Το δίδυμο που μιλάει στην μπάλα

Η έκρηξη του Όσκαρ στο παιχνίδι με τον Ηρακλή θα μου ήταν αδιάφορη, εάν αποτελούσε ένα μεμονωμένο γεγονός. Όμως, το παιδί εδώ κι ένα μήνα έχει μία σαφώς ανοδική πορεία. Παιχνίδι με παιχνίδι ανεβαίνει κι έφτασε στο σημείο να δώσει το ρεσιτάλ της Κυριακής.

Διότι, στη Γαλλία με τη Σεντ Ετιέν είχε πετύχει γκολάρα, με τον ΠΑΟΚ στη ρεβάνς κυπέλλου με το που μπήκε είχε δοκάρι, στην Τούμπα στον αγώνα πρωταθλήματος ήταν κατά κοινή ομολογία πολύ καλός (με αποκορύφωμα την ασίστ στον Μήτρογλου στο 83) και με τον Ηρακλή ξέσπασε με τα δύο ωραιότατα γκολ.

Κι αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον-ότι ο Ισπανός έστω πολύ αργά, αλλά σταθερά, ανεβάζει τους ρυθμούς του κι αποτελεί μία πολύτιμη μονάδα, παίζοντας πίσω από τον σέντερ φορ η, και δεξιά.

Εκεί, όμως, που πραγματικά δείχνει πολύ δυνατός ο Όσκαρ είναι στη συνεργασία του με τον Μπελούτσι. Για τον απλούστατο λόγο ότι πρόκειται για δίδυμο που της μιλάει της μπάλας. Στην κυριολεξία μπορούν να συνεννοηθούν με κλειστά μάτια (!), όπως αποδείχθηκε στη φάση του δεύτερου γκολ του Ολυμπιακού, με εκείνο το τακουνάκι του Αργεντινού στον Ισπανό, την στιγμή που δεν τον κοίταζε καν, έχοντας αλλού γυρισμένο το σώμα του.


Το θέμα με τον Όσκαρ είναι να βάλει περισσότερη δύναμη και πάθος στο παιχνίδι του, ώστε να σταθεί κι εκτός έδρας…

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι τα μόνο πέντε γκολ που έχει βάλει μέχρι στιγμής, τον αδικούν, αφού έχει βρεθεί σε τουλάχιστον…15 φάσεις, από αυτές που λέμε μισό γκολ.

Θα θυμάστε που γράφαμε ότι τον κυνηγούσε μεγάλη γκαντεμιά. Τώρα που έφυγε η γκίνια, ελευθερώθηκε λίγο το παιδί και πάει καλύτερα. Θέμα και ψυχολογίας είναι…