχι ίδιας ποιότητας, αλλά δύο. Το θέμα είναι η διαχείριση που θα γίνει από τον προπονητή και να μην πάρουν τα μυαλά αέρα. Ειδάλλως, ο Ολυμπιακός μπορεί να μην είναι… Μπαρτσελόνα, αλλά αν μη τι άλλο στην Ελλάδα μπορεί να κυριαρχήσει και στην Ευρώπη να αποτελέσει πολύ σκληρό καρύδι για κάθε αντίπαλο στο Γιουρόπα.

Κ. Νικολακόπουλος