Το χειρότερο βιομηχανικό δυστύχημα της ιστορίας: Η νύχτα που ο αέρας του Μποπάλ άλλαξε για πάντα

Η πόλη Μποπάλ στην κεντρική Ινδία δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή και αν δεν είχε βιώσει μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας, πιθανότατα θα την γνώριζαν ακόμα λιγότεροι. Δυστυχώς όμως, το βράδυ μεταξύ 2 και 3 Δεκεμβρίου του 1984, έμελλε να αλλάξει για πάντα την πόλη των 1,8 εκατομμυρίων, σήμερα, κατοίκων.

Ήταν τότε που το παρατημένο στη τύχη του (ελέω οικονομικών προβλημάτων) εργοστάσιο φυτοφάρμακου της τεξανής εταιρείας Union Carbide προκάλεσε το χειρότερο βιομηχανικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί, όταν η εισροή υδάτων σε δεξαμενή έφερε διαρροή του θανατηφόρου ισοκυανικού μεθυλίου, ενός άκρως τοξικού χημικού που, εξαιτίας των τραγικών ελλείψεων στις υποδομές του εργοστασίου βγήκε στον αέρα της περιοχής και έσπειρε τον όλεθρο.



Το εν λόγω εργοστάσιο είχε ανοίξει το 1969 και, παρότι αρχικά γινόταν εισαγωγή του παραπάνω χημικού, από το 1979 και μετά ξεκίνησε και η παραγωγή του στις εγκαταστάσεις.

Το καταραμένο βράδυ, όλα ξεκίνησαν γύρω στις 23:00, όταν οι περισσότεροι κάτοικοι του Μποπάλ βρίσκονταν στα κρεβάτια τους. Οι επόμενες ώρες ήταν εφιαλτικές... Χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αναπνοή και στην όραση, να κάνουν εμετούς και να λιποθυμούν με τουλάχιστον 3.000 να έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι το πρώτο φως του ήλιου!



Οι δρόμοι γέμισαν με πτώματα αλλά και νεκρά ζώα, κυρίως βουβάλια, αγελάδες, σκυλιά και πουλιά. Το ισοκυανικό μεθύλιο είναι βαρύτερο από τον αέρα, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα παιδιά και γενικώς οι άνθρωποι χαμηλού αναστήματος να εκτεθούν ακόμη περισσότερο - με μισό εκατομμύριο ανθρώπους να εκτιμάται πως εκτέθηκαν συνολικά στο αέριο, η εξάπλωση του οποίου φέρεται να έφτασε στα 40 τετραγωνικά χιλιόμετρα.



Ο εφιάλτης συνεχίστηκε για εβδομάδες. Συνολικά, 8.000 με 10.000 ψυχές φέρονται να χάθηκαν εκείνον τον Δεκέμβριο, παρότι αποζημιώσεις δόθηκαν στις οικογένειας μόλις 3.800. Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν. Κατά μία έννοια συνεχίζονται ακόμα, καθώς το Μποπάλ παραμένει μέχρι σήμερα μολυσμένο, με τον καρκίνο να θερίζει και τις γεννήσεις παιδιών με παραμορφώσεις και κάθε λογής πρόβλημα υγείας να αποτελούν συχνό φαινόμενο.

Τα συντρίμμια του εργοστασίου εξακολουθούν να είναι μολυσμένα, με μαρτυρίες να αναφέρουν πως σε κάθε νεροποντή (φαινόμενο σύνηθες στην Ινδία) φέρνει τα θαμμένα τοξικά απόβλητα μέσα στις γειτονιές.



Οι θάνατοι φέρονται να έφτασαν τους 20.000 μακροπρόθεσμα, ενώ υπολογίζεται πως τουλάχιστον 150.000 άνθρωποι επηρεάστηκαν από το δυστύχημα. Μάταια οι συγγενείς των θυμάτων έψαξαν για δικαίωση, με την έκδοση του CEO της Union Carbide, Γουόρεν Άντερσον, να απαιτείται για χρόνια από το ινδικό κράτος αλλά να απορρίπτεται από τις ΗΠΑ λόγω... έλλειψης στοιχείων! Τελικά πέθανε το 2014, δίχως κανείς να ξέρει αν οι τύψεις τον άφησαν να «φύγει» ήρεμος.

Η εταιρεία πάντως είχε αποποιηθεί των ευθυνών της, βλέποντας σαμποτάζ πίσω από την είσοδο νερού στη μοιραία δεξαμενή με αριθμό 610. Οι μαρτυρίες, ανέφεραν πως ενώ παραμένει άγνωστο το πού βρέθηκε το νερό, τα πενιχρά μέτρα ασφαλείας και οι κακές υποδομές έφεραν ουσιαστικά το κακό και καταδίκασαν για δεκαετίες τους ανθρώπους του Μποπάλ, που εξακολουθούν να κατοικούν σε έναν τόπο άρρωστο.