Θέλει Γκαλέτι και Μαρέσκα. Αλλά θέλει και καμία αλλαγή…

«Βγαίνουν» πέντε παιχνίδια σε 14 ημέρες με την ίδια ενδεκάδα; Εκ των οποίων, τα δύο Τσάμπιονς Λιγκ και τα δύο εκτός έδρας ντέρμπι πρωταθλήματος; Έτσι ξεκινάγαμε το χθεσινό κομμάτι στο Ραντάρ. Η απάντηση δόθηκε. Δεν βγαίνει.

Έμεινε όρθιος ο Ολυμπιακός έως το 78, χάρη κύρια στον Νικοπολίδη, Αλλά στο φινάλε λύγισε. Κι από δυνάμεις ξέμεινε και η διαιτησία έσπρωξε την Άρσεναλ.

Ο Ζίκο στο τέλος εμμέσως πλην σαφώς είπε ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται πολύ την επιστροφή των Γκαλέτι, Μαρέσκα και Ντάρμπισαϊρ. Όποιος, βεβαίως, διαφωνεί, δεν ξέρει τι του γίνεται.

Με τη διαφορά ότι ο Ολυμπιακός θέλει και κάτι άλλο: μεγαλύτερη βοήθεια από τον πάγκο του μέσα στο παιχνίδι. Εγώ το έχω ξαναγράψει, γιατί φαινόταν το πράγμα από την αρχή: όλα καλά με τον Ζίκο, αλλά τις αργεί πολύ τις αλλαγές. Κι εκεί που η ομάδα αρχίζει να κλατάρει, καθυστερεί τις κινήσεις του.

Το ίδιο έγινε και χθες. Εκεί γύρω στο 70 άρχισε να ανεβάζει στροφές η Άρσεναλ κι ο Ολυμπιακός φαινόταν να μην μπορεί. Φώναζε ότι ήθελε φρέσκο αίμα κι ότι δεν αρκούσε η είσοδος του Στολτίδη στο ημίχρονο αντί του ευρισκόμενου αλλού Ζαϊρί.

Υπήρχε ο Μήτρογλου. Πάντα όταν μπαίνει αλλαγή, δίνει μία ανάσα στην ομάδα. Αφού ο Ντιόγο τα είχε φτύσει. Ρίξε μέσα τον μικρό. Τι να τον κάνω, όταν πια οι άλλοι είχαν βάλει το γκολάκι;