Το φετινό Top16 δεν βγάζει ασφαλή πρόγνωση

Ήταν σίγουρα ένα Top16 με μεγάλα παιχνίδια, πολλές συγκινήσεις και σπουδαίες ομάδες. Ακόμα και ανάμεσα σε εκείνες που αποκλείστηκαν υπήρχαν τέτοιες όπως ήταν η Μπάμπεργκ και η Χιμκι. Είναι επίσης αλήθεια πως στους δύο ομίλους υπήρχε ανισορροπία. Ο Ολυμπιακός έπεσε μέσα στο λάκκο με τα θηρία και ήταν σχεδόν αδύνατο με τα όσα προβλήματα αντιμετώπισε ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Θεωρώ πως έγιναν και λάθη, όπως η μη έγκαιρη απόκτηση ενός παίκτη που θα κάλυπτε εν μέρει το κενό του Γιανγκ, ενώ το πιο μεγάλο πλήγμα ήταν η έλλειψη του Λοτζέσκι. Θεωρώ πως δίχως τον Αμερικανό ο Ολυμπιακός ήταν καταδικασμένος. Όλη η φιλοσοφία του πως θ’ αναχαιτίσουν τον Ολυμπιακό οι αντίπαλοι του, αλλάζει χωρίς αυτόν.

Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Όσα ακούστηκαν για τις σκέψεις και το πόσο κοντά βρέθηκε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να πάρει την απόφαση ν’ αντικαταστήσει τον Τζόρτζεβιτς δεν απείχαν από την πραγματικότητα. Ο ερχομός του Ουίλιαμς σίγουρα άλλαξε τις ισορροπίες και το «τριφύλλι» συνήλθε σε κάποιον βαθμό. Ο Παναθηναϊκός έχασε στα τρία από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια, διότι ο Καλάθης βρέθηκε σε άθλια κατάσταση, αλλά στη συνέχεια και η δική του βελτίωση τουλάχιστον στέρησε την δυνατότητα στους αντιπάλους να λαβώνουν το «τριφύλλι». Ακόμα στη διαχείριση του υλικού ο Τζόρτζεβιτς έχει θέματα και πλέον μπροστά οι «πράσινοι» έχουν τα δύο ματς με την Κούτσα.

Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει πραγματοποιήσει μια μυθική χρονιά. Ένα πραγματικό έπος, που αποδεικνύει το πόσο σπουδαίος είναι. Το να του βάλει φρένο ο Παναθηναϊκός θα ήταν πολύ χρήσιμο. Όμως ο Παναθηναϊκός οφείλει πάνω απ’ όλα να θυμηθεί την σκληράδα του στην άμυνα, από τα χρόνια που πρωταγωνιστούσε στην διοργάνωση για να μπορέσει να εξουδετερώσει την αντίπαλο του. Βασικά εκείνος που θα πρέπει να βγάλει από την εξίσωση είναι ο Μάικ Τζέιμς, αλλά και ο Ντάριους Άνταμς. Στην περιφέρεια ο Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερη πληθώρα πρωταγωνιστών και γι’ αυτό θεωρώ πως η τελική έκβαση, παρά το μειονέκτημα θα είναι στη δική του μεριά.

Από τα υπόλοιπα ζευγάρια των προημιτελικών σίγουρα το ευκολότερο έργο το έχει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα που θεωρώ πως δεν άξιζε να βρεθεί σε αυτή την οκτάδα. Στον αγώνα της Φενέρ με την Ρεάλ οι ισορροπίες θα είναι εξαιρετικά περίεργες και νομίζω πως το πλεονέκτημα των Τούρκων δεν λέει απολύτως τίποτε. Η απώλεια του Βέσελι είναι δυσαναπλήρωτη και η Ρεάλ φαίνεται πως τώρα αρχίζει να παίρνει μπρος. Εύκολα ή δύσκολα πιστεύω πως από αυτό το ζευγάρι θα περάσουν οι Ισπανοί. Ο μεγαλύτερος γρίφος για μένα είναι η μονομαχία της Κουμπάν με την Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί συνηθίζουν να κατεβάζουν τα παιχνίδια σε χαμηλό όριο πόντων και στο τέλος βρίσκουν τρόπο να σκοράρουν γύρω στους 70-75. Όμως με βάση τους αριθμούς καλύτερη αμυντικά έχει εμφανιστεί ως τώρα η Κουμπάν που στο Top16 είναι η μοναδική ομάδα που δέχτηκε λιγότερους από 1000 πόντους (978) δηλαδή κάτι λιγότερο από 70 ανά αγώνα. Μπορεί ο Μπαρτζώκας να οδηγήσει την Λοκομοτίβ στο τέλος του προορισμού που είναι το Βερολίνο; Έχει τα φόντα να τα καταφέρει.

ΥΓ: Εύχομαι και στους δύο της φωτογραφίας, αλλά ειδικά στον έναν ολόψυχα να κλείσει την καριέρα του στην Ευρωλίγκα, όπως του αξίζει...