Αθηναίοι σε vertigo, Θεσσαλονικείς που πείθουν

Η δεύτερη αγωνιστική σίγουρα μας έκανε σοφότερους σε πολλά πράγματα. Ήρθε να αναδείξει τον βαθμό ενσωμάτωσης στα «θέλω» των προπονητών, των ρόστερ στην εκκίνηση της νέας σεζόν. Μας ανέδειξε τα πολλά προβλήματα, που έχει μπροστά, όχι απλά να διορθώσει, αλλά να φτιάξει από την αρχή ο Ντιέγκο Αλόνσο, παρά τη νίκη, που, τελικά, ήρθε. Ένα τρίποντο, που αν δεν ερχόταν, μπορεί, όσο βαρύ και βιαστικό να φαίνεται, να έθετε πολύ μακριά από οποιαδήποτε διεκδίκηση τίτλου τον Παναθηναϊκό, μόλις από τη 2η αγωνιστική.

Ήρθε να αναδείξει τα σοβαρά θέματα, που έχει η ΑΕΚ, με σαφώς λιγότερα ελαφρυντικά από τους «πράσινους», ειδικά από τεχνικής άποψης, έστω και αν φαίνεται πως προσπαθεί να αλλάξει πολλά στη δομή της, αλλά αρκετοί από το ρόστερ της δεν μπορούν να τα υπηρετήσουν. Την ίδια στιγμή, που ο ΠΑΟΚ, με πειστική εμφάνιση, καθάρισε τον Παναιτωλικό, κάνοντας ροτέισον, ενώ ο Άρης, που και αυτός έχει πολλούς νεοφερμένους στο ρόστερ, δείχνει να βαδίζει στις αρχές του προπονητή, που με τα καλά του και τα κακά του, δείχνει να είναι γεννημένος για να κοουτσάρει αυτή την ομάδα και έχει βρει ήδη πρόσθετη ποιότητα από νέους παίκτες.

Απόψε είχαμε δύο παιχνίδια, που δύο σούπερ φαβορί θεωρητικά θα είχαν εύκολο έργο. Ο ΠΑΟΚ μπήκε με πολλές αλλαγές, όπως αναμενόταν, το πρώτο του μέρος σε επίπεδο παραγωγικό ειδικά στο δεύτερο μισό, δεν ήταν αυτό, που θα περίμενε κανείς, αλλά στην επανάληψη το γρήγορο γκολ του Σάστρε ήρθε να βάλει τα πράγματα γρήγορα σε μια σειρά. Από εκεί και μετά μιλάει και το βάθος του πάγκου και ο πρωταθλητής που είχε στα πιτς τον Μπράντον λόγω τραυματισμού, είχε και τον Τισουντάλι, που καθάρισε το ματς, είχε ένα ακόμα γκολ, που δεν μέτρησε, αλλά και εκεί έκανε ένα όμορφο τελείωμα, γεγονός, που δείχνει την ικανότητά του στο σκοράρισμα. Ο Σορεντίρε, παρότι πήρε λίγο χρόνο συμμετοχής, έκανε αισθητή την παρουσία του και άφησε υποσχέσεις πως θα βοηθήσει.



Την ίδια στιγμή, στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός υπέφερε από τον Λεβαδειακό και λυτρώθηκε από τον «φευγάτο» Σπόραρ. Μετά από δύο μήνες δουλειάς και ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι «πράσινοι» έχουν δώσει τουλάχιστον τρία από τα πέντε πολύ απαιτητικά ευρωπαϊκά ματς, από την άλλη περιμένεις να δεις κάποιους αυτοματισμούς ή κάποια πράγματα που θα είναι προϊόν δουλειάς να βγαίνουν στο γήπεδο. Οι «πράσινοι» δεν είχαν πάρει το μήνυμα από το προηγούμενο ματς και αν δεν ήταν οριακά οφσάιντ ο Όζμπολτ στην φάση που ο Γιαννιώτας σκόραρε ή αν ο Ντραγκόφσκι δεν είχε βγάλει την ευκαιρία του Γιαννιώτα τα πράγματα θα είχαν γίνει πολύ περίπλοκα.

Το «τριφύλλι» έφυγε αποδοκιμαζόμενο από το γήπεδο, στο τέλος της ημέρας θα πει κανείς πως μετρούν οι τρεις βαθμοί. Όμως ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να παρουσιάζει μια κάκιστη εικόνα στην Ελλάδα, για δεύτερο σερί ματς και αυτό έχει να κάνει με ένα πρόβλημα, που ξεκινάει από την απουσία ενός παίκτη, που θα μπορέσει ουσιαστικά να τον συνδέσει στο κέντρο και μιλάω για ένα οκτάρι. Ούτε από τον Πελίστρι, που με δύο τρεις προπονήσεις και ένα μισάωρο στο ματς με τη Λανς μπορούσες να ζητήσεις πολλά και φυσικά και πάλι οι ενδεκάδες, που μπαίνουν στα παιχνίδια, δεν μπορούν να δείξουν την παραμικρή συνοχή. Η απουσία του Γερεμέγιεφ από το σκοράρισμα, κάνει αβάσταχτη την όποια απόπειρα συντήρησης του Ιωαννίδη και ο Παναθηναϊκός πρέπει άμεσα να βρει και έναν επιθετικό, από τη στιγμή που ο Σπόραρ αποχωρεί.

Από τους μεγάλους που έπαιξαν το Σάββατο, επιβεβαιώθηκε η αίσθησή μου πως το ματς με τον ΟΦΗ, έριξε την ΑΕΚ και τον περίγυρο της σε πολλά λάθος συμπεράσματα. Αρκούσε μια καλά οργανωμένη Λαμία πίσω από την μπάλα, μια φλύαρη και παραπάνω ώρα ποδοσφαίρου, που άργησε και ο Αλμέιδα να διορθώσει, την ώρα που η ΑΕΚ σίγουρα προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα νέο είδος παιχνιδιού, αλλά έχω ζωηρές αμφιβολίες, για να μην γράψω πως για αρκετούς παίκτες είμαι βέβαιος πως δεν μπορούν να υπηρετήσουν. Για παράδειγμα η ΑΕΚ για να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχικό, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα γρήγορο στόπερ, έναν κόφτη που δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά του Σιμάνσκι, τον Πινέδα σε έναν λιγότερο σύνθετο ρόλο, όπου θα πρέπει να είναι και έξι και οκτώ και δέκα μαζί, τον Λιούμπισιτς περισσότερο οκτάρι, παρά δεκάρι, δύο πλάγια μπακ, σίγουρα το ένα καλύτερο του Ρότα και ένα ανταγωνιστικό του Πήλιου και σίγουρα έναν διαφορετικού είδους επιθετικό από τον Γκαρσία. Με την ελπίδα πως η υπόθεση Ντουά, θα τελεσφορήσει, ελπίζω πως ειδικά σε τέτοια παιχνίδια, που απαιτούν πιο γρήγορες αποφάσεις, σε κλειστούς χώρους, ο Λαμέλα, θα είναι πάντοτε στις βασικές επιλογές ή θα περνάει, δίχως να έχει περάσει μια ώρα παιχνιδιού, ειδικά αν η ΑΕΚ δεν έχει πάρει προβάδισμα.

Κλείνω με τον Άρη, που είχε το πιο δύσκολο έργο από τους παραπάνω, γιατί κλήθηκε να δώσει δύο εκτός έδρας παιχνίδια στα καπάκια, σε δύσκολες και απαιτητικές έδρες και πήρε τέσσερις βαθμούς, με μόλις ένα γκολ παθητικό που ήρθε από πέναλτι. Ο Σιφουέντες με τον Μόντσου συγκροτούν ένα πολύ καλό δίδυμο στο κέντρο και οι δύο ακραίοι, ο Φρίντεκ με τον Μάγιο πολύ καλοί και αξιόπιστοι, ενώ ο Σίστο είναι ένας ποιοτικός παίκτης. Με αυτά τα δύο αποτελέσματα ο Μάντζιος και αγόρασε χρόνο και δεν έχασε έδαφος από τους στόχους του, ενώ ακόμα ο Μορόν είναι σε μια φάση εκκρεμότητας. Αν οι «κίτρινοι» βρουν μια ακόμα αξιόπιστη λύση στην επίθεση, αλλά δείξουν ικανοί να παρουσιάζουν μια συνεπή εικόνα στο «Κλ. Βικελίδης», τότε νομίζω πως η 5η θέση δεν θα τους ξεφύγει εύκολα.