Τα… καρύδια του, δεν τα έχει κανένας…

Θεωρητικά δεν δικαιώθηκε η εκτίμησή μου ότι η επιστροφή του Ντιόγο το Σάββατο σε αγώνα του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη θα έκανε τη διαφορά και θα βοηθούσε σε μία πιο εύκολη νίκη από εκείνες της ομάδας με τον Λεβαδειακό (1-0) και τον Θρασύβουλο (2-1 με πέναλτι στο 93), στα παιχνίδια δηλαδή στα οποία δεν είχε παίξει ο Βραζιλιάνος. Και η νίκη επί της Ξάνθης, παρά την παρουσία του Ντιόγο, ήταν πολύ δύσκολη-κι αυτή στο γκολ (2-1).

Ωστόσο, εγώ επιμένω ότι η επιστροφή του Βραζιλιάνου έκανε πράγματι τη διαφορά. Και αν δεν υπήρχε το παλικάρι, μπορεί και να «μας έκλαιγαν οι ρέγκες» το Σάββατο…Διότι, άλλο Ξάνθη, που εκτός έδρας είχε όλες κι όλες δύο ήττες κι αυτές στο γκολ κι άλλο ο Λεβαδειακός, που εκτός έδρας έχει μία ισοπαλία και οκτώ ήττες. Κι άλλο ο νεοφώτιστος κι ουραγός έως χθες Θρασύβουλος.

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ο Ντιόγο ας μην έβαλε γκολ, ήταν πάλι μία επίθεση μόνος του. Κι ας έχασε ίσως το πιο εύκολο γκολ της καριέρας του. Το παλικάρι, που έλεγε κι ο Άγγελος Αναστασιάδης, δεν παίζεται. Μέγας μαχητής, μέγας σέντερ φορ.

Τι άλλο να περιμένεις από ένα παίκτη, που είναι 4,5 μήνες στην Ελλάδα και μέχρι στιγμής έχει βάλει 11 γκολ σε πρωτάθλημα, κύπελλο κι Ευρώπη. Έχει κερδίσει τρία πέναλτι. Έχει δώσει πέντε ασίστ. Κι είναι μέσα και σε άλλα τρία γκολ του Ολυμπιακού. Και βοηθάει πίσω και στις στημένες φάσεις. Και μαρκάρει σε όλο το γήπεδο. Και παίζει για την ομάδα, ενώ άλλοι παίκτες επιμένουν να σουτάρουν από κάθε θέση και γωνία, για να βάλουν οι ίδιοι το γκολ…

Ο Ολυμπιακός έχει φέρει κι έχει και τώρα στις τάξεις του παίκτες παρόμοιας κλάσης με τον Ντιόγο. Αλλά τα καρύδια του Ντιόγο δεν τα έχει κανένας τους…