Ο Βαλβέρδε δίνει ταυτότητα στην ομάδα. Αλλά όχι, ακόμη, χαρακτήρα

Τι βλέπουν τα ματάκια μου μέχρι στιγμής στον φετινό Ολυμπιακό;

Ο Βαλβέρδε καταφέρνει και δίνει σιγά σιγά μία ταυτότητα στο παιχνίδι της ομάδας. Κι είναι παρά πολύ σημαντικό αυτό που κάνει, να εμφανίζει μία ομάδα με πλάνο και σχέδιο και να παίζει, έστω όσο διάστημα παίζει, ένα όμορφο ποδόσφαιρο. Με τη διαφορά ότι δεν μπορεί ακόμη να δώσει χαρακτήρα στον Ολυμπιακό. Κι αυτό ίσως είναι το ίδιο σημαντικό.

Κερδίζεις τον Ηρακλή, αυτό τον Ηρακλή, με 1-0 έως το 78 και μέσα σε εφτά λεπτά (79-86) σου γυρίζει το παιχνίδι και σε κερδίζει 2-1…

Κερδίζεις τον Παναθηναϊκό, αυτό τον Παναθηναϊκό, με 1-0 έως το 55 και μέσα σε πέντε λεπτά (56-61) σου γυρίζει το παιχνίδι και σε κερδίζει 2-1…

Και τότε αναπόφευκτα θυμάσαι τα περσινά..

Τότε που ο Ολυμπιακός κέρδιζε 2-0 στα Γιάννινα και ισοφαρίζονταν σε 2-2.

Τότε που ο Ολυμπιακός κέρδιζε 1-0 στο Καραϊσκάκη τον Ηρακλή και ισοφαρίζονταν σε 1-1.

Τότε που κέρδιζε την ΑΕΚ 1-0 και τελικά έχανε 1-2 μέσα στο Καραϊσκάκη.

Τότε που κέρδιζε 1-0 τον Εργοτέλη στο Παγκρήτιο κι έφερνε στο τέλος 1-1.

Τότε που κέρδιζε 2-1 τα Γιάννινα στο Καραϊσκάκη και τελικά έφερνε 2-2.

Λοιπόν, δυστυχώς φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη κατάλοιπα της περσινής ομάδας. Δεν έχουν φύγει. Κατάλοιπα εννοώ σε επίπεδο νοοτροπίας. Το μέταλλο του πρωταθλητή είχε ραγίσει από πέρσι…Κι ακόμη δεν δείχνει να έχει κολλήσει.

Εμένα η ομάδα μου μοιάζει να έχει έλλειμμα νοοτροπίας νικητή. Πως θα το πάρεις έτσι το πρωτάθλημα;

Ο Βαλβέρδε, άρα, θα πρέπει να συνεχίσει την καλή δουλειά που κάνει σε επίπεδο δημιουργίας μίας ταυτότητας στην ομάδα, αλλά παράλληλα πρέπει να ρίξει βάρος και στο να χτίσει πάλι ο Ολυμπιακός τον χαρακτήρα του. Τον χαρακτήρα του νικητή, του πρωταθλητή. Αυτά πρέπει να πάνε μαζί. Από μόνο του το ένα, δεν θα αρκεί.

Κ. Νικολακόπουλος