Τον «ανέστησε», φέτος τα μούσκεψε, αλλά οφείλει να μην παρατήσει τον Πανιώνιο ο Ζαμάνης

Ήταν περίπου αναμενόμενο το ξέσπασμα του Νίκου Ζαμάνη. Επιπλέον δεν ήταν τυχαίο το γεγονός πως τα έβαλε ειδικά με Οικονόμου και Μασούντ που είναι σκιές του εαυτού τους.

Για μένα τα λάθη είναι συγκεκριμένα και έχω εκφράσει σε φίλους του Ιστορικού, τις διαφωνίες μου για τις επιλογές από το καλοκαίρι. Ο Νίκος Ζαμάνης αποτελεί έναν άνθρωπο που θεωρώ πως ξέρει το ποδόσφαιρο, όσο λίγοι παράγοντες στην Ελλάδα. Όμως στη ζωή κάνουμε όλοι λάθη κι ασφαλώς και ο ίδιος δεν θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εξαίρεση.

Θεωρώ πως με το να θέσει εκτός για έναν μήνα δύο από τους τέσσερις-πέντε κορυφαίους της περασμένης σεζόν, εμμέσως παραδέχεται το σφάλμα του, για το γεγονός πως το καλοκαίρι, τους κράτησε αμφότερους στην Πλατεία. Το άλλο μεγάλο σφάλμα, ήταν η επιλογή του προπονητή. «Γίνεται ο Ζαμάνης να έπεσε τόσο έξω» αναρωτιέμαι τον τελευταίο καιρό. Κι όμως μπορεί να συμβεί και εκ του αποτελέσματος αυτό αποδεικνύεται.

Όλα βέβαια έχουν μια εξήγηση. Ο Πανιώνιος με το που τελείωσε η χρονιά, έχασε Γιαννιώτη, Ρισβάνη, Τασουλή, Μπεν, Σιώπη, συν Φούντα και Μαχμούτοβιτς. Άρα έξω η μισή και πλέον περσινή ομάδα. Με τον Γεσίλ μια μέσα και πολλές έξω, τον Οικονόμου νοκ-άουτ για δύο μήνες σχεδόν και την προετοιμασία να έχει αρχίσει με το που τελείωσε η προηγούμενη σεζόν, πολλά πράγματα έχουν εξήγηση.

Ο Ζαμάνης θεωρώ πως έκανε το πρώτο λάθος, όταν ήρθε η πρόταση από τον ΑΠΟΕΛ για τον Οικονόμου. Ο παίκτης δεν κρατιόταν (θυμίζω πως έγινε θέμα το καλοκαίρι), τον κράτησε και μαζί και με τον τραυματισμό τον έχασε. Τώρα δείχνει να τον έχει χάσει οριστικά και αμετάκλητα, όχι γιατί ο 30χρονος στόπερ ξέχασε το ποδόσφαιρο. Αλλά όταν κάποιος δεν θέλει, δεν τον κρατάς με το ζόρι. Κατανοώ πως εκείνη τη στιγμή ήταν δύσκολο να τον παραχωρήσει, αφού οι «κυανέρυθροι» είχαν υποχρεώσεις στην Ευρώπη, αλλά στην πορεία του χρόνου φάνηκε πως αυτή η επιλογή, ήταν εσφαλμένη.

Από την άλλη έχεις την περίπτωση του Μασούντ, που είναι ευλογία και κατάρα μαζί. Ο Ιρανός έμεινε για να ηγηθεί, ωστόσο καθαρά αγωνιστικά φέτος, περισσότερα είναι τα κακά, παρά τα θετικά. Όλα ξεκίνησαν από το γεγονός πως οι δύο Ιρανοί έπαιξαν με την Μακάμπι. Ο Πανιώνιος είχε δύο σίγουρες πηγές εσόδων από το προσεχές καλοκαίρι, αφού ήδη τους θερινούς μήνες, το Ιράν ήταν δεδομένα στο Μουντιάλ της Ρωσίας κι ο Πανιώνιος με την συμμετοχή των δύο Ιρανών θα είχε μια πηγή εσόδων με την αποζημίωση που δίνει για τους παίκτες η Παγκόσμια Ομοσπονδία. Η κίνηση τους να παίξουν στον επαναληπτικό θα είχε επιπτώσεις. Κι αν για τον Χατζισαφί έγινε έκπτωση υπό την πίεση και της ΦΙΦΑ να υποχωρήσουν για την δική του περίπτωση, για να είμαστε δίκαιοι όμως με το φετινό χάλι του Μασούντ, δεν θα έπαιζε πουθενά.

Αυτά είναι τα δύο σφάλματα που απόψε ο Ζαμάνης, τιμωρώντας αυτούς τους δύο, θεωρώ πως έμμεσα αναγνωρίζει. Υπάρχει βέβαια και το ολέθριο σφάλμα της επιλογής του συγκεκριμένου προπονητή. Κι επειδή ήξερα ακριβώς τι θα συμβεί από το καλοκαίρι και εξέφραζα τους φόβους μου και ραδιοφωνικά, είχα επισημάνει πως ο Γρηγορίου θα προσπαθήσει να παίξει πιο επιθετικά, αλλά θα χαλάσει την άμυνα. Πέρα από το θέμα της φιλοσοφίας του κόουτς όμως, ο Γρηγορίου, αμφέβαλλα αν θα μπορούσε να περάσει το πνεύμα που είχαν καταφέρει πριν πρώτα ο Μαρίνος Ουζουνίδης και μετά ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς, για τον οποίο χαίρομαι πολύ που έχει προοδεύσει τόσο στον Ερυθρό Αστέρα.


Ο Πανιώνιος είναι πάνω απ’ όλα οικογένεια σαν ομάδα, αλλά για να το εμπνεύσεις αυτό, θα πρέπει να πάρεις και τον κατάλληλο προπονητή. Δεν θέλω να εισέλθω σε χωράφια άλλων ως προς το θέμα του κλίματος, αλλά και μόνο να κυκλοφορήσεις στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, αντιλαμβανόσουν ακόμα και στο ξεκίνημα που ήταν αρκετά καλό, πως τίποτε δεν ήταν όπως πέρσι.

Προφανώς έχουν συμβεί πολλά και για να παραιτηθεί και ο καταπονημένος φέτος Κόρμπος και θεωρώ πως στις δύσκολες στιγμές, ο προπονητής δεν έχει λειτουργήσει όπως θα έπρεπε σε μια ομάδα που πρωτίστως είναι οικογένεια. Δηλαδή ως ασπίδα. Άλλωστε η ατμόσφαιρα του «παίζουμε ποδόσφαιρο για να ευχαριστηθούμε» δεν υπάρχει πλέον στον φετινό Πανιώνιο. Το άγχος κυρίευσε την ομάδα από την αρχή. Εδώ λυγίζουν άλλοι στο άγχος, ο Ιστορικός δεν θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εξαίρεση.

Ποδοσφαιρικά, θεωρώ αυτοκτονικό το γεγονός πως με αυτά τα στόπερ που έχει ο Γρηγορίου θέλει να παίζει με την άμυνα τόσο ψηλά. Έχω αναφέρει σε κείμενο που αφορά άλλες ομάδες, πως τα βαριά κορμιά (όπως των Οικονόμου, Μπανανά στην προκειμένη περίπτωση), πρέπει να κινούνται σε περιορισμένο χώρο εντός του κουτιού. Αν βάλεις δύο στόπερ τόσο βαριά μεταξύ σέντρας και περιοχής και θες να παίξεις ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, είναι μοιραίο η άμυνα σου να γίνει σουρωτήρι, ειδικά κι από τη στιγμή που ο Κόρμπος φέτος είναι αρκετά πεσμένος. Όταν δεν υπάρχουν λοιπόν και οι αλληλοκαλύψεις, το πράγμα γίνεται εξαιρετικά δύσκολο.

Όπως είναι αυτοκτονικό το να πιστεύεις πως με αυτό το ρόστερ μπορεί να βγει η χρονιά με ένα περιορισμένο υλικό για 3η σερί χρονιά και να μην δίνεις ευκαιρίες σε παιδιά, όπως ο Σταυρόπουλος που στάθηκε εξαίσια με την Μακάμπι, ο Πινιώτης που μπορεί να δώσει δύο ανάσες στο κέντρο ή ο Γλυνός, ο Οικονομίδης και ο Βουκελάτος.

Ο Νίκος Ζαμάνης έχει την ευθύνη για τις παραπάνω επιλογές. Ο κόσμος επίσης, μετά από δύο εξαιρετικές σεζόν, άρχισε να έχει υψηλές απαιτήσεις. Σε αυτό το κομμάτι είχε δίκιο να ζητά περισσότερη στήριξη ο Ζαμάνης. Από την άλλη όμως και οι τρεις αυτές επιλογές και κυρίως του προπονητή, η εξέλιξη των γεγονότων αποδεικνύει πως ήταν ανεπιτυχείς.

Ο διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος του Πανιωνίου, θεωρώ πως με την σημερινή του κίνηση έχει αναγνωρίσει τα σφάλματα του και θεωρεί πως η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις, βάζοντας κάτω από το σύλλογο τον εαυτό του. Προσωπικά θα με απογοήτευε να δω τον Ζαμάνη να τα παρατάει, γιατί αυτή η ανάταση της ομάδας που έφερε και νέο κόσμο στον σύλλογο και του έδωσε την οντότητα που του αρμόζει μετά από καιρό, ήταν κυρίως δικό του έργο. Στο χέρι του, με τις όσες δυσκολίες υπάρχουν, είναι να τα διορθώσει.