Την πατήσαμε όλοι μαζί, πανηγυρικά!

Τελικώς αποδείχθηκε ότι πέσαμε όλοι έξω στις προβλέψεις μας, όταν έγινε η κλήρωση του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ και βγήκε η σειρά των αγώνων. Διότι, τότε όλοι λέγαμε ότι ο όμιλος είναι δύσκολος, αλλά τουλάχιστον το πρόγραμμα ήταν καλό. Κουραφέξαλα!

Τι πιο καλό θα ήταν να ξεκινούσε ο Ολυμπιακός εκτός έδρας. Στο Ντόρτμουντ ή τη Μασσαλία. Κι ακόμη καλύτερα στο Λονδίνο. Άντε και να έχανε. Θα έλεγε κανείς τίποτα; Πήγες εκτός έδρας, χωρίς ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια σου κι έχασες από την Άρσεναλ. Δεν τρέχει τίποτα.

Κι όντως δεν θα έτρεχε τίποτα. Και θα είχε τώρα ο Ολυμπιακός παιχνίδι στο γήπεδό του, με Μαρσέιγ ή Ντόρτμουντ. Και σε 15 ημέρες θα είχε και δύο παιχνίδια πρωταθλήματος να παίξει, ώστε να ήταν πιο έτοιμος για το πρώτο εντός έδρας αγώνα του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ενώ πλέον έχει δεύτερη αγωνιστική την Άρσεναλ έξω, προερχόμενος από εντός έδρας ήττα από τη Μαρσέϊγ, άρα με ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχει ξεκινήσει το θεσμό με δύο χαμένα ματς.

Το γράφω για να δούμε όλοι ότι μία εκτίμηση ενός προγράμματος πρέπει να γίνεται λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους κι όχι κάποια μεμονωμένα στοιχεία. Του στιλ ότι παίζει ο Ολυμπιακός τελευταία αγωνιστική εντός έδρας με την Άρσεναλ και μπορεί η Άρσεναλ ήδη να έχει προκριθεί τότε και όπως πριν δύο χρόνια να έρθει με τα δεύτερα και να την κερδίσουμε πάλι κλπ, κλπ. Μα το θέμα είναι όταν φτάσεις να παίξεις τελευταία αγωνιστική με την Άρσεναλ, να είσαι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης η, έστω της διεκδίκησης για την τρίτη θέση.

Τέλος πάντων, το ζήτημα αυτή την στιγμή στον Ολυμπιακό, λέω εγώ ο αφελής, είναι να κερδίσει την Κυριακή το βράδυ την Ξάνθη στο Φάληρο…

Κ. Νικολακόπουλος