Μία εργο-τέλεια μετάλλαξη

Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τη μαχητικότητα των ποδοσφαιριστών του Εργοτέλη σε αυτό το ημίχρονο που παίχτηκε με τον Ολυμπιακό. Και να τα τάκλιν και να τα φάουλ και να τα δυναμικά μαρκαρίσματα. Άλλωστε, πολύ λογικά έπαιξαν έτσι τα παιδιά του Εργοτέλη. Η ομάδα τους κινδυνεύει με υποβιβασμό, καθότι βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.

Απλά σκέφτομαι ότι μόλις πριν λίγες εβδομάδες είχε εμφανιστεί ένας διαφορετικός Εργοτέλης. Στο ίδιο γήπεδο, με αντίπαλο πάλι μία μεγάλη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός εκείνη την ημέρα είχε κάνει περίπατο στο Παγκρήτιο. Μέσα σε εννιά μόλις λεπτά, από το 35 έως το 44, είχε βάλει τρία γκολ στον Εργοτέλη! Σε αυτό τον Εργοτέλη, που είχε τόσο καλή αμυντική συμπεριφορά κατά του Ολυμπιακού-μολονότι έπαιζε και χωρίς τον βασικό του στόπερ, τον Αλεξόπουλο και τον βασικό του αμυντικό χαφ, τον αρχηγό του Τζούνιορ.

Αλλά συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Συμβαίνει μία ομάδα να γιγαντώνεται κόντρα σε ένα συγκεκριμένο αντίπαλο και να μικραίνει κόντρα σε ένα άλλο αντίπαλο. Γι΄ αυτό, άλλωστε, κι ο Ολυμπιακός στις πέντε επισκέψεις του στο Παγκρήτιο είχε με τον Εργοτέλη μία νίκη, δύο ισοπαλίες και δύο ήττες!-και προχθές πάλι δεν κέρδιζε στο ημίχρονο. Τον δε Εργοτέλη στην τελευταία παρουσία του στο Καραϊσκάκη, πέρσι, ο Ολυμπιακός τον κέρδισε με 2-1, χάρη σε ένα γκολ στο 85.

Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός στα τρία τελευταία παιχνίδια του με την ομάδα του Καραγεωργίου, δύο στο Ηράκλειο κι ένα στο ΟΑΚΑ, όχι μόνο έχει τρεις νίκες, αλλά με συνολικό σκορ 11-2! Η πλάκα είναι ότι ο Παναθηναϊκός φέτος όσα παιχνίδια έχει κερδίσει, τα έχει κερδίσει στο γκολ: με 1-0 η, 2-1. Μόνο την ομάδα του Καραγεωργίου την έχει κερδίσει με πάνω από ένα γκολ διαφορά, με το 4-1 στο Παγκρήτιο.