Ποιοι δικαιώθηκαν χθες στο Καραϊσκάκη

Ήταν μία βραδιά δικαίωσης η χθεσινή στον Ολυμπιακό. Δικαίωση πρώτα απ΄ όλα της ίδιας της ομάδας, που ενώ στο ελληνικό πρωτάθλημα βαδίζει στα ίδια γνώριμα μονοπάτια της κορυφής, στην Ευρώπη μέχρι τώρα δεν είχε καταφέρει τίποτα.

Ίσα ίσα είχε αποκλειστεί από την Ανόρθωση και έμεινε έτσι για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια έξω από τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ και στην πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του ΟΥΕΦΑ είχε χάσει, με μέτρια εμφάνιση, από τη Γαλατά Σαράι στην Πόλη.

Ήταν μία δικαίωση σίγουρα για τον Βαλβέρδε αυτό το παιχνίδι, αφού είδε για πρώτη φορά την ομάδα του να αποδίδει το (ολοκληρωτικό) ποδόσφαιρο που θέλει σε τόσο υψηλό επίπεδο. Γιατί το έκανε και με τον Ηρακλή το Σάββατο, όμως άλλο Ηρακλής και Σούπερ Λίγκα κι άλλο Μπενφίκα και ΟΥΕΦΑ.

Ήταν μία δικαίωση για τους ποδοσφαιριστές φυσικά του Ολυμπιακού, που τόσο συχνά αμφισβητούνται παρότι παίρνουν κάθε χρόνο το πρωτάθλημα και μόλις πέρσι είχαν κάνει μία αξιοπρεπέστατη πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ήταν μία δικαίωση για τον Σωκράτη Κόκκαλη και τη διοίκηση του συλλόγου, που αποφάσισε το καλοκαίρι κι έκανε τεράστια οικονομικά ανοίγματα κι έφερε αφενός μεν τον Βαλβέρδε, αφετέρου δε άσους όπως ο Ντιόγο, ο Ντουντού κι ο Αβραάμ.

Ήταν, όμως, και μία δικαίωση για τον κόσμο του Ολυμπιακού, που στα δύσκολα στήριξε την ομάδα. Και μετά τον αποκλεισμό από την Ανόρθωση και μετά από τις δύο διαδοχικές σφαλιάρες από τις κολλητές εκτός έδρας ήττες σε Γαλατά και Άρη…

Τώρα, το επόμενο στοίχημα είναι να υπάρξει συνέχεια. Όχι όπως μετά από εκείνο το 6-2 επί της Λέβερκουζεν στη Ριζούπολη…