Μοντανιέ: Έτσι παίζει και τέτοιους παίκτες θέλει

Την Γαλλία την έχει φάει με το κουτάλι (Μπουλόν, Βαλενσιέν, Ρεν). Στην Ισπανία (Σοσιεδάδ) το όνομά του δεν περνάει απαρατήρητο. Στην Ελλάδα όμως θα τον μάθουμε τώρα.

Ο Φιλίπ Μοντανιέ είναι προπονητής «αντι-στάρ» φρόντισε να το δείξει σε μεγάλο βαθμό όταν αρνήθηκε την παραμονή του στην Σοσιεδάδ καθώς όπως είχε πει τότε ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει από την στιγμή που την οδήγησε -ανέλπιστα- μέχρι το Champions League.

Και για Γάλλος το είχε πανηγυρίσει έξαλλα...



Είναι πιστός στο 4-3-3, πράγμα που δεν είναι καθόλου ξένο στην ΑΕΚ, ειδικά επί εποχής Γκουστάβο Πογέτ. Η αναφορά στο όνομα του Ουρουγουανού μόνο τυχαία δεν είναι αφού οι φίλοι της Ένωσης είναι πολύ πιθανό να βρουν αρκετές ομοιότητες στον τρόπο παιχνιδιού των δύο τεχνικών.

Η πρώτη πάσα και η ηρεμία ως προς τον τρόπο που θα μεταφέρεται η μπάλα από τα στόπερ στον άξονα είναι βασικό στοιχείο στο παιχνίδι του 52χρονου. Αν και λατρεύει το όμορφο ποδόσφαιρο, προτεραιότητά του είναι το αποτέλεσμα καθώς όταν η ομάδα νικάει γλιτώνει αυτομάτως την πίεση, μια λέξη την οποία ούτε θέλει να την ακούει. «Στην Ισπανία τα δύο χρόνια που δουλεύω στην ίδια ομάδα, θεωρούνται ιστορικό κατόρθωμα. Θέλω να πάω κάπου όπου θα δουλέψω χωρίς την άμεση πίεση για το σήμερα», είχε πει χαρακτηριστικά στην προσπάθειά του να εξηγήσει την απόφασή του να μην επεκτείνει την συνεργασία του με την Σοσιεδάδ τον Μάιο του 2013.



Έτσι, όπως μπορεί να καταλάβει εύκολα κανείς, ο Μοντανιέ χτίζει τις ομάδες του από την άμυνα, ενώ στηρίζει τεράστιο κομμάτι της επιθετικής λειτουργίας στις επιθέσεις από τις πτέρυγες με πολλά «μπασίματα» στην αντίπαλη περιοχή από τους ακραίους αλλά και παράλληλες σέντρες. Βέβαια, όλα αυτά με απλό ποδόσφαιρο όπου η μπάλα δεν θα σηκώνεται στον «αέρα», αφού τα ανούσια γεμίσματα παρότι φημίζεται για την ηρεμία του τον εκνευρίζουν.

Τι ζητάει για να τα πετύχει όλα αυτά; Αρχικά, μια γερή αξιολόγηση των ακαδημιών και των νεαρών παικτών, στους οποίους πιστεύει πολύ και «γουστάρει» να τους εξελίσσει. Δεν είναι τυχαίο πως στις μέρες του στο «Σαν Σεμπαστιάν» μεγαλούργησαν οι Αντουάν Γκριεζμάν (Ατλέτικο), Ασιέρ Ιγιαραμέντι (πήγε στη Ρεάλ έναντι 40εκατ. ευρώ κι εν συνεχεία επέστρεψε στη Σοσιεδάδ) αλλά και οι Ινίγο Μαρτίνεθ και Ρούμπεν Πάρντο, που συνεχίζουν να αποτελούν βασικές «κολώνες» και τεράστια περιουσιακά στοιχεία των Βάσκων.



Ενίσχυση δεν είναι δυνατόν να γίνει μόνο εκ των έσω. Ο Μοντανιέ έχει μάθει και στα πολλά και στα λίγα ως προς τις μεταγραφές. Στα χρόνια του σε Μπουλόν, Βαλανσιέν και Σοσιεδάδ, λόγω της «σφιχτής» οικονομικής πολιτικής των διοικήσεων που συνεργάστηκε, οι επιλογές του στη μεταγραφική αγορά ήταν πολύ περιορισμένες. Πήγε σε ασφαλείς κινήσεις αποκτώντας παίκτες έτοιμους να βοηθήσουν και να προσφέρουν στους νέους, χωρίς όμως να έχουν βαριά συμβόλαια. Η περίπτωση του Κάρλος Βέλα, οι οποίος κατά την θητεία του στην ομάδα του «Σαν Σεμπαστιάν» αποκτήθηκε δανεικού από την Άρσεναλ, είναι χαρακτηριστικές. Τελείως διαφορετικά ήταν τα περίπου δυόμισι χρόνια του στη Ρεν όπου άλλαξε σχεδόν ολόκληρο το ρόστερ της ομάδας, όμως πάντα με έμφαση στα «φυντάνια» όπως τον Ουσμανέ Ντεμπελέ, που από του χρόνου θα αγωνίζεται στην Ντόρτμουντ, η οποία έβγαλε (χωρίς να επιβεβαιώνεται) σχεδόν 8 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της για τον 18χρονο μέσο.



Γιάννης Σταυρόπουλος