Σε αναμμένα κάρβουνα!

Ότι ο Ολυμπιακός ανεβαίνει, είναι δεδομένο. Η ομάδα πατάει καλύτερα μέσα στο γήπεδο. Γενικά είναι καλά, τώρα. Όχι πολύ καλά, αλλά καλά. Όμως, πραγματικά εγώ τώρα θέλω να δω τον Ολυμπιακό. Τώρα που καίει η μπάλα. Τώρα, που είναι σε απόσταση μίας νίκης από τον Παναθηναϊκό. Τώρα που κρίνονται όλα.

Γιατί δεν ξεχνώ πως ο Ολυμπιακός δύο φορές φέτος βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας, μία μαζί με τον ΠΑΟ και μία μόνος του, αλλά και τις δύο φορές δεν μπόρεσε να κρατηθεί παρά τρεις Κυριακές την κάθε φορά. Κι εμένα δεν μου αρέσει αυτό το πράγμα στον φετινό Ολυμπιακό. Δεν δείχνει χαρακτήρα. Άλλες φορές ο Ολυμπιακός όταν έπιανε την πρώτη θέση δεν μπορούσες να τον κατεβάσεις με τίποτα.

Και θέλω να τον δω τώρα τον Ολυμπιακό, τώρα που πρέπει να περπατήσει πάνω στα αναμμένα κάρβουνα, για να ξεκαθαρίσω κάτι που το πιστεύω, αλλά για το οποίο θέλω και να σιγουρευτώ. Ότι ο Ολυμπιακός έπεφτε από την κορυφή εξαιτίας του χαβαλέ Ζίκο.

Όπως κι αν έχει, δική μου άποψη είναι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Ολυμπιακό. Είναι κάμποσος καιρός που η ομάδα δεν είχε τέτοια πίεση και άγχος. Πολύ απλά, γιατί είχε μείνει τόσο πίσω, που χαμένη ήταν κι ακριβώς μην έχοντας τίποτα να χάσει, πήρε τα αποτελέσματα που ήθελε.

Πλέον, όμως, κάθε παιχνίδι είναι ζωή η, θάνατος. Η πίεση λυγίζει τους πολλούς. Και οι λίγοι είναι αυτοί που αντέχουν. Και θέλω να δω και πως θα διαχειριστεί την κατάσταση ο Μπάντοβιτς. Γιατί ότι δουλεύει καλά το παιδί, δουλεύει. Αλλά εδώ θέλει και διαχείριση της πίεσης και του άγχους μίας ολόκληρης ομάδας.

Άντε να δούμε, αρχής γενομένης από σήμερα…