Το κακό φεγγάρι θα περάσει, αρκεί να μείνει η ΑΕΚ ενωμένη

Προτίμησα να μην τοποθετηθώ με κάποια χρονική απόσταση πλέον από την συνάντηση της Τρίτης.

Διάβασα απόψεις και οπαδών και συναδέλφων, ήταν όλες ενδιαφέρουσες και σίγουρα έχει ο καθένας τα δίκια του. Απλά για μένα είναι άδικο εν μέρει αυτό που έγινε με τον Κλωναρίδη.

Γιατί θυμίζω πως ημέρες πιο πριν, έστω και αν οι δύο φάσεις είναι διαφορετικές, πως ο Μάνταλος κατηγορήθηκε γιατί δεν σούταρε εκείνος και προτίμησε να δώσει την μπάλα στην Τούμπα, σπαταλώντας μια ευκαιρία της Ένωσης, να ξαναμπεί στον αγώνα.

Έστω και αν η ΑΕΚ έφτασε κοντά στην υπέρβαση, το να μπορέσεις να γυρίσεις ολόκληρο το 0-2 και να πάρεις προβάδισμα αποτελεί έναν μακρύ δρόμο που καμία ομάδα με τόσο μικρή εμπειρία, όπως είναι αυτή τη στιγμή η Ένωση, δεν μπορεί να καταφέρει τόσο εύκολα. Θα πει κανείς την άγγιξε, την ακούμπησε, αλλά η ουσία είναι πως αυτή δεν ήρθε. Η πρωταθλήτρια Ελλάδος, έχασε πολλές από τις πιθανότητες να πάρει το ματς, όχι στην ευκαιρία του Κλωναρίδη, αλλά στο πρώτο 15λεπτο, όπου μπήκε σαν πρόβατο στη σφαγή και δέχτηκε δύο τέρματα.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης τόνισε πως η ομάδα μπήκε φοβισμένα. Προσωπική μου άποψη είναι πως μπήκε με αφέλεια, γιατί ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν μπορείς ειδικά στο πρώτο κομμάτι ενός αγώνα, απέναντι σε μια ομάδα που ξέρεις πως μπορεί να σε διαλύσει αν βρει χώρους, να παίξει με τόσο αραιά διαστήματα ανάμεσα στις γραμμές σου. Όπως για μένα αποτελεί ένα σοβαρό σημείο προβληματισμού, είναι πως η ΑΕΚ δέχτηκε ένα δεύτερο γκολ περίπατο αντιπάλων, μετά την Τούμπα και στο ΟΑΚΑ. Προφανώς αναφέρομαι στη φάση του Σεμέδο. Η ομάδα δεν πρέπει να χάσει την σκληράδα που έβγαζε πέρσι και να γίνει light, σε καμία των περιπτώσεων.

Ειδικά από τη στιγμή που γνωρίζεις πως αυτό το αμυντικό δίδυμο, που έπαιξε για πρώτη φορά μαζί, είναι μεγάλο ρίσκο να παίζει ψηλά (Τσιγκρίνσκι-Οικονόμου), όταν ξέρεις πως το κύριο ανασταλτικό σου όπλο στο κέντρο δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση και φυσικά δεν βάζεις τον Μπακασέτα να έχει στις ευθύνες του και να γυρίζει, ώστε να μαρκάρει αμυντικά, ένα από τα πιο επιθετικά μπακ του πλανήτη.

Το συμπέρασμα είναι πως τίποτε δεν κρίνεται από μια φάση. Όσο μπορείς να κατηγορήσεις τον Κλωναρίδη για την πάσα που δεν έδωσε, μπορείς να καταγράψεις μια ανάλογη φάση μετά το 2-3, όπου ο Μάνταλος σουτάρει μόνος απέναντι σε τρεις, ενώ απέναντι δεξιά περιμένει μόνος ο Κλώνα. Τα μεγάλη κέρδη για την ΑΕΚ ήταν ο Χουλτ και ο Γαλανόπουλος, ένα εξαιρετικό δεύτερο μέρος από τον Μπακασέτα που εξελίσσεται σε ηγετική μορφή, ενώ από την άλλη μεριά με ανησυχεί μια νευρικότητα που εμφανίζει τον τελευταίο καιρό ο Μπάρκας. Θα πω πως μικρό μερίδιο (άλλος μπορεί να το δει μεγαλύτερο) φέρει και στα δύο πρώτα γκολ, αλλά στο σουτ του Σεμέδο και η αντίδραση του είναι καθυστερημένη και η τοποθέτηση του κάτω από την εστία εξ’ αρχής σε αυτή τη φάση είναι εσφαλμένη.

Όσο για τον Κλωναρίδη και την όλη κουβέντα που έχει γίνει, σαφώς είναι σφάλμα του. Αλλά είναι κρίμα να κάψεις έναν παίκτη που ουσιαστικά αποτελεί νέα μεταγραφή. Έναν παίκτη που πέρσι όλη τη χρονιά είχε βάλει ένα γκολ και φέτος έχει ήδη έξι, τα τέσσερα εκ των οποίων στην Ευρώπη. Τα δύο μάλιστα άνοιξαν τον δρόμο της πρόκρισης για τους ομίλους.

Πάλι βρισκόμαστε σε φάση να μετράμε απώλειες. Πεποίθηση μου είναι πως την ιστορία την γράφουν οι παρόντες και πως την Κυριακή, θα πρέπει να η ΑΕΚ ν’ αρχίσει από το 46ο λεπτό του αγώνα με την Μπενφίκα. Αν το καταφέρει αυτό τότε θα έχει πολλές πιθανότητες να πάρει το ντέρμπι και να αποκαταστήσει την ηρεμία της στη διακοπή, έχοντας βγάλει στο πρώτο κομμάτι της σεζόν ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα. Αν αυτό συμβεί με νικηφόρο αποτέλεσμα τότε τα πάντα αλλάζουν.

Αυτό που δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνά είναι πως στις ομάδες με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, όλοι μαζί χάνουν και κερδίζουν. Η ανάγκη να παραμείνει ενωμένη η ΑΕΚ, είναι μεγαλύτερη από ποτέ σε αυτή την καμπή της χρονιάς.