Ας τον τρελό στην τρέλα του!

Τώρα ρε παιδιά την πήραμε χαμπάρι την «τρέλα» του Λούα Λούα; Αυτός δεν είναι ο Λούα; Από πρόπερσι δεν τον ξέραμε; Και μήπως είναι ο μοναδικός «τρελός» στο Ρέντη;

Άλλος έχει και τρελόχαρτο! Είναι, δηλαδή, μουρλός με χαρτί, που λέει ο λόγος. Άλλος είναι στον κόσμο του, στον δικό του κόσμο.

Τι να κάνουμε τώρα; Αυτούς τους παίκτες έχει επιθετικά ο Ολυμπιακός, με αυτούς θα πορευθεί και θα βγάλει τη σεζόν. Με τον Ντάτολο, με τον Λούα, με τον Μήτρογλου. Με τον Ντάρμπισαϊρ, που έχει καλή ποδοσφαιρική παιδεία, αλλά του λείπει η έξτρα ποιότητα, που πρέπει να έχει ο βασικός σέντερ φορ του Ολυμπιακού.

Τον Ζαϊρί ας τον. Αυτός έχει ξεφύγει. Δεν είναι στο δικό του κόσμο, αλλά στον δικό του πλανήτη. Αυτός κοντεύει να συμπληρώσει δύο μήνες, που όχι μπάλα δεν παίζει, αλλά ούτε καν τρέχει. Να βγει ρε παιδί μου στο χορτάρι να τρέξει. Και οι εξετάσεις δεν είχαν δείξει τίποτα, λένε οι γιατροί.

Τι να κάνεις; Ποιόν να βάλεις; Τον Φετφατζίδη η, τον Νικλητσιώτη η, τον Βαλεριάνο; Τα έκαψαν μία φορά το χειμώνα τα παιδάκια, που τα έβαζαν να παίξουν με τη φωτιά και τους ζητούσαν να…σώσουν τον Ολυμπιακό! Να τα κάψουν κι άλλη φορά;

Αυτή είναι η ομάδα επιθετικά. Αυτό το ρόστερ έχει, απόντων και του Γκαλέτι και του Ντιόγο. Πώς να το κάνουμε.

Τους βάζεις όποιους έχεις και πριν το ματς κάνεις το σταυρό σου και παρακαλάς τον θεό του ποδοσφαίρου να είναι σε καλή ημέρα, να παίξουν λίγο σοβαρά, να μην τους πιάσει το μουρλοκομείο τους, να μην αποβληθεί κανένας για ψύλλου πήδημα, να φιλοτιμηθεί ο άλλος να τρέξει λίγο κ.ο.κ.

Όπως λέει και το παλιό λαϊκό άσμα, «ας τον τρελό στην τρέλα του». Κι ό,τι βγει βρε αδελφέ. Αφού δεν έχεις άλλη επιλογή, τους βάζεις, έχεις και για αλλαγή τον (αριστερό μπακ) Λεονάρντο, περνάς και καμιά φορά τον κεντρικό μέσο Όσκαρ λίγο πλάγια, μπας και τα κουτσοβολέψεις και παρακαλάς γονατιστός τη θεία δύναμη του ποδοσφαίρου.